near me food的八卦，YOUTUBE和Yahoo名人娛樂都在討論

เป็นข้อคิดและบทเรียนชีวิตให้กับคนที่ยังไม่รู้จักตนเองในอดีต และปัจจุบัน.......

สตีฟ จอบส์ เสียชีวิตลงในขณะที่เป็นมหาเศรษฐี... กับทรัพย์สินที่มีมูลค่าถึง 7พันล้านเหรียญ (ประมาณ 2แสนกว่าล้านบาท)... ด้วยอายุเพียง 56 ปี ด้วยโรคมะเร็งตับ และนี่คือคำพูดสุดท้ายของเค้า...

"ในสายตาของคนอื่น... ชีวิตผมเป็นชีวิตที่ประสบความสำเร็จอย่างเยี่ยมยอด... แต่นอกจากเรื่องงานแล้ว... ผมมีความสุขสนุกสนานน้อยมาก และในที่สุดแล้ว... ความร่ำรวยก็เป็นเพียงแค่ความจริงในชีวิต เพียงรูปแบบเดียวที่ผมมี"

"ในตอนนี้... ที่ผมนอนอยู่บนเตียง... ป่วย และระลึกถึงชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด... ผมตระหนักได้ว่า ชื่อเสียง และเงินทองที่ผมมี ไม่ได้มีค่าใดๆกับผมเลย กับในตอนที่ผมใกล้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิตนี้

คุณอาจจะจ้างใครมาขับรถให้คุณนั่งได้... จ้างใครสักคนมาทำเงินให้กับคุณได้... แต่คุณไม่สามารถเช่าใครสักคน ให้มาแบกโรคภัยไข้เจ็บให้กับเราได้

เราอาจจะหาวัตถุสิ่งของทั้งหลายได้... แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เราไม่สามารถหามาเมื่อเราสูญเสียมันไปได้ นั่นก็คือ - "ชีวิต" ♥️

ดูแลตัวเองให้ดี... และชื่นชมยินดีกับผู้อื่น เมื่อเรามีอายุมากขึ้น เราจะฉลาดปราดเปรื่องขึ้น... และเราจะค่อยๆระลึกได้ว่า

นาฬิกา ไม่ว่าจะราคาเรือนละ $30 (ประมาณ 900 กว่าบาท) หรือ เรือนละ $300 (ประมาณ 9,000 กว่าบาท) - ต่างก็บอกเวลาเหมือนๆกัน

ไม่ว่าเราจะถือกระเป๋าใบละ $30 (ประมาณ 900 กว่าบาท) หรือใบละ $300 (ประมาณ 9,000 กว่าบาท) - จำนวนเงินในกระเป๋าสตางค์ก็ยังมีค่าเท่าเดิม

ไม่วาเราจะขับรถคันละ $150,000 (ประมาณ 4ล้านกว่าบาท) หรือรถคันละ $30,000 (ประมาณ 9 แสนกว่าบาท) ถนน และระยะทางก็ยังเท่าเดิม เราไปถึงจุดหมายปลายทางเดียวกันได้

ถ้าเราดืมไวน์ขวดละ $300 (ประมาณ 9,000 กว่าบาท) หรือขวดละ $10 (ประมาณ 300 กว่าบาท) เมาแล้วก็เดินท่าเดียวกัน

ถ้าบ้านที่เราอยู่มีขนาด 300 ตารางเมตร กับขนาด 3,000 ตารางเมตร ยังไงก็เหงาเหมือนๆกัน

"ความสุขจากภายในไม่ได้มาจากสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆในโลกนี้ 🌍 ไม่ว่าจะบินชั้นเฟิร์สคลาส หรือชั้นประหยัด ถ้าเครื่องบินตก เราก็ตกด้วยกันทั้งลำ"

ดังนั้นแล้ว... ผมจึงหวังว่าคุณจะเข้าใจว่า เมื่อคุณมีเพื่อนๆ หรือใครสักคนเอาไว้พูดคุยด้วย - นั่นคือความสุขที่แท้จริง!

💥 5 สิ่งที่เราไม่อาจปฏิเสธได้ 💥

1️⃣ อย่าสอนลูกหลานแค่เรื่องความรวย แต่ให้สอนพวกเค้าให้มีความสุข - เมื่อพวกเค้าเติบโตขึ้น พวกเขาจะรู้คุณค่าของสิ่งต่างๆ... ไม่ใช่แค่เรื่องของราคา

2️⃣ จงกินอาหารให้เป็นยา... ไม่เช่นนั้นแล้ว คุณจะต้องกินยาแทนอาหาร

3️⃣ ใครก็ตามทีรักคุณจริงๆ จะไม่ทอดทิ้งคุณ... แม้ว่าเค้าจะมีเหตุผลเป็นร้อยเป็นพันอย่างที่จะทิ้งคุณไป แต่เค้าก็จะหาเหตุผลเพียงข้อเดียวที่จะอยู่ต่อ

4️⃣ มันมีข้อแตกต่างที่ชัดเจนมากๆ ระหว่างการเป็นมนุษย์ กับการเป็นแค่คนๆหนึ่ง

5️⃣ ถ้าอยากไปได้เร็ว ให้ไปคนเดียว แต่ถ้าอยากไปได้ไกล ให้ไปด้วยกัน (สุภาษิตของชาวแอฟริกัน)

และในท้ายสุดนี้

หมอที่ดีที่สุด ทั้ง 6 อย่างในโลกนี้คือ...

1️⃣ Sunlight - แสงอาทิตย์
2️⃣ Rest - การพักผ่อน
3️⃣ Exercise - การออกกำลังกาย
4️⃣ Diet - การควบคุมอาหาร
5️⃣ Self Confidence - ความมั่นใจในตนเอง
6️⃣ Friends - เพื่อนฝูง

จงรักษาสิ่งเหล่านี้ไว้ให้ดีในทุกช่วงของชีวิต และมีความสุขกับชีวิตที่มีสุขภาพที่แข็งแรง

ไม่ว่าคุณจะอยู่ในช่วงชีวิตไหนในตอนนี้... เมื่อกาลเวลาผ่าน... เราจะต้องเผชิญหน้ากับวันที่ม่านแห่งชีวิตเราได้ปิดลง

ทนุถนอมความรักที่มีต่อครอบครัว... ความรักที่มีต่อคู่สมรส... ความรักที่มีต่อมวลมิตรไว้...

ดูแลตัวเองให้ดี ชื่นชมยินดีต่อผู้อื่น

ขอบคุณข้อมูลจาก
ผู้แปล ก้อ มิซูฟูกะ
เพจครูก้อ ห้องเพิ่มพลังชีวิตคิดบวก
Steve Jobs died while being a billionaire... with property worth $ 7 billion (around 2 hundred thousand baht)... with only 56 years old with liver cancer and this. Is his last word...

′′ In other people's eyes... my life is a wonderful successful life... but in addition to work... I'm happy, little fun, and finally... wealth is just a reality in my life, the only form I have. ′′

′′ Right now... I'm laying in bed... sick and remembering all past lives... I realized that the reputation and gold I have is not worth anything to me at all, as I near the end of this life.

You may hire someone to drive you to sit... hire someone to make money for you... but you can't rent someone to carry your illness for us.

We may find things... but there is one thing we can't find when we lose it. That's - ′′ Life ′′ ♥️

Take care of yourself... and rejoice with others. When we get older, we will be wiser... and we will slowly remember that.

Watches, whether it's $ 30 each (around 900 baht) or $ 300 each (around 9,000 baht) - all tell the same time.

Whether we carry a bag for $ 30 (around 900 baht) or $ 300 each (around 9,000 baht) - the amount in the wallet is still equal.

No wa, we're driving $ 150,000 each (around 4 million baht) or $ 30,000 each (around 9 hundred thousand baht) Road and distance are the same. We can reach the same destination.

If we drink wine, $ 300 per bottle (around 9,000 baht) or $ 10 per bottle (around 300 baht) get drunk and walk the same way.

If the house we live in is 300 sqm and 3,000 sqm. It's lonely as usual.

′′ Inside happiness doesn't come from the things of this world 🌍 Whether it's first class or economy class, if the plane crashes, we fall together

So... I hope you understand that when you have friends or someone to talk to - that's true happiness!

💥 5 things we can't deny 💥

1 ️⃣ Don't teach your children to be rich, but teach them to be happy - when they grow up, they will know the value of things... not just the price.

2 ️⃣ Eat food as medicine... Otherwise you will have to take medicine instead of food.

3 ️⃣ Whoever loves you will never abandon you... Even if he has a hundred thousand reasons to leave you, he will find only one reason to stay.

4 ️⃣ There is a very clear difference between being human and being just one person.

5 ️⃣ If you want to go fast, go alone, but if you want to go far, go together. (African proverb)

And in the end.

The 6 best doctors in the world are...

1 ️⃣ Sunlight - Sunlight
2 ️⃣ Rest - Relaxation
3 ️⃣ Exercise - Exercise
4 ️⃣ Diet - Diet
5 ️⃣ Self Confidence - Self Confidence
6 ️⃣ Friends - Friends

Keep them well in every phase of life and be happy with healthy life

No matter what life you are in right now... When time passes... we will face the day when the curtain of our lives is closed.

Enjoy love for family... Love for spouse... Love for friends...

Take care of yourself, rejoice for others.

Thank you for information from.
The translator of Misu Fuka
Teacher's page. It's a room to increase energy. Positive lifeTranslated

By now, you have probably heard about my father’s red box. Minister Heng Swee Keat posted about it last week. The red box was a fixture of my father’s work routine. It is now on display at the National Museum of Singapore in his memorial exhibition.

Some of my father’s other personal items are there too. His barrister’s wig (of horsehair) from when he was admitted to the Bar. And a Rolex Oyster Perpetual watch given to him by the Singapore Union of Postal and Telecommunications Workers after he represented them in the famous postmen’s strike in 1952.

I enjoyed my visit to the exhibition a few days ago. Was happy to hear that many of you went yesterday. The exhibition will be on until 26 April. – LHL

MR LEE'S RED BOX

Mr Lee Kuan Yew had a red box. When I worked as Mr Lee’s Principal Private Secretary, or PPS, a good part of my daily life revolved around the red box. Before Mr Lee came in to work each day, the locked red box would arrive first, at about 9 am.

As far as the various officers who have worked with Mr Lee can remember, he had it for many, many years. It is a large, boxy briefcase, about fourteen centimetres wide. Red boxes came from the British government, whose Ministers used them for transporting documents between government offices. Our early Ministers had red boxes, but Mr Lee is the only one I know who used his consistently through the years. When I started working for Mr Lee in 1997, it was the first time I saw a red box in use. It is called the red box but is more a deep wine colour, like the seats in the chamber in Parliament House.

This red box held what Mr Lee was working on at any one time. Through the years, it held his papers, speech drafts, letters, readings, and a whole range of questions, reflections, and observations. For example, in the years that Mr Lee was working on his memoirs, the red box carried the multiple early drafts back and forth between his home and the office, scribbled over with his and Mrs Lee’s notes.

For a long time, other regular items in Mr Lee’s red box were the cassette tapes that held his dictated instructions and thoughts for later transcription. Some years back, he changed to using a digital recorder.

The red box carried a wide range of items. It could be communications with foreign leaders, observations about the financial crisis, instructions for the Istana grounds staff, or even questions about some trees he had seen on the expressway. Mr Lee was well-known for keeping extremely alert to everything he saw and heard around him – when he noticed something wrong, like an ailing raintree, a note in the red box would follow.

We could never anticipate what Mr Lee would raise – it could be anything that was happening in Singapore or the world. But we could be sure of this: it would always be about how events could affect Singapore and Singaporeans, and how we had to stay a step ahead. Inside the red box was always something about how we could create a better life for all.

We would get to work right away. Mr Lee’s secretaries would transcribe his dictated notes, while I followed up on instructions that required coordination across multiple government agencies. Our aim was to do as much as we could by the time Mr Lee came into the office later.

While we did this, Mr Lee would be working from home. For example, during the time that I worked with him (1997-2000), the Asian Financial Crisis ravaged many economies in our region and unleashed political changes. It was a tense period as no one could tell how events would unfold. Often, I would get a call from him to check certain facts or arrange meetings with financial experts.

In the years that I worked for him, Mr Lee’s daily breakfast was a bowl of dou hua (soft bean curd), with no syrup. It was picked up and brought home in a tiffin carrier every morning, from a food centre near Mr Lee’s home. He washed it down with room-temperature water. Mr Lee did not take coffee or tea at breakfast.

When Mr Lee came into the office, the work that had come earlier in the red box would be ready for his review, and he would have a further set of instructions for our action.

From that point on, the work day would run its normal course. Mr Lee read the documents and papers, cleared his emails, and received official calls by visitors. I was privileged to sit in for every meeting he conducted. He would later ask me what I thought of the meetings – it made me very attentive to every word that was said, and I learnt much from Mr Lee.

Evening was Mr Lee’s exercise time. Mr Lee has described his extensive and disciplined exercise regime elsewhere. It included the treadmill, rowing, swimming and walking – with his ears peeled to the evening news or his Mandarin practice tapes. He would sometimes take phone calls while exercising.

He was in his 70s then. In more recent years, being less stable on his feet, Mr Lee had a simpler exercise regime. But he continued to exercise. Since retiring from the Minister Mentor position in 2011, Mr Lee was more relaxed during his exercises. Instead of listening intently to the news or taking phone calls, he shared his personal stories and joked with his staff.

While Mr Lee exercised, those of us in the office would use that time to focus once again on the red box, to get ready all the day’s work for Mr Lee to take home with him in the evening. Based on the day’s events and instructions, I tried to get ready the materials that Mr Lee might need. It sometimes took longer than I expected, and occasionally, I had to ask the security officer to come back for the red box later.

While Mrs Lee was still alive, she used to drop by the Istana at the end of the day, in order to catch a few minutes together with Mr Lee, just to sit and look at the Istana trees that they both loved. They chatted about what many other old couples would talk about. They discussed what they should have for dinner, or how their grandchildren were doing.

Then back home went Mr Lee, Mrs Lee and the red box. After dinner, Mr and Mrs Lee liked to take a long stroll. In his days as Prime Minister, while Mrs Lee strolled, Mr Lee liked to ride a bicycle. It was, in the words of those who saw it, “one of those old man bicycles”. None of us who have worked at the Istana can remember him ever changing his bicycle. He did not use it in his later years, as he became frail, but I believe the “old man bicycle” is still around somewhere.

After his dinner and evening stroll, Mr Lee would get back to his work. That was when he opened the red box and worked his way through what we had put into it in the office.

Mr Lee’s study is converted out of his son’s old bedroom. His work table is a simple, old wooden table with a piece of clear glass placed over it. Slipped under the glass are family memorabilia, including a picture of our current PM from his National Service days. When Mrs Lee was around, she stayed up reading while Mr Lee worked. They liked to put on classical music while they stayed up.

In his days as PM, Mr Lee’s average bedtime was three-thirty in the morning. As Senior Minister and Minister Mentor, he went to sleep after two in the morning. If he had to travel for an official visit the next day, he might go to bed at one or two in the morning.

Deep into the night, while the rest of Singapore slept, it was common for Mr Lee to be in full work mode.

Before he went to bed, Mr Lee would put everything he had completed back in the red box, with clear pointers on what he wished for us to do in the office. The last thing he did each day was to place the red box outside his study room. The next morning, the duty security team picked up the red box, brought it to us waiting in the office, and a new day would begin.

Let me share two other stories involving the red box.

In 1996, Mr Lee underwent balloon angioplasty to insert a stent. It was his second heart operation in two months, after an earlier operation to widen a coronary artery did not work. After the operation, he was put in the Intensive Care Unit for observation. When he regained consciousness and could sit up in bed, he asked for his security team. The security officer hurried into the room to find out what was needed. Mr Lee asked, “Can you pass me the red box?”

Even at that point, Mr Lee’s first thought was to continue working. The security officer rushed the red box in, and Mr Lee asked to be left to his work. The nurses told the security team that other patients of his age, in Mr Lee’s condition, would just rest. Mr Lee was 72 at the time.

In 2010, Mr Lee was hospitalised again, this time for a chest infection. While he was in the hospital, Mrs Lee passed away. Mr Lee has spoken about his grief at Mrs Lee’s passing. As soon as he could, he left the hospital to attend the wake at Sri Temasek.

At the end of the night, he was under doctor’s orders to return to the hospital. But he asked his security team if they could take him to the Singapore River instead. It was late in the night, and Mr Lee was in mourning. His security team hastened to give a bereaved husband a quiet moment to himself.

As Mr Lee walked slowly along the bank of the Singapore River, the way he and Mrs Lee sometimes did when she was still alive, he paused. He beckoned a security officer over. Then he pointed out some trash floating on the river, and asked, “Can you take a photo of that? I’ll tell my PPS what to do about it tomorrow.” Photo taken, he returned to the hospital.

I was no longer Mr Lee’s PPS at the time. I had moved on to the Monetary Authority of Singapore, to continue with the work to strengthen our financial regulatory system that Mr Lee had started in the late 1990s. But I can guess that Mr Lee probably had some feedback on keeping the Singapore River clean. I can also guess that the picture and the instructions were ferried in Mr Lee’s red box the next morning to the office. Even as Mr Lee lay in the hospital. Even as Mrs Lee lay in state.

The security officers with Mr Lee were deeply touched. When I heard about these moments, I was also moved.

I have taken some time to describe Mr Lee’s red box. The reason is that, for me, it symbolises Mr Lee’s unwavering dedication to Singapore so well. The diverse contents it held tell us much about the breadth of Mr Lee’s concerns – from the very big to the very small; the daily routine of the red box tells us how Mr Lee’s life revolved around making Singapore better, in ways big and small.

By the time I served Mr Lee, he was the Senior Minister. Yet he continued to devote all his time to thinking about the future of Singapore. I could only imagine what he was like as Prime Minister. In policy and strategy terms, he was always driving himself, me, and all our colleagues to think about what each trend and development meant for Singapore, and how we should respond to it in order to secure Singapore’s wellbeing and success.

As his PPS, I saw the punishing pace of work that Mr Lee set himself. I had a boss whose every thought and every action was for Singapore.

But it takes private moments like these to bring home just how entirely Mr Lee devoted his life to Singapore.

In fact, I think the best description comes from the security officer who was with Mr Lee both of those times. He was on Mr Lee’s team for almost 30 years. He said of Mr Lee: “Mr Lee is always country, country, country. And country.”

This year, Singapore turns 50. Mr Lee would have turned 92 this September. Mr Lee entered the hospital on 5 February 2015. He continued to use his red box every day until 4 February 2015.

(Photo: MCI)

เมื่อเขายิ้ม เรามีความสุข
---
1
พี่โจ้-ธนา เธียรอัจฉริยะ เคยแกล้งยุให้ผมมีลูก ด้วยเหตุผลว่า "เอ๋จะไปเที่ยวสนุกขึ้น" เหตุผลของท่านพี่คือ "เราจะไปเที่ยวที่เดิมๆ ด้วยสายตาใหม่ ที่ที่เคยไม่ชอบไปก็จะสนุกขึ้นทันที" พี่โจ้เล่าว่าไปดิสนีย์แลนด์ก็มีความสุขมาก เพราะเวลาเห็นลูกมีความสุข พี่โจ้ก็สุขไปด้วย

2
ช่วงหลังมานี้ผมเข้าใจสิ่งที่พี่โจ้บอกมากขึ้น แต่ไม่ใช่เพราะมีลูก ตรงกันข้าม, แต่เพราะ 'เป็นลูก' ต่างหาก เพียงแค่เป็นลูกที่เปลี่ยนไปจากเดิม ผมกับพี่สาวพยายามหาโอกาสพาแม่และป๊าออกเที่ยวมากขึ้น ก่อนนี้แม่บอกว่า อายุขนาดนี้แล้วขยับตัวลำบาก ไม่ค่อยอยากไปไหน เราก็เชื่อแม่ แต่ต้องให้เครดิตพี่สาวที่ไม่ยอมเชื่อแม่ง่ายๆ พี่บอกแม่ให้ลองไปเที่ยวง่ายๆ จังหวัดใกล้ๆ ปรากฏว่า พอได้ออกจากบ้านแม่บอกว่า "สนุกดีนะ"

3
วันนี้พาแม่มาเที่ยวจันทบุรี กินข้าวกลางวัน แม่บอกว่า "อร่อยจัง" เที่ยวที่นั่นที่นี่ ถามแม่ว่าเหนื่อยไหม แม่บอกว่า "ไม่เหนื่อย สนุกดี"

4
ระหว่างเข็นรถพาแม่เที่ยว แม่เอ่ยปากว่า "ออกมาแบบนี้ก็ดีนะ ได้เห็นของสวยๆ งามๆ" มีประโยคหนึ่งที่ทำให้ได้คิด แม่บอกกับผมว่า "ไม่ได้ออกมาข้างนอกนี่เราไม่รู้เลยนะ ว่าที่ไหนเปลี่ยนไปยังไงบ้าง" ปกติเราจะกินข้าว เที่ยวเล่นแต่ในกรุงเทพฯ "ออกมาแบบนี้ได้เห็นว่าที่อื่นเป็นยังไง" ผมบอกแม่ว่า "ไว้เราออกมาเที่ยวกันบ่อยๆ ดีมั้ยแม่ เดี๋ยวค่อยๆ ไล่ไปทีละจังหวัด แม่ว่าดีมั้ย" แม่ยิ้มแล้วบอกว่า "ดีๆๆ"

5
คิดแล้วก็อดตำหนิตัวเองไม่ได้ ที่ไปคิดแทนแม่ กลัวแม่เหนื่อย กลัวแม่รู้สึกลำบากที่จะเคลื่อนตัวไปไหนๆ แต่พอพี่สาวและพี่เขยพยายามหาวิธี พกพารถเข็นพับคันจิ๋วไปไหนมาไหนได้ ข้อจำกัดเดิมก็หายไป แม่เคลื่อนตัวได้สบายจากแรงเข็นรถของลูก เหมือนที่แม่เคยเข็นเราไปไหนมาไหนตอนเด็ก (และอยากให้ทุกที่ออกแบบโดยคิดถึงรถเข็นมากขึ้นด้วยครับ จะเป็นประโยชน์มากเลย)

6
วันนี้ ผมได้ยินคำว่า "มีความสุข" จากปากแม่หลายหน แม่ไม่ได้พูดคำนี้หรอก แต่หลายประโยคแปลความได้เป็นคำนี้ ไม่นับรวมรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และมุกตลกของแม่อีกต่างหาก

7
ออกมาเห็นสิ่งใหม่ๆ ก็ดีอย่างหนึ่ง แต่การได้ใช้เวลาคุณภาพร่วมกันก็เป็นอีกองค์ประกอบของความสุข แม่คงมีความสุขที่ครอบครัวเราได้อยู่ด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน อร่อยด้วยกัน แม่ก็ยังเป็นแม่ อาหารอร่อยก็จะตักให้ลูกก่อน ไปไหนก็ห่วงลูกก่อน

8
พอเข้าวัยชรา บางมุมของแม่ก็คล้ายเด็ก ผมกับพี่สาวต้องคอยช่วยเรื่องตักอาหาร ชวนคุยเตือนความจำ ถามคำถามทดสอบสมอง พอแม่กินเยอะเราก็ชม พอแม่จำนู่นนี่ได้ เราก็ปรบมือ แล้วแม่ก็จะยิ้ม

9
จากนั้น สิ่งที่ผมเห็นตามมาคือ รอยยิ้มของป๊า ของพี่สาว พี่เขย คนใกล้ตัวผม และรอยยิ้มที่ผมไม่เห็นแต่รู้ว่ามีอีกหนึ่งคือ รอยยิ้มของตัวเอง

10
เวลาแม่ยิ้ม จะมีอีกหลายรอยยิ้มเกิดขึ้นพร้อมกัน ผมเที่ยวสนุกขึ้นเหมือนที่พี่โจ้บอก ผมได้รู้จักความสุขอีกแบบที่ตอนเด็กหรือหนุ่มกว่านี้ผมไม่รู้ซึ้ง นั่นคือ ความสุขเมื่อแม่มีความสุข ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ผมชอบเลย ที่ไหนก็ได้ที่แม่ยิ้ม อะไรก็ได้ที่แม่อร่อย บรรยากาศแบบไหนก็ได้ที่แม่รู้สึกดี ความสุขนี้ไม่เกี่ยวกับความต้องการของผมเลย แต่ผมกลับมีความสุขมาก

ผมค่อยๆ เข้าใจมากขึ้น เรื่อง 'ความสุขของคนเป็นแม่' และ 'ความสุขของคนเป็นพ่อ' ที่เพียงมีชีวิตอยู่เพื่อความสุขของลูก โดยไม่ต้องใช้ความปรารถนาของตัวเองเป็นที่ตั้ง

เราสุข เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา

ราวกับหัวใจเราเป็นดวงเดียวกัน

เมื่อไรที่เราอยากเห็นรอยยิ้มของใครสักคนมากกว่ารอยยิ้มของตัวเอง เมื่อนั้นแหละ...

เรารู้จัก 'ความรัก' เข้าแล้ว
When he smiles we are happy
---
1
Brother Jo-Thanathea is waiting for cuddle chachiriya. She used to pretend to have kids for a reason that "AE will travel more fun your reason is" we will go to travel in the same place with new eyes that I used to go. It will be more fun immediately. " Sister Jo said that Disneyland is very happy because when she sees her happy, sister Jo is also happy.

2
Recently, I understand what brother Jo says more, but not because I have the opposite, but because 'being a child' is just being a changed child. Me and my sister are trying to find a chance to take mom and dad to travel more before this, mom. I told you that it's difficult to move at this age. I don't want to go anywhere. I believe mom. But I have to give credit to the sister who doesn't believe her easily. I told mom to try to travel easily. The nearby province. It turns out

3
Today, I took mom to visit chanthaburi. I had lunch. Mom said " so delicious hanging out there and asked mom if she was tired. Mom said " not tired. It's fun "

4
While pushing the car, taking mom to travel, my mom said, " it's good to come out like this. It's good to see beautiful things " there is a sentence that makes me think. Mom told me, " I didn't come out here. I don't know where it has changed normally. Eat, travel, play in Bangkok. " come out like this and see how other places are I told mom, " should we hang out often? Mom, I will chase you one by one province. Do you think it's good mom smiled and said " good "

5
I can't help but blame myself for thinking for mom. I'm afraid that mother is tired. Afraid that mother feels difficult to move anywhere. But when sister and brother-in-in-law try to figure out how to carry a small folding wheelchair, the same restrictions are gone. Mother can move comfortably From the push of the kid's car like mother used to push us anywhere when I was young (and I want everywhere to design by missing the cart more. It would be very helpful)

6
Today I heard the word "happy" from my mother's mouth many times. Mother didn't say this word, but many sentences can translate into this word. It does not count your smile, laughter and jokes.

7
It's good to come out to see something new things. But spending quality time together is another element of happiness. Mother would be happy that our family will be together. Travel together. Delicious together. Mother is still a mother. Delicious food will give it to you before going anywhere. I worry about kids first

8
When I get into old age, some of my mother's angles look like kids. Me and my sister have to help with food. Ask me to talk, remind me questions, test the brain. When mom eats a lot, I watch. When Mom remembers this, I applaud and mom

9
Then, what I see is my sister-in-law's smile, brother-law's near me and a smile that I don't see, but I know that there is another one is my own smile.

10
When mother smiles, there will be many more smiles. I travel more fun like brother Jo said. I know another happiness that when I was younger. I don't know. That's happiness when mother is happy, which doesn't have to be my favorite. Wherever you smile, whatever you are delicious. Any kind of atmosphere you feel. This happiness is not about my needs, but I am very happy.

I slowly understand more about the ' happiness of a mother ' and ' happiness of a father ' who only lives for the happiness of the child without using their own desires.

We are happy when we see his smile

It's like our hearts are the same.

When do we want to see someone's smile more than my own smile...

We know 'love'Translated

This is a popular way of fishing in the rice paddies.
Filmed somewhere near Can Tho.
---------------------------------------­-----------
About Me: I'm Kyle Le and I live, travel, and eat in Vietnam and many Asian countries. I'm passionate about making videos and sharing modern Asia to the world. I've traveled everywhere in Vietnam, from Hanoi to Saigon - Far North, Central Highlands, Islands, and Deep Mekong Delta - I've visited there. In addition to 10+ countries in Asia from Indonesia to Thailand to Singapore, you'll find all of my food, tourist attractions, and daily life experiences discovering my roots in the motherland on this amazing journey right on this channel. So be sure to subscribe- there's new videos all the time and connect with me below so you don't miss any adventures.

Subscribe Now: https://goo.gl/tMnTmX

More Info: http://www.KyleLe.net
Like: Facebook: http://www.fb.com/KyleLe.net
Follow: Instagram and Snapchat @KyleLeDotNet

Support for more videos.
Patreon http://www.patreon.com/KyleLe
Buy a T shirt: http://www.kyleledotnet.spreadshirt.com
Paypal Donation: https://goo.gl/Ju3qLk

Original Music by Antti Luode.

I produce, film, and edit all videos myself, so I welcome any help Visit: http://www.kylele.net/support
to see how you can ensure more videos to come.

Make sure to subscribe! http://goo.gl/ar4inv
Check out my amazing three day adventure in Phuket Thailand: https://goo.gl/gm1VOS

The amazing music for this video was composed by the one and only Rafael Krux! You can check out more of his stuff here: http://audiojungle.net/user/RafaelKrux/portfolio?ref=RafaelKrux

Make sure to follow me on instagram, facebook, and subscribe on youtube, it's the cool thing to do these days :)
อย่าลืมติดตามผมใน อินสตาแกรม เฟสบุ๊ค และ ยูทูป ทำสิ่งนี้แล้วเทห์มาก

http://www.facebook.com/mymatenate
http://instagram.com/mymatenate/
https://www.youtube.com/c/MyMateNate

I went on this trip with no plan whatsoever. Literally. I just booked my flight to Krabi Thailand and figured it all out as I went. I stayed at a really cheap hotel near the city center of Krabi, and I went and booked my tours.

The first tour I went on was out to the Phi Phi Islands. It was fabulous. We stopped of at a few different islands on the way as we snorkeled, went fishing, chilled on the beach, played in the water and so much more. The tour guides were fabulous. We took a speed boat that day.

My second day: I rented a motorcycle for 250 Baht/day (aprx. 10 dollars) and I just drove around. I hit up the Tiger Cave Temple (Wat Tham Sua) and hiked up to the top... it was extremely tiring! I felt like Frodo and Sam from Lord of the Rings when they had to take the back way into Mordor up the big staircase (yes... i totally sounded like a nerd right there) I also hit up the Emerald Pool, hot streams, and anything else along the way.

Third and final day: I took a tour out to Hong Island on a long tail boat. On the way we hit up Red Island and snorkeled there. We stopped at another island... which I have since forgotten the name. and finally we got to Hong Island. We kayaked and it was just a blast.

If you ever want to go to Krabi, I highly recommend it to anyone looking for an adventure!

On a technical note:
Film by Nathan Bartling using a Panasonic GH4 filmed at 4K/UHD resolution.

Edited using Premiere Pro CC
Barely any colors were changed in Post Production. This is literally all straight out of the camera. There were three shots that I stabilized at 15% and I believe about 5 shots with little color correction, but besides that it's all straight out of the camera.
I used a Glidecam HD 2000 for all of the smoothe "floating" shots

For business or stock footage inquires ONLY contact me here: mymatenate69@gmail.com


I'm an American who lives in Bangkok and loves making movies. ผมเป็นคนอเมริกาที่ใช้ชีวิตอยู่ที่กทม. ผมชอบถ่ายทำคลิปวีดีโอ คำถามที่คนชอบถามบ่อยๆ

Here are FAQ's
Q - How do you make money?
A - I do freelance videography work
ถาม - ได้เงินได้อย่างไร
ตอบ - ผมรับทำฟรีแลนซ์ (เป็น จ๊อบ)

Q - What camera do I use?
A - 95% of my work is done on a Panasonic GH4 in 4K resolution. Anything from the sky is from my DJI phantom 3 professional (also in 4k)
ถาม - ใช้กล้องอะไรถ่าย
ตอบ - 95% ผมใช้ panasonic gh4 มุมอากาศผมใช้โดรนติดกล้อง dji phantom 3 pro

Q - Where did I go to film school?
A - I never went to university. I only finished high school
ถาม - เรียนจบที่ไหน
ตอบ - ผมเรียนจบ ม. 6 เท่านั้นเอง

Q - What do I edit with?
A - Adobe Premiere CC
ถาม - ใช้โปรแกรมอะไรตัดต่อ
ตอบ - Adobe Premiere CC

Q - How long have you been in Thailand?
A - As of today it's been 2.5 years. (Today is Feb 1, 2016... so if i dont update this you can do the math)
ถาม - อยู่เมืองไทยนานหรือยัง
ตอบ - 2.5 ปีแล้ว (วันนี้ วันแรกของเดือนกุมภา 2559)

木下ゆうかの新グッズが遂に登場！！(バンカーリングとトートバッグもあるよ！）
木下ゆうかと「せいこせんせい」のキュートで味わいのあるイラストが絶妙にマッチ！持ってるだけで楽しくなっちゃうグッズがTシャツ、トートバッグ、スマホリングになりました！
この機会に是非お求めください！

■Tシャツ 各3,000円（税込）

　・レディースM（ドルマンタイプ）
　　カラー：ホワイト、チャコール
　・S、M、L、XL（男女共通）
　　カラー：ホワイト、デニム、ライトイエロー

■トートバッグ 2,000円（税込）

■スマホリング　1,500円（税込）


販売期間：7/8 (日) 23:59まで
発送時期:7月末から8月上旬より順次発送

※サイズ、カラーにより在庫切れになる可能性がございます。
※送料は別途かかります。
※完全受注生産になりますので、7月末から8月上旬より順次発送を予定しております。
※キャンセルにより在庫数は変動いたします。予めご了承ください。
※コンビニ決済に関しまして、入金期限を過ぎますと自動キャンセルとなりますのでご注意ください。

▶販売はこちらから
https://muuu.com/videos/a5228e150c98b01b

豆乳
https://amzn.to/2MfrZbG
電動ペッパーミル 傾けるだけで挽けるコショウ・岩塩ミルhttps://amzn.to/2kIYCTp

you can leave a comment if you have any suggestion on what you want me to eat next!😆
[use CC to enable Subtitles] Hello, my name is Kinoshita Yuka ! I love eating.
OoGui (eating a lot) is my channel's main focus. I often do a social eating live (Mukbang)
Today, i ate from Gin No Sara, 2 sets of 50 sushi that contain different kinds of sushi like Salmon Roe (Ikura | Red caviar, is a caviar made from the roe of salmon, trout, or cod. It is distinct from black caviar) , Engawa (Engawa refers to the parts of muscle in flounder fish’s edge, Not only it makes for a delicious Japanese treat, it also serves a plethora of health benefits as well), Chutoro (is the name for medium fatty tuna when served in sushi restaurant, is usually found near the skin on the back and belly) and more, with tea as a drink, all that is so high in calories. it was so delicious and amazingly tasty !!!

やってほしいことや食べてほしいものがあったらコメント欄で教えてください！😆

⭐︎FOLLOW ME
☆Twitter https://twitter.com/mochiko0204

☆instagram https://www.instagram.com/yuka_kinoshita_0204/?hl=ja

☆Facebook https://www.facebook.com/pages/%E6%9C%A8%E4%B8%8B%E3%82%86%E3%81%86%E3%81%8B-KinoshitaYuka/825093884226382

weibo（中国の大きいSNS）にも動画やコメントを載せているよ！
https://weibo.com/mochiko0204

台湾での震災を受けてUUUMオリジナルのチャリティリストバンドを作成しました。
この売り上げは全額寄付させていただきます。
#台湾加油 !みんなが力を合わせれば大きな力になるよ！https://muuu.com/videos/3114dc865d8ddbc0

⭐️木下ゆうかオリジナルグッズ \(﹡ˆOˆ﹡)/
【パーカーとマグカップが新しくなりました！】https://uuum.skiyaki.net/yuka_kinoshita

⭐木下ゆうかLINEスタンプ２でたよ！！！ᐠ( ᐢᐢ )ᐟ
https://store.line.me/stickershop/product/1265744/ja
LINEアプリ内の、スタンプショップで『木下ゆうか』と検索すると出てきます！

セカンドチャンネル作りました！∩＾ω＾∩
木下ゆうかのゆるちゃん！/YukaKinoshita２
https://www.youtube.com/channel/UCjpPqow_Rlv0A9RePeJ6nAA

【はらぺこパズル】ごはんに恋をした
［iOS］http://bit.ly/2aWQUDK
［Android］http://bit.ly/2btZ3eP

【大食いYouTuber】木下ゆうか　はじめてのPhotoBook
木下ゆうかＰｈｏｔｏｂｏｏｋ　"ｙｕｕｋａ"
定価：1250円（税別）
発売元：講談社

全国の書店の他、ネット書店で販売中！
http://kc.kodansha.co.jp/product?isbn=9784063650099

木下ゆうか：“Yuka Kinoshita” Japanese

⭐️[[TURN ON CC FOR SUBTITLES]] ⭐️
Thank you Aphexx（@aphexx9 )-English subtitles
Thank you Range o（@orange0204)-Chinese subtitles
Thank you Waza_leji(Ieji_San) -Arabic subtitles
Thank you Taejun Lee -Korean subtitles
Thank you Jane-Korean subtitles
Thank you miu sister-Indonesian subtitles
Thank you Sony Boy-German subtitles
Thank you 香港國のパンダ・M-Hong Kong subtitles
Thank you 日本語字幕 Soraさん
Thank you My Nguyen-Vietnamese subtitles
for supporting in making subtitle.

If you've captioned/subbed one of my videos please inform me via E-mail. Thank you

⭐️エンディングなどのイラストは、ケイジェーさんに書いていただきました！（Twitter　@K__j_344）
http://t.co/rWRrlpd5Pc

せいこせんせいにイラストを書いていただきました！
twitter: @seikosense
日本版：https://www.creema.jp/c/poolywooly/item/onsale
海外版：https://jp.pinkoi.com/store/seikosensei

木下ゆうか年表
https://sites.google.com/a/origin-rise.twbbs.org/origin-rise/mochiko
Thank you Mr. Range o！

大食いが不思議な方は是非この動画を観てください！
http://www.youtube.com/watch?v=wJ3qb8tTUlM&sns=em


I’m also a competitive eater as a job.
Please let me know via email or comment if you have any requests what you want me to try or you wanna have a food battle with me!

素材提供 PIXTA

お仕事の依頼はこちらにメールください(﹡ˆᴗˆ﹡)
Please contact me if you have any job requests.
[email protected]