word of mouth example的八卦，Yahoo名人娛樂都在討論

เราคือเพื่อนกัน

1
เพื่อนๆ ผู้อ่านครับ
...Continue ReadingWe are friends

1
Friends, readers.

Supposedly one day, a company is allowed to make gold mines near your house that has been colored for a long time. He started producing and mineral. Not long ago. The chemical used to produces the chemicals used to leak along the public creek. Yours, your village, your neighbors, your parents, siblings, thousands of people. Almost four thousand families are sick and still have to eat chemical contaminated food every day.

What will friends do?

Unfortunately, the incident is a real event that happened at khao luang sub-District, Wang Saphung District, province.

Unfortunately, the voices of villagers there may not be as loud as the voices of fellow communications experts through social media.

In 2556, six villagers gathered on behalf of the homeland rak to file a federal court to order for the minister of industry and commissioner of industry and mining duty to supervise the mining companies to perform the terms. Cards and licenses for mines without impact on the environment and community.

But then the result is to beat the villagers and tie their hands on the back to many injured.

After the coup. Assigned to local military units to take care of gold mine. There are appointed ' Provincial Gold Mines ' committee that villagers disagree with and ask for solutions according to the people's proposal for reasons that the solution that affect the life of the life of the life of They should let them participate in the decision.

But then the result is the leader of homeland and students who call to report to adjust attitude.

And this group of students we know them as 'dao din', students from faculty of law, khon kaen university, who camp to learn society. They are on the area with villagers around the golden mines, Wang Saphung District. Many years from seniors to juniors. Study information and work with villagers all along, not only in this government days.

For villagers in the area, the soil star is not different from children and grandchildren who come to help each other and take care

After coup, the movement to fight gold mines are more restricted and always connected to politics, basically fighting for the quality of life of life.

From the light sound, it can barely make noise. It's easy. City people like us haven't heard about the villagers in wang saphung district.

Once in 2556, while the riot police will break down, villagers who come to gather to hear comments after cuddle states, keep people from commenting. Only allow those who agree to go in one side when it comes to face. Set up a human wall to protect villagers from the force of officers.

Students Help villagers who are in trouble against power of cuddle states and capital power.

Friends, if we were villagers in Wang Saphung District, how would we feel about these students?

...

2

Once upon a time, when I was still studying at the faculty of cuddle, Chulalongkorn University, I had a chance to read the magazine ' special edition of ' 14 October 2516 ' while chasing my eyes on the story in it. I had a question. In mind why young people in that era have strength and aspirations are different from young people in our generation.

Their aspirations are national social level, not a dream of personal success. Want to work in a famous company. Want a lot of salary, want bonus months a year or something.

Their problem is looking forward to change society to more equality. Help be a voice for farmers, poor people to be more justice in life than ever.

So what are we doing?

I've heard many adults say that the problem of education in the post-term is scheduled to serve capitalism, workers, employees log in to work, meet business entrepreneurs. Look at the problems that teachers have given us. We can't deny that it's true. Students like us design expensive chairs, interia, Luxury Hotel, five Star Spa, cool graphics, cool design, almost no design to solve problems for little ones or to solve the problems of disadvantaged people in society.

It seems like we live in different worlds.

It's not that students don't want to use knowledge to help society, but we barely have that mode because we live in a world far away from the problems of those little people.

Of course, the problem that the teacher gives us is a necessary problem for professional assembly. But if we look at the other way, if we live in the same society, we should know the problem and try to use the knowledge that we have studied to figure out how to solve it for friends. Isn't it society? But we have never been taught to look that way. These days may start to have some.

And this is a common thing in Thai University. The bond connects the relationship between students and social problems. The story of society. The misery of social friends is faded.

...

3

After the students of the soil star came out to move and arrested to military court, we heard both adults in the city and comment on Facebook say, " admire students who made a reputation for the country in science, Sports. Come out to this move. Let's stop because it makes the city unpeaceful " or the words like " why are students ranting. Why is the duty of students to study " or even the saying " these look like students, but they look like beast. Say "

I feel sad after listening to Thai society. Students who think about social friends fighting for justice. Become students that adults don't want. What kind of students do we want?

Some people write comments to ask these students, " when the government cheat, why don't you come out to shrink their head which I think this is the same thing, whether the cuddle government, cuddle government, cuddle, the election or government used. The unjust power that comes from taking over should be investigated, and the ground stars have fought both governments.

Arrests of din students is not sad because cuddle government officials arrested a group of students who fight for justice for villagers, but this arrest will scare many students and citizens who wish society. It is a cut off the idea of dreams. And hope is not only for young people, not only for the people, but it is also a cut of the thoughts, dreams and hopes of Thai society.

Because it tells us that this society does not value fighting for justice for fellow society.

If you let this happen, what do we want to see society?

...

4

A society where people laugh at when students who fight for the justice of villagers are arrested. What kind of society is this?

Don't we really need sense citizens for social associates?

If our family has to drink chemical contaminated creek, don't we really need sympathy from anyone? If our friends have to drink chemical contaminated water, we will shrug and say that first cry. Why would we really live like that?

If the soil stars fought for us for our village, would we look at him differently from now?

One day these students may ask for something for us or wait until that day so we think they did the right thing.

For me, din star is an example of students who are hard to find in Thai society. Both their dedication and courage are all up to be salute. I respect them for seeing villagers as ' friend s'. What happens is villagers. See them as ' friend s' as well

Feeling grateful for ' friend s' like this. It's a magical thing with the overall society because it creates an atmosphere of being part of each other. Sympathy for each other. Help each other to happen in society.

This is the ' friend ' that is missing from Thai society because we keep thinking about ' personal issue '
Many people may be bored of politics, bored of movement, calling and like the city is peaceful. But we have to ask who ' peaceful ' is peaceful and peaceful for anyone when there are people who benefit from this ' peace ' and need to make noise for others to hear. Fighting for my own life

Therefore, a peaceful city without contending or disputing is a world that tucked under the carpet. Press over the cries of many people from hearing.

Peace is beyond invisible suffering

Therefore, democracy is important because it opens the opportunity for every voice to speak, make noise.

Every voice speaks the same loud and the same important.

...

5

Before being arrested, these students wear shirts with letters, " we are friends I think this word means another aspect hidden in it. If ' friend ' are the ones who see each other's suffering and don't think about themselves. These students are. Friends of villagers are friends of the people.

'we' are all the people.

As for the real ' Devil ' or ' BEAST ' is the opposite of the people. No matter who they are, no matter how they come, election comes to take power. If the opposite of the people, don't listen to the voice, don't focus, don't think about the benefit of all people Truly, we should stand beside each other to make noise to expel demons together.

Leaders. If you see that we are friends. If we are beside the people, we have to listen to each other. Open the opportunity to comment, not to fix it, but to catch those who come out to warn or adjust attitude.

'we' should fight corps cuddle together and fight against unrighteous power together.

Fighting all kinds of unrighteousness is necessary.

There may be different opinions. If you don't like Mr. Thaksin. If you don't like khun prayut, let's say (which is not strange if anyone doesn't like both of them). But if you see that you shouldn't fight for disadvantaged people who Should let these people express their thoughts. This one would be a big deal.

The peaceful society that we want should be a society where people care about each other's problems and suffering. Listen to exchange civilized opinions, not peaceful because of other people's mouth or neglect. Don't care about suffering

A society like that may seem peaceful just because we can't hear or ignore other people's cries.

As a person who lives in the same society. #Are we friends?

If you are not friends with the people, who will we be friends with?Translated

【LIVE🔴多國元首峰會發表演說】

「哥本哈根民主高峰會」就「從香港戰場為民主奮鬥（Fighting for Democracy – From the Battlegrounds of Hong Kong）」發表演說，有幸成為峰會首位發言嘉賓。

部份出席峰會政界領袖：

美國國務卿蓬佩奧
US Secretary of State Michael R. Pompeo

台灣總統蔡英文
President of the Republic of China (Taiwan) Dr. Tsai Ing-wen

歐盟委員會副主席堯羅娃
European Commission Vice-President Vera Jourova

北大西洋公約組織副秘書長傑瓦納
NATO Deputy Secretary-General Mircea Geoana

前美國國務卿凱瑞
68th US Secretary of State (2013-2017) John Kerry

前美國國務卿歐布萊特
64th US Secretary of State (1997-2001) Madeleine Albright

前澳洲總理滕博爾
29th Australian Prime Minister (2015-2018) Malcolm Turnbull

—————————

2020 Copenhagen Democracy Summit
Fighting for Democracy – From the Battlegrounds of Hong Kong
Joshua Wong
18 June 2020

Thank you so much for inviting me to speak, Ryan. I say this knowing I might not have the chance to do so again in the future, and this is not an exaggeration. Many of you still recall the scene when millions of Hong Kongers took to the street last year. We opposed the extradition arrangements that would’ve essentially allowed legalized kidnapping: Hong Kongers found guilty of breaking Chinese law could be sent to stand trial in a Chinese court. The authorities eventually withdrew the bill under tremendous pressure, but they also responded our demand to full democracy with oppressive policing forces. The number of arrested protested since last summer is already more than the number of prisoners in Hong Kong right now. More than thousands were arrested and charged with rioting. Many more injured or even went missing.

New Crackdown

This prolonged struggle with the Chinese Communist Party for years now. The Umbrella Movement broke out in 2014 demanding that Beijing lived up to its promises of democracy. But rather than doing so in honour of the Sino-British Joint Declaration of 1984, Xi Jinping’s crackdown on our autonomy has only intensified over time.

What Xi Jinping learnt from Hong Kong’s democratic movement last year is to become more draconic and oppressive. It would be best to have me sent across the border to stand trial directly than to engage in dynamic diplomatic talks and negotiation. Therefore, precisely one year afterwards, when I am attending this summit, Beijing's legislature, the NPCSC, at the same time holds meetings, finalizing a sweeping national security law that targets democratic activists like myself.

Under the pretext of ‘national security’, this law purports to target acts of “collusion with foreign forces’’. Beijing did not define what is ‘’collusion’’, but it will wield massive discretionary power to punish activists and electoral candidates on the one hand, and cut off Hong Kong from the international society and their crucial support, on the other. Take this occasion as an example, I’m convinced that every word comes from my mouth today could well become proof of crime at the Chinese courtroom in the near future. Worse still, not only can democratic activists and legislators who have participated in international advocacy efforts be barred from running elections or even imprisoned, INGOs and other organizations, including their personnel and assets, can also be subject to legal persecution.

So the developments in Hong Kong have changed quite swiftly. Large-scale protests defying the communist government may no longer be an option. It could be my last testimony when I am still free, yet prosecuted and put behind bars under the sweeping security law. Our long march to democracy will be forced into a prolonged period of fierce crackdown, perhaps similar to what Poland experienced in the Communist era, with secret police agency stationed in the city.

The Wounds of Hong Kong are Proof of Defying Beijing’s Oppression

These scenarios may create a stark contrast with the impression we usually have to a cosmopolitan Hong Kong famous for its international financial centre. The economic freedom, free flow of capital and freedom to information we used to enjoy in Hong Kong, will fade away after the law imposed. It is also the Sword of Damocles over all investors and ex-pats living and working on this island. When geopolitical tension intensifies, ex-pats can fall victim to the ill-defined law and China's hostage diplomacy. In the past, two Canadian nationals were detained for nearly two years as retaliation to Huawei's executive Meng Wanzhou's arrest, let alone Swedish NGO worker Peter Dahlin, Australian writer Yang Hengjun and Taiwanese NGO activist Lee Ming-che. Foreign journalists, human rights workers and academics were barred from Hong Kong. When China makes national security its priority, no one is safe.

Citizen journalists, booksellers, NGO workers, religious groups, online bloggers, booksellers, writers, human rights defenders or even critics of government policies are put behind bars. Amnesty International also raised concerns about its spill-out effects on economic activities and online speech. Once the law reaches out its claw to this beacon of liberty on China's soul, this vibrant civil society is on the brink of collapse.

Certainly, I would devote whatever efforts I can to defy this new round of oppression. But Beijing’s continued moves to crush democracy in Xinjiang and in Hong Kong also explain the Goliath we are facing is not as fierce as it looks like. In the past two decades, Beijing’s aggressive expansion in Europe, Asia and Africa has given a warning signal to democratic states all over the world. The world is awakening from the Chinese Nightmare. If we are determined to safeguard democratic aspirations, we must act to defy China's dictatoral grip.

Towards Democracy: Pain, Tears and Compassion.

In Hong Kong, we had experienced many depressing moments last year when state-mobilized mobs attacked passengers in the metro station, when police forcefully entered the university campus to arrest and to torture protestors, when witnessing countless students younger than me were put behind bars. What drives us to continue our struggle? My answer is compassion.

As my dear friend, Brian Leung said, ‘’Hong Kong Belongs to Everyone Who Shares Its Pain’’. In the previous year, we burst into tears mourning the death of protestors, we shared boxes of surgical masks to one another to defend ourselves from the Coronavirus. I also pray for protesters who are forced to leave our home because of their sacrifice in the movement. I pray for brothers who are struggled in jail now and I pray for those who will become political refugees soon. They are the reasons I’m still fighting in this battle. As we grow in pain, in tears and in compassion, I believe we shall succeed one day.

Thank you.

สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านเมื่อเช้าครับ :)

1
ทันทีที่อ่านบทสัมภาษณ์พี่โน้ต-อุดม แต้พานิชใน The Cloud จบลง ผมก็ส่งข้อความไปหาพี่โน้ตทันทีว่าอ่านแล้วชอบมาก

ที่ชอบเพราะหลายคำตอบในนั้นทำให้เห็น "คำตอบ" ที่มาพร้อม "ความอาวุโส" ของชีวิต

พูดถึง "ความอาวุโส" นี้ผมไม่คิดว่าเกี่ยวกับ "อายุ" หากเกี่ยวกับความรู้สึก "อยู่มานาน" ซึ่งแต่ละคนมีไม่เท่ากัน ตามทฤษฎีด้านเวลา-หากชีวิตใครผ่านเหตุการณ์หรือประสบการณ์มามากจะรู้สึกว่าตัวเอง "ผ่านเวลา" มานานกว่าคนที่มีเหตุการณ์ในชีวิตน้อยกว่า

ชีวิตที่ "eventful" จึง "อาวุโส"

นอกจากนั้นผมยังแอบคิดอีกว่าการแบกรับภาระของ "ความดัง" ไว้บนบ่าก็ทำให้คนเรา "อาวุโส" ได้เช่นกัน เชื่อว่าน้องๆ BNK48 ทั้งหลายเมื่อผ่านไปสามปีก็จะมีความ "อาวุโส" ในหัวใจมากกว่าคนวัยเดียวกันทั่วๆ ไป

"อาวุโส" จึงไม่เท่ากับ "ชรา"

แต่อาจนำมาซึ่งความเข้าใจชีวิต

...

2
“แต่ก่อนผมไม่ค่อยระวังตัว ถ้าเป็นช่วง 30 เราพรั่งพรูออกไปแล้วเดี๋ยวเกิดอะไรก็เรื่องของมึง ทั้งที่ผมไม่ต้องพูดประโยคนั้นก็ได้ ไม่ต้องมีใครเดือดร้อน ตอนนี้ผมพยายามเลือกคำ มีความใจเขาใจเราอยู่”

นี่เป็นหนึ่งคำตอบธรรมดาๆ ที่แสดงให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงระหว่าง "วัยห่าม" กับ "วัยนิ่ง"

"ศูนย์กลาง" เปลี่ยนไปจากตัวเองไปอยู่ที่คนอื่น การก่นด่าโลกเปลี่ยนไปเป็นการทำงานกับตัวเองภายใน

...

3
ท่ามกลางโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับไวชวนปวดหัว หลายอาชีพล้มหายตายจาก โอกาสเหมือนมีให้ไขว่คว้าเต็มไปหมด แต่คว้ามาแล้วไม่นานก็หลุดมือไปอีก เจอคู่แข่งใหม่ๆ ผุดขึ้นเป็นดอกเห็น พี่โน้ตพบคำตอบของตัวเองว่า "ให้ทำเรื่องเล็กๆ อยู่ในที่เล็กๆ ของเราก็สามารถอยู่ได้"

เขายกตัวอย่าง "จิโร่" คุณลุงนักทำซูชิระดับเทพ ที่ทำซูชิเสียจนกลายเป็น "ศิลปะ" ผู้คนรอต่อคิวเป็นเดือนๆ ขายในราคาที่แพงกว่าซูชิทั่วไป

ส่วนตัวแล้วผมสนใจคำว่า "เล็กๆ" ที่ออกจากปากของคนระดับซูเปอร์สตาร์ ผมเดาว่าแต่ก่อนพี่โน้ตน่าจะเคยรู้สึกว่า "เดี่ยว" ของเขานั้นไม่ใช่งานเล็ก กระทั่งอาจมีบางช่วงวัยที่อยากขยายตัวเองให้ครอบคลุมพื้นที่ออกไปให้มากที่สุด

แต่ในโลกที่ขยายตัวออกทุกวินาที พี่โน้ตกลับเห็นสิ่งที่ตัวเองทำเป็นเพียง "เรื่องเล็กๆ" ซึ่งอยู่ใน "ที่เล็กๆ ของเรา"

...

4
คำว่า "ที่เล็กๆ ของเรา" ก็สำคัญ ในโลกทุกวันนี้เราต้องหา "ที่แห่งนั้น" ให้เจอ ซึ่งจะว่าไปอาจไม่ควรใช้คำว่า "หา" แต่ควรใช้คำว่า "สร้าง" ที่แห่งนั้นขึ้นมาเสียมากกว่า

ไม่ได้ "สร้าง" แบบเร่งรีบ ขอไปที แต่สร้างแบบพิถีพิถัน ค่อยเป็นค่อยไป ประณีตบรรจง ใส่ใจ ทุ่มเท แล้ว "ที่เล็กๆ ของเรา" จะค่อยๆ เกิดขึ้นมา และเปิดโอกาสให้เราได้หยัดยืนบนผืนโลกที่เต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลง

พี่โน้ตตอบข้อความกลับมาว่า "ผมเพิ่งเข้าไปอ่านบทสัมภาษณ์ของพี่บอยโกซึ่งอยู่ถัดจากบทสัมภาษณ์ของผม สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือว่าคล้ายคลึงกันในความคิดความรู้สึกอย่างมาก มันน่าจะเป็นเช่นนี้ใช่ไหมสำหรับคนอายุ 50"

ผมคลิกตามเข้าไปอ่านบทสัมภาษณ์พี่บอยใน The Cloud ซึ่งพูดถึงการละวางจากชื่อเสียง ความไม่เที่ยงของมัน แต่สิ่งที่คล้ายกันกับคำตอบของพี่โน้ตมากก็คือความรู้สึกอยากทำงานไปจนตาย ถึงขั้นพูดว่า "ตอนตายต้องตายในห้องอัด หรือกำลังทำเพลงแล้วก็หัวใจวายตาย พีกดี ถ้าเป็นแบบนี้สำหรับเรามันเป็น Happy Ending"

ขณะที่พี่โน้ตพูดถึงการทำงานว่าไม่ได้ทำเพื่อให้คนมายกย่องว่าสุดยอด ไม่ได้เปรียบเทียบกับตัวเองในครั้งที่ผ่านๆ มา แต่ทำเพื่อ "ดำเนินต่อไป" ทำเพราะรักที่จะทำ และกระบวนการที่เอาใจใส่ในการพูดการซ้อมเพื่อให้ได้ "ซูชิ" ที่ดีที่สุดนี่เองที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย

อีกจุดที่น่าสนใจคือ เนื้อแท้ของการทำงานนั้นไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแบบเดิมแล้ว แต่ทำเพื่อคนอื่น ตั้งใจทำเพื่อให้คนอื่นมีความสุข คล้ายกับพี่บอยโกที่อยากเขียนเพลงเพื่อชโลมหัวใจคน เมื่อทำงานด้วยทัศนคติแบบนี้ "ความเจ๋ง" ก็เป็นเรื่องเล็ก และ "น้ำหนัก" ของการเปรียบเทียบทั้งกับตัวเองและคนอื่นที่แบกไว้บนบ่าก็เบาลงทันที

เรา "คราฟต์" ผลงานของเราเพื่อรอยยิ้มของคนที่ได้สัมผัสผลงานนั้น

...

5
เมื่อคราฟต์ผลงาน ชีวิตเราจะคราฟต์ตามไปด้วย ประณีตตามไปด้วย เราไม่ได้ทำทุกสิ่งที่ทำได้ แต่เราจะทำเฉพาะสิ่งที่รักและตั้งใจทำให้ดีที่สุด

ชีวิตเช่นนี้ย่อม "คัดสรร" สิ่งที่เห็นแล้วว่ามีคุณค่าของตัวเองและคนอื่น มิใช่ทำทุกอย่างที่โอกาสเปิดกว้างให้ทำ

ไม่พยายามยืดแขนขาออกไปครอบครองอาณาจักรใหญ่โต แต่เข้มข้นที่สุด บรรจงที่สุดกับ "ที่เล็กๆ ของเรา" และตั้งใจทำ "สิ่งเล็กๆ" นั้นให้ดีที่สุด แล้ววันหนึ่ง "สิ่งเล็กๆ" นั้นจะผลิดอกออกผลทำให้เราอยู่ได้

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ การตั้งใจทำ "หนึ่งสิ่ง" ให้ดีสุดฝีมือนั้นทำให้ทุกวันมีความหมายมากกว่าการทำ "ทุกสิ่ง" แล้วความสนใจ พลังงาน ความสามารถกระจัดกระจายเสียจนสัมผัสไม่ได้ถึงคุณค่าของสิ่งนั้นและคุณค่าของตัวเอง

เมื่อตั้งใจทำงาน เราจะรู้สึกทันทีว่าตัวเรามีคุณค่า

เมื่อทำแบบผ่านๆ ไป ขอไปที เราจะรู้สึกว่าชีวิตช่างไร้ความหมาย

...

6
ในหนังสือ "ฮารูกิ มูราคามิ ไปพบ ฮายาโอะ คาวาอิ" มีประเด็นหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นคือเรื่อง "คอมมิตเมนต์" หรือการทุ่มเทตน

คุณคาวาอิบอกว่า คนหนุ่มสาวเดี๋ยวนี้จะรู้สึกว่าสภาพ "ดีแทชเมนต์" (การไม่ยึดโยงเข้ากับอะไร/อิสรภาพ) เป็นเรื่องที่คูลและเท่ ส่วนมูราคามิบอกว่า เขาให้ความสำคัญกับคอมมิตเมนต์มากขึ้นเรื่อยๆ

ผมตั้งข้อสังเกตเอาเองว่า ด้วยความเร็วของเทคโนโลยีและข้อมูลข่าวสารล้นทะลักเช่นนี้ ผู้คน "จ่มตัวเอง" ลงไปในสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ยากขึ้นเรื่อยๆ เราหลงใหลคลั่งไคล้และให้เวลาด่ำดิ่งลงไปในสิ่งที่รัก สิ่งที่มุ่งมาดปรารถนากันอย่างยาวนานน้อยลงเรื่อยๆ ทำสิ่งหนึ่งได้แป๊บหนึ่งเดี๋ยวก็เปลี่ยนไปทำอีกอย่างหนึ่งแล้ว หรือไม่ก็ทำงานชิ้นเล็กๆ แบบรวดเร็วให้จบไปในแต่ละวัน จึงยากมากที่จะมีโอกาสได้สร้างสรรค์งานที่ประณีตบรรจงซึ่งต้องอาศัยการ "คอมมิต" ตัวเองกับสิ่งนั้นอย่างจ่มจ่อเนิ่นนาน

การที่เราทำงานแบบ "ผ่านไปวันๆ" นี่เองที่ทำให้เรารู้สึกว่างเปล่ากับชีวิต ความคิดอยาก "ดีแทช" ตัวเองจากทุกอย่างนี่เองที่ทำให้เรา "เหงา"

ชีวิตที่มีความหมายคือชีวิตที่ปักหลัก จมจ่อ ใส่ใจ ขัดเกลา ทำเกินร้อย สร้างงานที่ทำอยู่ให้เป็น "งานคราฟต์" ไม่ว่างานนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม

แทนที่จะใฝ่หา "อิสระ" ทางการงานหรือการเงิน สิ่งที่ทำให้ชีวิตมีความหมายกลับกลายเป็นการ "ผูกมัด" ตัวเองเข้ากับสิ่งที่เราเห็นว่ามีคุณค่าต่างหาก

แทนที่จะคิดถึงการ "ลาออก" สิ่งที่ทำให้ชีวิตเบิกบานอาจเป็นการ "ทุ่มเท" ให้งานที่ทำอยู่กลายเป็นสิ่งที่มีความหมายในชีวิตให้จงได้

...

7
กระนั้นคุณคาวาอิก็แนะนำว่า "คนเราควรใช้ชีวิตไปกับสิ่งที่สำคัญที่สุดของตน...อัตลักษณ์จะปรากฏชัดขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างมีชีวิตไป"

สิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งในโลกที่เต็มไปด้วยทางเลือกเช่นทุกวันนี้คือการตัด คัดทิ้ง และคอมมิตเฉพาะสิ่งที่สำคัญ

บังเอิญเหลือเกินที่หนังสือ "อิคิไก" ของเคน โมงิ ก็ยกตัวอย่างเรื่องซูชิของคุณลุงจิโร่ เริ่มเล็กๆ จดจ่อกับสิ่งนั้น ปั้นมันให้เป็นคราฟต์ ไปให้ไกลกว่าที่ตลาดต้องการ ทำให้มีคุณภาพยิ่งกว่าที่จำเป็น แล้วงานนั้นจะค่อยๆ พาเราเข้าไปอยู่ในภาวะลื่นไหล แล้วเราจะอยากตื่นขึ้นมาทำงานนั้น

"งานเล็กๆ" ใน "ที่เล็กๆ ของเรา"

คุณลุงจิโร่ก็พูดคล้ายพี่บอยโกว่า จะขอตายตอนปั้นซูชินี่แหละ

...

8
ชีวิตของผมเองตอนนี้ตัดเหลือสามสิ่งสำคัญ หนึ่งคือร่างกาย สองคือการงาน สามคือความสัมพันธ์

ร่างกาย-ผมคอมมิตกับตัวเองว่าจะวิ่งมาราธอนเป็นระยะ ทำให้ต้องซ้อมอย่างต่อเนื่อง อยากวิ่งให้ดีขึ้นเรื่อยๆ และพยายามจะ "คราฟต์" การวิ่งให้ค่อยๆ สวยงามขึ้นในแง่สถิติทั้งหลาย

การงาน-หลังจากเปลี่ยนวิธีการ ตัดการงานเล็กน้อยออกไป ใช้เวลาเขียนหนังสือเล่มหนาๆ ผมพบว่าตัวเองมีพลัง มีภาวะลื่นไหล และมีสมาธิกับงานแบบนี้อย่างมาก ที่สำคัญกว่านั้นผมรู้สึกมีความสุขกับงานที่ทำ และชอบผลงานที่สำเร็จออกมามากกว่าตอนทำงานชิ้นเล็กๆ ที่มีปริมาณมากแต่คุณภาพอาจไม่เข้มข้น

ความสัมพันธ์-เมื่อคัดสรรงานและกิจกรรมให้เหลือแต่สิ่งสำคัญ เวลาที่มากขึ้นจึงมอบให้คนใกล้ชิดและมิตรสหายได้มากขึ้น ซึ่งความสัมพันธ์ที่ดีย่อมทำให้ชีวิตมีพลังไปดูแลร่างกายและสร้างสรรค์ผลงานต่อไป

ช่วงสองปีที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ว่า ชีวิตที่ดีนั้นไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร กระทั่งเปรียบเทียบกับตัวเองในอดีต งานที่ดีคืองานที่เราพร้อมทุ่มเท จดจ่อ และอยากพัฒนาให้มันดีที่สุด จะทำแบบนั้นได้ต้องปล่อยมือจากงานที่ "อยากทำ" แต่ไม่ "อยากที่สุด" เสียบ้าง การทำเช่นนี้อย่างต่อเนื่องจะทำให้เรารู้สึกอยากตื่นขึ้นมาเพื่อ "ขัดเกลา" สิ่งนั้นให้ดีขึ้นเรื่อยๆ

ใช่แหละ, เราอาจยังทำได้ไม่ดีที่สุดในตอนต้น เหมือนการวิ่งที่ยังไม่ดีนัก แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ เราจะค่อยๆ เห็นผลในการงานที่ทำ ขอเพียงแค่อย่ารีบปล่อยมือจากมัน

"งานเล็กๆ" ในสายตาคนอื่น อาจมีคุณค่ามากสำหรับชีวิตเรา เพราะมันจะค่อยๆ ถางทางให้เกิด "ที่เล็กๆ ของเรา" ขึ้นมาได้

เราไม่ได้ต้องการคนทั้งโลกหรือทั้งประเทศ หรือมากมายอะไรเพื่อทำให้การงานที่เรารักนั้นดำเนินต่อไปได้ เราต้องการแค่ "จำนวนหนึ่ง" ซึ่งมากพอ

"จำนวนหนึ่ง" ที่ต่อแถวรอเข้าร้านซูชิร้านเล็กๆ ของเรา

แต่สิ่งนั้นมิได้เกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืน มันอาศัยการยืนระยะ กัดไม่ปล่อย และทำสุดหัวใจและฝีมือ จนกว่าจะได้ "ซูชิ" ที่อร่อยที่สุด

แต่มันคุ้มที่จะ "คอมมิต" กับอะไรสักอย่าง เพราะชีวิตที่ไม่คอมมิตกับอะไรอย่างจริงจังนั้นช่างว่างเปล่าและไร้ความหมาย

หาสิ่งที่จะประณีตกับมัน ทำสุดหัวใจ

แล้วชีวิตเราจะมีความหมาย

แล้วชีวิตจะกลายเป็น "ศิลปะ" ในตัวมันเอง
1
As soon as I read the interview, brother note-udomtae panich in the cloud ended, I sent a message to brother note that I like it very much.

I like it because many answers in it makes me see the " answer " that comes with " Seniority " of life.

Speaking of this " Seniority " I don't think it's about " age " if it's about feeling " for a long time " that each person has not equal in theory - if someone's life has been through many events or experiences, you will feel like they are " through time " With less life events

" eventful " life is " Senior "

Besides, I secretly think that carrying the burden of " famous " on my shoulder can also make people " Senior " too. I believe that bnk48 sisters, there will be more " Senior " in the heart than the same age.

" Senior " is not equal to " old age "

But may bring understanding life

...

2
"before I wasn't careful. If it's 30, we were out. Whatever happens, it's your business. Even if I don't have to say that sentence. No one needs to be in trouble. Now I'm trying to choose a word to have his heart."

This is one normal answer that shows the change between " age " and " young age

"Center" has changed from yourself to other people. Cursing the world has changed to work with yourself within.

...

3
In the midst of a world that changes quickly, many careers fall away from opportunities. It seems like there are plenty of them. But I have snatched it. Soon, I found a new rival. I see brother note found his answer, " to do small things in Our small place can live "

For example, " Jiro " Uncle, a great sushi maker who made sushi to become " Art people have been waiting for months to sell at more expensive than normal sushi.

Personally, I am interested in the word " small " that comes out of superstar's mouth. I guess brother note should have felt that his " solo " is not a small job, even some ages that I want to extend himself to cover. Space out as much as possible

But in a world that expands every second, brother note sees what he does is just " small things " that are in our " small place "

...

4
The Word " our small place " is important in the world. Nowadays, we need to find " that place " that we should not use the word " find " but we should use the word " build " place to lose.

I don't " build " in a hustle, but it's a meticulously, gradually, delicately. We are dedicated. " our little place " will slowly happen and open the opportunity for us to stand on a world full of change.

Brother note replied, " I just read brother boy ko's interview next to my interview. The surprise thing is that it's very similar in my thoughts. It should be like this for a 50 year old

I clicked to read the interview of brother boy in the cloud, which talks about his reputation, but the similar thing with brother note's answer is that I want to work until he said " when I die, I die in the room. Recording or making music and having a heart attack. If it's like this for me, it's happy ending "

While brother note talks about working that he didn't do it to make people say that it's awesome. It doesn't compare to himself in the past time, but he does it to " continue " do it because he loves to do it and the best " process of speaking rehearsal to get the best " Sushi " that makes it Life has meaning

Another interesting point is that the real texture of work is not doing it for yourself, but do it for others. Focus on doing it to make others happy. Similar to brother boy who wants to write a song to help people's heart when working with this kind of attitude " cool " it's a small thing and the " weight " of comparing both myself and others who carry on the shoulder is lighter immediately.

We "Craft" our work for the smile of those who have touched that work.

...

5
When craft our life will craft followed by exquisite. We do not do everything we can, but we will do only what we love and focus on doing our best.

Life like this will "choose" what you see that you have value for yourself and others, not doing everything that you have an open opportunity to do.

Not trying to stretch out limbs to possess the biggest kingdom, but the most intense with " our little place " and focus on doing our best " small things " and one day " small things " will be bloomed to make us live.

More importantly, it is to do your best " one thing " makes every day more meaningful than doing " everything " and attention, energy, ability is scattered that you can't feel the value of that and your own value.

When we focus on working, we will immediately feel that we are valuable.

When I do it through, please ask for it. I will feel that life is meaningless.

...

6
In the book " Haruki Murami to meet hayao kawai there is one point about it. is " commissioned " or dedication.

Mr. Kawaii said that young people will now feel "Dtachmentum" (Non-connected to anything / freedom) is cool and cool. Murami says he values the commissions. More and more and more.

I have noticed that with the speed of technology and information overflow like this, people "dipping themselves" into something. We are passionate, crazy and give time to go down to what they love what you are focused. Let's wish for less and less. Do one thing. You will change. Do another thing or work quickly. Each day. It's very difficult to have a chance to create exquisite work that requires " commit. " myself with that for a long time.

The way we work like " through day " makes us feel empty with our life. I want to " Dtash " from everything that makes us " lonely "

A meaningful life is a life that settles down, purify, do more than a hundred. Create a "Craft" whatever the work is.

Instead of seeking " freedom " in work or finance, what makes life meaningful becomes " binding " to what we see valuable.

Instead of thinking about " quitting " what makes life cheerful, it may be " dedicated " to the work that you do become meaningful in life.

...

7
Mr. Kawaii also suggested that " people should live with their most important things... identity will become clearer while living...

What is absolutely necessary in a world full of choices such as these days is to cut off and commissions only what matters.

It's a coincidence that keni's "Ikikai" book. For example, Uncle Jiro's sushi started small. Focus on it into a craft further than the market wants to make it even more quality than necessary. And that job will slowly take us into slippery and we will want to wake up to that job

" small job " in our " little place "

Uncle Jiro said it's like brother boy ko that he would want to die when she made sushi.

...

8
My life is now cut down to three important things. One is the body. Two is work. Three is relationship.

My body - I commissioned myself that I would run a marathon periodically. I have to practice continuously. I want to run better and try to "Craft" running slowly getting more beautiful in terms of statistics.

Work - after changing the way to cut off a little work out to write a thick book, I found myself powerful, fluidity and focused on this kind of work. More importantly, I feel happy with the work and prefer the work done more than working. Small pieces with large quantities but quality may not be intense.

Relationships - when selecting jobs and activities are important, more time gives more people closer and friends. Good relationships make life powerful to take care of your body and create the work.

In the past two years, I have learned that a good life doesn't have to compare to anyone. Even compare to myself in the past. Good work is a job that we are ready to focus on and want to develop the best. We can do that. We have to let go of the work that I want to do " but I don't want to do the most doing this continuously will make us feel like waking up to " purify " that thing better.

Yes, we may not do our best at the beginning. It's like a bad run. But if we keep doing it, we will gradually see the result in the work that we do. Just don't rush to let go of it.

" small work " in other people's eyes may be very valuable for our lives because it will slowly squatter the way to " our small place "

We don't need the whole world or the whole country or anything to make our loved work continue. We only need "a number" which is enough.

"a number" in line waiting to enter our little sushi shop

But that doesn't happen overnight. It lives standing, biting, not letting go and doing all my heart and skill until the most delicious "Sushi"

But it's worth "commissioned" with something because life that doesn't commissioned with anything seriously is empty and meaningless.

Find something to be exquisite with it. Do with all my heart.

And our lives will have meaning.

Then life will become "Art" in itself.Translated