"วันที่ผมไม่ได้เป็น superhero"
--------------------
เช้านี้ของผมเกือบเริ่มต้นที่...ความพ่ายแพ้
ผมตั้งนาฬิกาปลุกในมือถือไว้ที่ตี 4:30 เพราะตั้งใจว่าจะไปซ้อมวิ่งที่สวนลุมฯ ตอนตี 5:30
แต่พอถึงเวลาที่นาฬิกาปลุกดังขึ้นจริง ปีศาจขี้เกียจก็กระซิบด้วยเสียงเย้ายวนกับผมว่า
"วันนี้ยังไม่ต้องไปวิ่งหรอก พักก่อนเถอะ เมื่อวานทำงานมาเหนื่อยๆ”
ผมอ่อนระทวยตามเสียงนั้น กดปิดแอพนาฬิกาปลุกในมือถือด้วยความยินยอม พร้อมกับเปิด Facebook ขึ้นมาแทน กะจะแค่เลื่อนดูผ่านๆ แปบเดียวแล้วหลับต่อ แต่ภาพแรกที่ผมเห็นขึ้นใน Feed กลับทำให้ผมนอนต่อไม่หลับ
มันคือภาพโปสเตอร์งานวิ่ง “Batman v Superman" ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วัน ตามกระแสหนังฟอร์มยักษ์ที่กำลังจะเข้าฉาย มีพี่ชายในวงการ 2 คนที่ผมนับถือเป็นไอดอล ยืนใส่เสื้อวิ่งเป็นตัวแทนของ 2 ซุปเปอร์ฮีโร่ นั่นก็คือ พี่ตูน บอดี้สแลม และพี่ต้าร์ นาวิน ต้าร์
สองคนยืนหันหน้าเข้าหากัน ต่างฝ่ายต่างดูขึงขังจริงจัง ราวกับจะประกาศว่าสงครามนี้ข้าจะไม่มีทางแพ้เด็ดขาด!
#TeamBatman VS #TeamSuperman
#TeamToon VS #TeamTar
“โคตรเท่!!!” ผมนึกในใจ ในฐานะที่เป็นคนชอบวิ่งและเป็นแฟนหนังซุปเปอร์ฮีโร่ด้วย
แต่ในขณะเดียวกันนั้น ผมก็ต้องสารภาพตามตรงว่าผมรู้สึก “โคตรอิจฉา” พี่ชายใกล้ตัวผม 2 คนนี้
มีเสียงตะโกนขึ้นมาในใจผมว่า "ทำไม 1 ในนั้นไม่เป็นเราบ้างวะ?"
(โหหหห...มันกล้าถามเนอะคำถามนี้!)
ไม่ต้องห่วงนะครับ ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มตอบคำถามนั้นและด่าผม ผมบอกเลยว่าผมตอบตัวเองได้ทันทีที่ผมถามตัวเอง
1. เพราะเราไม่ได้ดังเท่าเค้า
2. เพราะผลงานเรายังไม่โดดเด่นเท่าเค้า
3. เพราะเรายังไม่เคยผ่านสนามแข่งที่โหดเท่าเค้า
4. เพราะเรายังไม่ได้เป็นไอดอลของคนจำนวนมากมายเท่าเค้า
5. อื่นๆ อีกมากมาย
ทั้งหมดทั้งมวล สรุปใจความสั้นๆ ได้ว่า เพราะผมไม่ใช่ “superhero” อย่างที่พี่ตูนกับพี่ต้าร์เป็นในสายตาหลายๆ คน (รวมทั้งตัวผมเองด้วย)
ผมจ้องภาพพี่ชายทั้ง 2 คนบนโปสเตอร์ จนความอิจฉาพุ่งขึ้นถึงระดับพีคสุด
เสียงของปีศาจขี้เกียจที่บอกผมให้นอนต่อ ถูกกลบด้วยเสียงที่ตะคอกใส่ผมว่า
“ถ้าวันนี้ยังคิดจะนอนต่อ แล้วเมื่อไรจะได้เป็นแบบพี่เค้าวะ?!"
ผมทนต่อไปไม่ได้ ผมถีบตัวเองออกจากเตียง ล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว และขับรถออกไปสวนลุม
สวนลุมวันนี้รู้สึกต่างไปจากทุกครั้ง ทั้งๆ ที่มันเป็นที่ๆ ผมเคยมาซ้อมวิ่งแล้วตั้งไม่รู้กี่ครั้ง ทั้งๆ ที่บรรยากาศโดยรอบทุกอย่างก็เหมือนเดิม แต่ในเช้าวันนี้ที่ผมเกือบจะเปลี่ยนใจไม่มาแล้ว มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เมื่อสุดท้ายผมก็ได้มาเหยียบที่นี่อย่างที่ตั้งใจไว้ตอนแรก
ทันทีที่ผมเริ่มขยับขาเพื่อออกวิ่ง ผมรู้สึกมีแรงขับเคลื่อนมากกว่าทุกครั้ง
ผมวิ่งอยู่ในสวนลุม 1 ชั่วโมง แล้วก็วิ่งข้ามทางจักรยานลอยฟ้ามาจนถึงสวนเบญจกิติ วิ่งต่อในนั้นอีกสักพัก แล้วก็วิ่งย้อนกลับมาที่สวนลุม รวมระยะทางทั้งหมดที่วิ่งไปวันนี้ 15 กิโล เป็นอีกวันที่ผมซ้อมวิ่งอย่างมีความสุขที่สุด
ผมกลับขึ้นรถมาและมองดูรูปโปสเตอร์งานวิ่งซุปเปอร์ฮีโร่ในมือถือผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ ผมมองมันด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป...
ผมมองมันด้วยความรู้สึก “ขอบคุณ"
ผมรู้สึกขอบคุณพี่ตูนกับพี่ต้าร์ที่มายืนใส่เสื้อ superhero ให้ผมอิจฉา
เช้านี้ของผมเกือบเริ่มต้นที่...ความพ่ายแพ้
ผมเกือบพ่ายแพ้ให้ความขี้เกียจของตัวเอง
แต่ผมเอาชนะมันได้เพราะความอิจฉา
ความอิจฉาตอกย้ำกับผมว่า "ถ้าอยากเป็นมากกว่านี้ ก็ต้องพยายามให้มากกว่านี้สิ"
ผมไม่รู้หรอกว่าผมต้องวิ่งอีกไกลแค่ไหน กว่าจะได้เป็น “superhero” แบบพี่ตูนและพี่ต้าร์ แต่เช้านี้ ถึงผมจะไม่ใช่ superhero ที่ยิ่งใหญ่ แต่ผมก็รู้สึกพอใจ เพราะผมได้เป็น hero ตัวเล็กๆ ของคนๆ หนึ่ง
คนๆ นั้นก็คือ “ตัวผมเอง”
ผมภูมิใจที่ได้เอาชนะความขี้เกียจของตัวเอง
ผมภูมิใจที่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้
ผมภูมิใจที่ได้พยายาม
ผมภูมิใจที่ได้เริ่มต้นอีกวันด้วยการทำอะไรดีๆ ให้กับตัวเอง
ผมภูมิใจที่ได้ “วิ่ง” ไปข้างหน้าอีกนิดนึง
ถ้าเมื่อเช้าผมเลือกที่จะนอนต่อ เลือกที่จะไม่ต่อสู้กับตัวเอง มันคงเป็นอีกวันที่ผมรู้สึก “ผิดหวัง” ในตัวเองอย่างแน่นอน
ผมเชื่อว่าลึกๆ เราต่างรู้อยู่เสมอว่า ทำอะไรแล้วเราจะภูมิใจในตัวเอง หรือทำอะไรแล้วเราจะผิดหวังในตัวเอง
เรารู้ และที่สำคัญ เราเลือกได้ครับ
เราต่างเป็น “hero” ให้กับตัวเองได้
เพียงแค่เราไม่ยอมปล่อยให้ชีวิตลอยผ่านไปวันๆ อย่างน่าผิดหวัง
เพียงแค่เราขยันทำอะไรสักอย่างที่ทำให้เราภูมิใจในตัวเองในทุกๆ วัน
ไม่จำเป็นต้องเป็นอะไรใหญ่โต แค่อะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่จะทำให้เรารู้สึกดีกับตัวเอง
และถ้าเราทำต่อไปเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง
ถ้าเราวิ่งต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน
ถ้าเราทำให้ความภูมิใจกลายเป็นเรื่องสม่ำเสมอ
“hero” คนนั้นก็จะค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้น
แล้วคำว่า “superhero” ก็คงไม่ใช่เส้นชัยที่ไกลเกินไป ไม่ใช่คำที่ยิ่งใหญ่เกินไป
ที่คนธรรมดาอย่างเรา จะใช้เรียกตัวเองในสักวัน
#ณัฐศักดาทร #NATsakdatorn
--------------------
ปล.1 - ผมไม่ได้พิมพ์ข้อความนี้เพื่อช่วยโปรโมทงานวิ่ง 2 ซุปเปอร์ฮีโร่นะครับ ผมไม่ได้ลงสมัครวิ่งงานนี้
ปล.2 - เอาจริงๆ ผมไม่ได้ชอบ Batman กับ Superman ขนาดนั้นหรอก ผมชอบ X-Men มากกว่า (นี่ถ้าพี่ตูนกับพี่ต้าร์ได้แต่งเป็น X-Men คงอิจฉาหนักยิ่งกว่านี้!!) 555
ปล.3 - ไปร่วมเป็น “hero” ให้กับตัวเองกันพร้อมๆ กับผมได้ในงานนี้ครับ งานวิ่งผลัดมาราธอน ASICS City Relay 26 มี.ค. นี้ ที่สนามหลวง (อันนี้ tie-in ของจริง ตั้งใจโปรโมทจริง 555)
teamtar 在 無題 的八卦
You're offline. Check your connection. Retry. Info. Shopping. Tap to unmute. If playback doesn't begin shortly, try restarting your device. ... <看更多>