ถึงตัวจะไป...แต่ใจยังอยู่เสมอ
ช่วงเวลาที่มีค่ามากที่สุด มีความสุขที่สุดในชีวิต ช่วงเวลาที่ไม่ต้องมีอะไรให้คิด แค่ใช้ชีวิตกับเพื่อนที่ดีที่สุด กับช่วงเวลาเฝ้ารอวันศุกร์เพื่อจะได้วันหยุดที่มีแค่2วัน
.
.
........มันยากจริงๆที่จะเดินออกมาจากรั้วโรงเรียนในวันนั้น ทั้งๆที่ไม่มีการบ้านให้ปวดหัวอย่างทุกที กระเป๋าก็เบากว่าทุกวัน และทุกๆวันต่อจากนี้จะไม่ใช่วันหยุดแค่2วันที่เราเอาแต่เฝ้ารอ ได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า "กูจบแล้วหรอวะ" "ทำไมมันไวจัง" ที่สำคัญที่สุดคือ "จะได้เจอกับเพื่อนๆพร้อมหน้ากันอีกไหม"
......วันนั้นอยู่โรงเรียนนานที่สุด นั่งมองดูน้องๆเก็บของเก็บฉากที่เราเอาแต่มีความสุขถ่ายรูปกัน ขนมขยะเกลื่อนกลาด ก็มีพวกน้องช่วยกันทำความสะอาด ทั้งๆที่อุตส่าจัดสถานที่จัดงานให้รุ่นพี่แล้ว"ยังอุตส่ามาเหนื่อยเพื่อพี่กันอีกหรอ" แล้วดอกไม้ของขวัญที่เต็มไม้เต็มมือ ก็พวกน้องทั้งนั้นที่ให้มา พอคิดได้ก็วางของรีบเดินไปช่วยน้องเก็บ แต่ก็ถูกน้องปฏิเสธ แล้วตอบกลับเรามาว่า "หนูอยากให้พี่มีความสุขที่สุดในวันนี้ วันนี้หนูจะทำเพื่อพวกพี่เอง" .........เราก็นิ่งไปอยู่ช่วงนึงก่อนจะยิ้มอ่อนๆให้น้องแล้วขอบคุณพร้อมเดินออกมา จากนั้นบ่อน้ำตาที่ไหลมาทั้งวันที่อุตส่าหยุดไปแล้วก็ดันล้นออกมาอีก ถามตัวเองไปอีก ที่ผ่านมาแทบไม่เคยสนใจใยดีน้องๆเลย แต่วันนี้น้องกลับมาใส่ใจมอบความสุขให้พี่มากมายขนาดนี้ ย้อนเวลาไปได้จะดีกับน้องมากๆ แต่มันก็สายไปแล้ว
.......สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากรั้วโรงเรียน ด้วยใจที่ว่างปล่าว วันเวลาต่อจากนั้นผ่านไปเร็วมากหลังจากวันนั้น1ปี-2ปี-3ปี เรากลับมาที่โรงเรียนหลายๆครั้ง แต่ทุกๆครั้งกลับไม่รู้สึกเหมือนเดิม
-เพื่อนที่เคยเห็นหน้าเห็นตากลับหายไปหมด...
-ห้องเรียนที่เราอยากเข้าไปเรียนกับคุณครูคนเดิมก็ไปไม่ได้....
-มาเรียนแต่เช้าก่อน8โมง แล้วรอให้ใกล้ที่สุดถึงจะเข้า ก็ไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะตอนนี้จะเข้าเมื่อไรก็เข้าได้ตลอด....
-น้องๆที่เรารู้จักก็จบกันไปหมด...
-ครูที่เคยดุด่าเรา ตอนนั้นโคตรเกลียด แต่ตอนนี้คิดได้อยากไปเจอครู ก็ไม่มีครูเหล่านั้นอยู่ให้เจออีกแล้ว แต่กลับเป็นครูใหม่ๆที่เราไม่รู้ัจักแทน
-ช่วงเวลาที่จะมานั่งลอกการบ้านเพื่อน แล้วรอไปส่งพร้อมๆกัน รับชะตากรรมเดียวกัน ตอนนี้ก็คงไม่มี..
-บอร์ดโรงเรียน ห้องน้ำ ห้องเรียน ม้าหินอ่อน ศาลา เมื่อก่อนไม่เคยสนใจตอนนี้กลับมาสนใจมันมากเหลือเกิน
-สุดท้ายเมื่อก่อนเลิกเรียนจะกลับบ้านช้าๆเพราะอยากอยู่กับเพื่อน แต่ตอนนี้เรากลับต้องรีบออกไปให้ไวที่สุด
ความทรงจำที่ดีที่สุดที่ชีวิตนี้จะมีครั้งเดียวเก็บมันไว้ให้ดี เพราะมันจะไม่มีครั้งที่2อีกแล้วในชีวิตนี้ ถ้าอยากจะฝากถึงรุ่นน้องที่ยังไม่จบ พี่คงอยากจะบอกว่า "อย่าขาดเรียนเลย ใช้ช่วงเวลาที่มีต่อจากนี้เต็มที่กับเพื่อนๆน้องๆพี่ๆและคุณครูที่โรงเรียนให้มากที่สุด เก็บความรู้สึกดีๆให้เต็มที่ ไม่ต้องอยากรีบเข้ามหาลัยหรอกน้องได้เข้าแน่และเมื่อน้องได้เข้าน้องจะอยากกลับมามัธยมแน่นอน"
ขออวยพรให้น้องๆที่จบไปทุกคนโชคดี มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกพี่ช่วยได้ก็จะช่วย พี่ยังเป็นพี่ของน้องๆทุกคนตลอดไป ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเราจะเป็นพี่น้องกันตลอดไป อย่าลืมพี่นะ พี่กลับมาก็ทักทายพี่บ้างละกัน #ด้วยรักและคิดถึง #ศิษเก่าTC
Even though I go... but my heart is always here.
The most precious moment in life. The moment without having to think about. Just live with best friends with Friday to get 2 days off.
.
.
........ it's really hard to walk out of the school fence that day without homework to have a headache. The Bag is lighter than every day. and every day from now on, it won't be a 2 day holiday that we keep waiting for, but ask ourselves over and over and over Am I done? "why is it so fast the most important thing is" will we meet with friends again
...... that day, I was at school for the longest time. Watching the kids pack up the scene that we were happy. Taking Photos. There are kids to clean up while they held a venue for seniors " still oops. Are you tired for me again? "and the flowers, the gifts are full of them are all of them. When you gave me. When you think about it, they put the stuff. Hurry up to help you collect, but they are rejected by the brother and reply to me," I The happiest today. Today I will do it for you guys......... I keep calm for a while before I smile for you. Thank you. Ready to walk out. Then I have been crying all day. I stopped. It's overflowing. I asked myself again. I almost never care about the good fiber. But today my brother came back to give me this much happiness. I can turn back time. It will be very good to you, but it's too late.
....... finally, I decided to walk out of the school fence with a space. The next day went by fast. After that day 1 years-2 years-3 years. We come back to school many times, but every time we don't feel it. The same same same same same same
- friends who have seen face, eyes are all gone...
- the classroom we want to go to study with the same teacher can't go....
- come to study early before 8 o'clock. Wait for the closest. Even if I get in, I don't have a chance to do it because whenever I get in, I can
- the sisters we know are all over...
- the teacher who used to scold me. I hate it. But now I think that I want to meet teachers. I don't have them anymore. But they are new teachers that I don't know. Haha.
- the moment to sit and copy my friend's homework and wait to send them at the same time. I won't have the same fate. Now
- school board, bathroom, horse class, marble, sala. I never cared. Now I'm interested in it
- in the end, I finished school. I will go home late because I want to be with my friends. But now I have to leave ASAP.
The best memory that this life will have once. Keep it well because there will be no more 2th time in this life. If you want to leave it to the younger generation who hasn't finished, I would like to say " don't miss studying. Use it. The moment from now on with friends, brothers, brothers and teachers at school as much as possible. Keep the good vibes to the fullest. Don't want to rush into college. You will get in. and when you get in, you will want to come back to high school for sure
Wishing all the end of you good luck. If you have anything to help, tell me. I can help. I will help you. I am still brothers and sisters forever. No matter how many years we will be brothers and sisters forever. Don't forget me back and say hi to me. Let's go #with love and miss #old sitcTranslated
