ขอระบายหน่อย วันก่อนมีคนมาเม้นว่า 'เจอตัวจริงหยิ่งมากกก' ซึ่งเอาจริงนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่มีคนมาพูดแบบนี้ เราเลยถามกลับไปว่าเจอเราที่ไหนหรอ เค้าก็บอกชื่อร้านมาแล้วบอกว่ายิ้มให้ก็ดูยังไม่ค่อยอยากจะยิ้มตอบเลย
.
คือถ้าใครเคยเจอเราจะรู้ว่าปกติเราไม่เคยปฏิเสธการถ่ายรูปเลย (ถ้าไม่รีบจริงๆ ขนาดรีบบางครั้งยังให้ถ่าย) เพราะเราเข้าใจว่าสำหรับบางคนการได้เจอศิลปินอาจจะมีไม่กี่ครั้งในชีวิต เราเลยให้ถ่ายตลอด ถึงวันนั้นจะโทรม ไม่แต่งหน้าหรืออะไรก็ตาม
.
เราเลยมาลองนึกว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น เราก็เลยจำได้ว่า วันนั้นเราหันไปเจอเค้าแว๊บนึง แต่มันเกิดขึ้นเร็วมาก เราคิดว่าเรายิ้มตอบไปแล้ว แต่บอกตรงๆ ว่าบางทีเวลาเราไปไหนแล้วเจอคนยิ้มให้ เราก็ทำตัวไม่ถูกนะ ถ้าเจอแล้วเดินมาขอถ่ายรูปเลยเรายังโอเค แต่พอบางทีเหมือนจะยิ้มให้ เราก็ไม่แน่ใจอะ ยิ้มให้เรารึป่าว หรือยังไง นึกออกปะ 55555
.
อีกอย่างวันนั้นอากาศร้อนมากกกๆ และร้านอาหารปิดหมด กว่าจะเดินเจอร้านที่เปิดก็คือหิวมาก เราเลยอาจจะไม่ได้สังเกตคนรอบข้างมากเท่าปกติ พอเจอคำพูดแบบนี้ก็เฟลไปเลยเหมือนกัน
.
เราคิดว่านี่เป็นข้อเสียของตัวเองอย่างนึงที่แคร์คำพูดและความรู้สึกคนอื่นมาก กลายเป็นว่าประโยคนี้มันติดอยู่ในหัวเราทั้งคืนเลย เรารู้สึกผิดที่ทำให้คนที่เจอเรารู้สึกแบบนั้น แต่ในอีกมุมเราก็คิดว่าเรามีเหตุผล แต่ก็สลัดความรู้สึกผิดทิ้งไปไม่ได้
.
ไม่มีอะไรหรอกจริงๆ แค่บ่นเฉยๆ แต่อยากจะบอกทุกคนว่า ถ้าใครเจอเราแล้วอยากทัก อยากเข้ามาถ่ายรูป ก็เข้ามาเลย ถ้าเราไม่รีบมากเราให้ถ่ายตลอด แล้วก็อยากบอกว่าเราเป็นมนุษย์ปกติคนนึง ที่มีวันที่ร้อน หิว อารมณ์ไม่ดีบ้างเช่นกัน ถ้าทำให้ผิดหวังก็ต้องขอโทษนะคะ
.
ปล. ว่าแล้วก็... ถ้าใครมีรูปที่เคยถ่ายกับเรา หรือเคยเจอเรา เล่าให้เราฟังหน่อย เผื่อเคยทำให้ใครรู้สึกแย่จะได้มีโอกาสอธิบาย5555
