วาดชีวิต
-\-\-
สมัยเรียนเรื่องศิลปะ ศิลปินที่ผมชอบผลงานที่สุดคือจอร์จ เซอราต์ ซึ่งอยู่ในช่วงเวลาอิมเพรสชั่นนิสม์ วันนี้คิดถึงผลงานของเขาอีกครั้ง ผมสงสัยว่าอะไรทำให้ผมชื่นชอบศิลปะแบบ 'จุดนิยม' หรือ Pointillism ของเขาที่แต้มจุดสารพัดสีขนาดจิ๋วเข้าด้วยกันเป็นภาพใหญ่ดูสดใสกลมกลืน
ภาพของเซอร์ราต์เหมือนรุ้งระเบิด แตกสะเก็ดออกเป็น m&m เต็มผืนผ้าใบ ผมรู้แค่ว่ามันสดใสและน่ารักดี มีความอ่อนเยาว์อยู่ในการเลือกสีและวิธีการ ซึ่งอันที่จริงแล้วไม่ง่าย
วันนี้คิดถึงผลงานของศิลปินฝรั่งเศสเคราเฟิ้มท่านนี้เพราะกำลังคิดถึงสีสันต่างๆ ในชีวิต ในปีที่ผ่านมาผมพบว่ามีบทเรียนหนึ่งที่ได้รับผ่านประสบการณ์ต่างๆ นั่นคือ 'ชีวิตคือการผสมสี'
เลือก-จัดสัดส่วน-แต่งแต้มลงไปบนผืนผ้าใบขนาดใหญ่
ซ่อมได้ เขียนทับได้ เปลี่ยนอารมณ์ได้ ไปเรื่อยๆ
บางช่วงอาจอยากสงบ บางช่วงอยากตื่นเต้น บางช่วงขุ่นหน่อยอาจต้องเพิ่มความสดใส บางช่วงร้อนแรงไปก็ต้องแต้มสีลงไปเบรคบ้าง
เม็ดสีต่างๆ คือองค์ประกอบด้านต่างๆ ของชีวิต
...
ภาพที่สวยงามสำหรับผมในวัยนี้ต้องมีสีสันหลากหลาย ในวัยหนึ่งผมอาจเคยชอบภาพสีหม่น บางวัยอาจชอบงานมินิมอลเก๋ๆ น้อยๆ เรียบๆ บางวัยก็ชอบโมโนโทน บางวัยอาจชอบงานทดลองหรือขวางโลกแบบการไม่วาดอะไรเลย แต่มาถึงวัยนี้ผมชอบงานที่สมดุลและมีพลัง
ความสมดุลและพลังที่ว่าเกิดจากการเลือกแต้มสีที่หลากหลายเข้าด้วยกันในสัดส่วนที่พอดี โลกส่วนตัว ความสัมพันธ์ เพื่อน แฟน พ่อแม่ สัตว์เลี้ยง ธรรมชาติ การอยู่บ้าน การเดินทาง การกิน ออกกำลังกาย สุขภาพ การงาน ความสุข ความทุกข์ จริงจัง ผ่อนคลาย และอีกหลายอย่าง
ภาพสวยไม่ควรหนักไปทางสีใดสีหนึ่ง บางครั้งผมพบว่าเราอาจใช้สีหนึ่งบ่อยมากจนเราหยิบมันขึ้นมาเป็นนิสัย ยิ่งใช้บ่อยยิ่งคล่องมือ ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็น 'สีประจำ' ของเรา
ความสนุกของการเกิดมาคือได้ลองใช้สีที่หลากหลาย ถ้าทำงานมามากแล้ว ลองออกกำลังกายดูบ้าง ออกกำลังกายมากเกินไป ลองนอนเฉยๆ บ้าง มีความสุขมากแล้ว ลองศึกษาความทุกข์ที่เกิดจากความเหลื่อมล้ำของสังคมดูบ้าง ครุ่นคิดกับตัวเองมามากแล้ว ลองฟังความคิดคนอื่นบ้าง นั่งคุยกับพ่อแม่แบบเปิดใจฟังท่านกว้างๆ ดูบ้าง อะไรแบบนี้
...
ในวัยนี้ผมกำลังสนุกสนานกับการแก้สี แต้มสีใหม่ๆ ลงไปในภาพชีวิต จัดสรรให้สมดุลขึ้น และหลากหลายขึ้น สีใหม่ๆ ที่เลือกเติมลงไปบางสีผมไม่เคยหยิบขึ้นมาใช้ก่อนหน้านี้ พอได้ลองใช้ก็สนุกดี และทำให้พลังของภาพเปลี่ยนไป
การออกกำลังกาย สุขภาพ การกิน ความสัมพันธ์ ธรรมชาติ คือสีใหม่ๆ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมพบว่าผมชอบภาพชีวิตของตัวเองมากกว่าเดิม
แล้วผมจึงเข้าใจว่าทำไมชอบภาพจุดจิ๋วของเซอร์ราต์ เพราะมันคือส่วนผสมจากส่วนเล็กๆ ที่ถ้าอยู่แยกกันก็จะไม่สวยและลงตัวขนาดนี้ พอมารวมกันจึงเกิด 'ภาพประทับใจ' แบบอิมเพรสชั่นนิสม์ขึ้นมาได้
และผมเชื่อว่าคนแต้มจุดเล็กๆ เหล่านั้นคงเพลิดเพลินมากขณะเลือกสีทีละทีเพื่อสร้างสรรค์ภาพเหล่านั้นขึ้นมา
ผมจะใช้เวลาที่เหลือแต้มสีภาพวาดไปเรื่อยๆ โดยหวังว่าจะมีสีสันใหม่ๆ แต้มเข้ามาอีกและอีก
ภาพน่าจะค่อยๆ มีสีสันหลากหลายขึ้น
มันไม่สมบูรณ์หรอก แต่ค่อยๆ สมดุลขึ้น,
ซึ่งความสมดุลจะค่อยๆ สร้างความงาม
-\-\-
Georges Seurat
Seascape at Port-en-Bessin,
Normandy, 1888
Oil on canvas
