ถึง ผู้อ่านที่รักทุกคน
นี่คือโพสต์สุดท้ายของปี 2019 แล้วครับ, อยากขอขอบคุณเพื่อนพี่น้องทุกคนในเพจแห่งนี้ทั้งที่ติดตามอ่านอย่างใกล้ชิดระดับกด see first ทั้งที่อ่านสม่ำเสมอ อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง ขอบคุณสำหรับการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เสนอแนะ ท้วงติง ให้ความรู้และมุมมอง ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกแชร์ ทุกการสนับสนุน ทุก like love laugh และอื่นๆ ทั้งหมด
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มอบให้กัน อยากบอกว่าในวันที่พลังลดลงหรือรู้สึกท้อใจ ผมมักได้รับกำลังใจดีๆ ผ่านตัวอักษรจากเพื่อนพี่น้องในเพจแห่งนี้เสมอ
ด้วยความที่เพจนี้เป็นเหมือนสมุดบันทึก งานเขียนต่างๆ จึงเป็นไปตามอารมณ์และจังหวะชีวิตของผม ซึ่งอาจไม่สม่ำเสมอนัก คุณภาพอาจขึ้นๆ ลงๆ บ้าง บางทีเขียนสั้น บางครั้งก็เขียนยาว มีทั้งสุขเศร้าเคล้ากันไป หวังว่าตัวอักษรเหล่านั้นพอจะเป็นเพื่อนของผู้อ่านในแต่ละวันได้บ้างไม่มากก็น้อย (แอบกระซิบว่ากำลังจะคัดสรรงานเขียนในเพจนี้เป็นเล่มอีกครั้งครับ #จาว ไหม)
นอกจากนั้น ยังต้องขอบคุณสำหรับการฟังพอดแคสต์ 'ความสุขโดยสังเกต' ขอบคุณสำหรับการอ่าน '100 บทเรียนชีวิต' และ 'สิ่งสำคัญของหัวใจ' ในปีนี้และหนังสือทุกๆ เล่ม รวมถึงกำลังใจที่ส่งให้ทุกครั้งที่ลงสนามวิ่ง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าผมได้ส่งพลังกลับไปหาเพื่อนๆ ทุกคนได้บ้างผ่านตัวอักษรและน้ำเสียง
...
ชีวิตแต่ละปีคือการเผชิญกับเรื่องคาดเดาไม่ได้ เราคาดหวังแล้วชีวิตก็จะบอกกับเราว่าเธอไม่มีทางสมหวังทุกเรื่อง ผมคิดว่าความผิดหวังของมนุษย์คือเหตุผลที่เราต้องมีคนอื่นในชีวิต
เราผิดหวังเพื่อเปิดโอกาสให้คนข้างๆ ได้ประคับประคอง ให้เราได้เปิดตัวเองออกเพื่อรับพลัง กำลังใจ และสติปัญญาจากผู้อื่น แล้วเราจะค่อยๆ แข็งแรงขึ้น เข้ารูปเข้ารอย กลับมาใช้ชีวิตอย่างมีพลังอีกครั้ง
นั่นเป็นธรรมดาของชีวิต
ไม่ว่าปีไหนๆ เรากำลังเดินทางไปพบความผิดหวัง, เสมอ ข้อดีก็คือเราสะสมมิตรภาพมากขึ้น เราสะสมแหล่งพลังงานในชีวิตมากขึ้นกว่าปีที่ผ่านมา เมื่อผิดหวัง เราจะฟื้นตัวได้ไวกว่าเดิม และตัวเราเองก็จะเป็นหนึ่งปัจจัยที่ทำให้คนใกล้ตัวฟื้นตัวเช่นกัน
...
เนื่องในโอกาสส่งท้ายปลายปี ผมอาจมิได้อวยพรให้เพื่อนๆ ทุกคน 'สมหวัง' แต่อยากอวยพรให้ทุกคนรับมือกับความผิดหวังได้ดีกว่าเดิม
เวลาผิดหวังอย่าปิดกั้นตัวเองจากแหล่งพลังงานดีๆ อย่าจมลงไปในหลุมลึกส่วนตัว ขอให้เงยหน้าขึ้น แล้วบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้คนที่ไว้ใจฟัง เปิดหูเปิดตารับพลังงาน ข้อคิด และมุมมองใหม่ๆ ที่จะพาเราออกไปจากเมฆหมอกสีเทา ให้อภัยตัวเองในสิ่งที่พลาดให้เร็วที่สุด อย่าเพิ่มบาดแผลด้วยการลงโทษตัวเองซ้ำๆ
สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ในปีนี้ก็คือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สิ่งนั้นคือ 'พร' ของชีวิต แม้เกิดเรื่องร้าย แต่จะมีเรื่องดีสอดแทรกอยู่ในนั้นด้วยเสมอ ถ้าเราไม่ปิดตาตัวเองจนมองไม่เห็น
เมื่อ 'พลาด' ขอให้มองเห็น 'พร'
หากเป็นเช่นนี้แล้ว เราไม่จำเป็นต้องขอพรจากใคร เพียงเดินหน้าใช้ชีวิตไป แล้วรอดูว่าชีวิตจะมอบ 'พร' ใหม่ๆ อะไรให้กับเรา
ผู้มองเห็นว่าชีวิตคือการได้รับพรก็จะมองเห็นพรนั้นเสมอ ผู้ที่มองเห็นว่าชีวิตคือความผิดพลาดก็จะพลาดพรที่ชีวิตมอบให้
...
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเข้าสู่ปีใหม่แล้วครับ ขอให้เพื่อนพี่น้องทุกคนที่อ่านอยู่มีดวงตาวิเศษที่จะมองเห็น 'พร' ในทุกสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นในปี 2020 ที่กำลังจะมาถึง
เกิดเรื่องดีก็ดี เกิดเรื่องร้ายก็ดี เพราะนั่นคือ 'พร' ที่ชีวิตมอบให้
หากวันใดรู้สึกแล้งไร้พลังและแรงบันดาลใจ แวะมาเติมพลังที่เพจ Roundfinger นี้ได้เสมอนะครับ อย่างที่ผมเขียนไว้ที่ด้านบนของเพจนี้ "ผมเชื่อว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อแบ่งปันสามสิ่งให้แก่กัน ความรู้ ความหวัง และความรัก" นั่นเป็นสิ่งที่เพจนี้พยายามจะทำเสมอมาและเสมอไป
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาอีกหนึ่งปี, แม้เราไม่ได้พบหน้ากันบ่อย แต่เราก็พบปะกันผ่านตัวหนังสือไม่น้อยเลย สำหรับผม-สิ่งนี้คือมิตรภาพ
และมิตรภาพก็คือ 'พร' อย่างหนึ่งที่ชีวิตมอบให้
สวัสดีปีใหม่ผู้อ่านที่รักทุกคนครับ
ขอให้ได้รับพรจากชีวิต และมองเห็นพรเหล่านั้น
ด้วยรัก,
นิ้วกลม
31 ธันวาคม 2562
จาว 在 จ้าวพายุ | EP.1 (FULL EP) | 13 ต.ค. 64 | one31 - YouTube 的八卦
อรทัย (โสภิตนภา ชุ่มภาณี) ลูกสาวเพียงคนเดียวที่เกิดจากเมียหลวงของ ศิวา (เกรียงไกร อุณหนันท์) เศรษฐีมั่งคั่งเจ้าของนามสกุลใหญ่ เจนจรัสตระกูล ... ... <看更多>