APAKAH MASIH ADA MASA HADAPAN BUAT PARTI KERAMAT INI?
Sedikit catatan perkongsian.
Saya masih ingat lagi bagaimana saya bergelut dengan diri sendiri ketika mahu membuat keputusan yang besar dalam hidup saya, iaitu menyertai politik dan menyertai parti Bersatu.
Saya menyoal banyak perkara. Adakah saya sesuai menjadi seorang ahli politik? Adakah saya sanggup melondehkan jubah akademia saya dan turun bergulat di bawah menghadapi pelbagai tikam belakang, tawar-menawar, caci-maki dalam kerancuan dunia politik yang lebih menjanjikan kekhilafan berbanding kebenaran?
Apa yang menyebabkan saya didorong untuk menyertai politik dan Bersatu adalah suasana politik tanah air yang dilanda kemelut yang kronik waktu itu.
Tatkala dunia mengenali Malaysia kerana salah guna kuasa dan penyelewengan perbendaharaan negara oleh sesetengah individu, negara bagaikan memanggil-manggil warganya yang sedar untuk bersama merubah keadaan tersebut.
Sebagai warga akademia yang dididik untuk berdiri di atas fakta, idealisme dan kejituan moral, saya merasakan telah sampai waktunya untuk saya mula menterjemahkan segala teori dan idealisme yang sering dimuntahkan ke minda para penuntut lewat kuliah-kuliah ke dalam realiti.
Dilema yang menguliti jiwa menemui penawarnya apabila saya bertemu dengan Tun Dr Mahathir, dan seterusnya saya bertemu pula dengan Tan Sri Muhyiddin Yassin. Kedua-dua tokoh ini mempunyai tempat yang istimewa di dalam hati saya sehingga kini.
Saya merupakan moderator pertama forum Tun (yang bukan sebagai ahli UMNO lagi) di depan khalayak awam di Pasir Gudang Johor.
Setelah itu, saya sering diundang untuk menjadi moderator forum-forum Tun yang dianjurkan oleh pelbagai pihak sekitar 2016-2017. Bercakap depan-depan dengan Tun adalah momen yang paling saya tak boleh lupa. Saya masih ingat pesan Tun waktu itu,
“Kita kena selamatkan negara Malaysia dari kleptokrat. Dulu Malaysia dikenali dunia kerana kemajuannya dan kehebatannya, kini dikenali kerana rasuah.
Di samping itu kita sebagai orang Melayu wajib menyelamatkan survival orang Melayu. Apa akan jadi dengan masa depan orang Melayu jika budaya rasuah, salah guna kuasa dan politik wang ini menjadi normal tanpa ada langsung orang yang bersuara menentangnya?”
Jelas di wajah Tun yang di senja usia itu keresahan dan kegelisahan memikirkan nasib politik orang Melayu.
Selain itu, saya tak boleh lupa pesan Tan Sri ketika saya bertemu dengan beliau (lama dulu, sebelum PRU14). Saya juga merasa bersyukur kerana menjadi moderator pertama forum awam beliau di Johor Bahru sejurus beliau dibuang dari UMNO.
Setahun selepas peristiwa tersebut, saya telah mengambil keputusan untuk menyertai Bersatu, dan telah diberikan peluang untuk bertemu dengan Tan Sri. Antara kata-kata Tan Sri yang begitu terkesan di dalam jiwa saya;
“Kita perlukan wajah ahli politik baru untuk membentuk budaya politik yang baharu. Kita perlu wujudkan budaya baharu politik Bersatu.”
Kemudian saya cermati satu persatu tentang penubuhan Bersatu. Bersatu meletakkan batu asas yang sangat kukuh semasa ditubuhkan.
Selain menegakkan Islam, mempertahan kedudukan bumiputera dan bahasa, menjunjung demokrasi, Bersatu berikrar mahu ‘memerangi rasuah dan salah guna kuasa untuk mewujudkan amalan tadbir urus yang baik dan pemerintahan yang bersih, beramanah dan berintegriti.’
Rujuk di laman web Bersatu, Prinsip-prinsip Perjuangan Bersatu: https://www.pribumibersatu.org.my/prinsip.php
Maka berbondong-bondonglah orang menyertai Bersatu. Dari hujung Wang Kelian sampailah luar negara, orang meletakkan harapan yang tinggi kepada Bersatu sebagai ‘fresh start’ budaya politik yang baru.
Semua orang tahu dan sedar bagaimana kerosakan sistem yang telah berlaku sekian lama, skandal-skandal besar dan kes-kes pecah amanah yang luar biasa, segalanya perlahan-lahan terdedah.
Tidak usah pergi jauh, di dalam pendidikan sendiri lihatlah kes projek solar sekolah luar bandar Sarawak yang sudah mula dibicarakan. Perhatikanlah bagaimana pertelingkahan sesama sendiri berlaku oleh watak-watak yang mahu menyelamatkan diri dari didakwa.
Sayang sekali perbicaraan kes itu tidak dapat diselesaikan sebelum PH jatuh. Hari ini, watak yang terlibat secara langsung dengan projek tenaga solar tersebut mendapat jawatan sebagai pengerusi GLC (yang juga berkaitan dengan ‘tenaga’).
Sekiranya ada agamawan pernah berkata, lantiklah menteri-menteri kabinet yang bersih agar menjadi hujah yang kuat kepada kerajaan yang tertubuh,
sekarang bagaimana pula dengan perlantikan watak-watak begini dalam GLC-GLC? Adakah ada hujah agama lain yang perlu disandang pula untuk menjustifikasikan tindakan ini? Jika ada, saya teringin membacanya.
Benar. Bersatu adalah parti yang sangat muda. Tetapi penubuhan Bersatu sangat jelas tujuan dan asasnya. Tentu kita bukanlah parti yang sempurna, parti yang juga punyai kelemahan, tetapi sedikitpun kita tidak pernah tergelincir dari tujuan asal penubuhan parti keramat ini.
Dukung demokrasi, pertahan agama, perkukuh bangsa, dan yang paling penting, ikrar kita untuk terus lawan rasuah, lawan salah guna kuasa dan bina budaya tadbir urus yang baharu, yang berintegriti.
Sekarang, apa yang perlu kita jawab kepada diri kita sendiri apabila budaya ini kembali bermaharajalela di dalam negara kita, di depan mata kita?
Tidakkah terdetik rasa gelisah melihat watak-watak yang kita perangi tindakan mereka dahulu kini kembali mendominasi tanpa sedikitpun rasa malu dan bersalah?
Mereka inilah yang merupakan Raison d'etre (sebab kewujudan) Bersatu. Bersatu diwujudkan untuk menggantikan mereka, untuk memberikan alternatif kepada politik lama, politik korupsi kepada politik baru yang pernah diilhamkan nama sebagai budaya Bersatu.
Di atas niat murni ini jugalah saya menyertai Bersatu dan menceburkan diri ke dalam politik.
Saya perlu ucapkan terima kasih kepada ahli MPT Bersatu, Dato Dr Rais Husin yang telah Berjaya menyempurnakan penyertaan saya ke dalam parti yang saya cintai ini. Mac 2018 merupakan tarikh keramat dalam hidup saya apabila saya menyertai Bersatu secara rasmi.
Sejujurnya, saya masih kabur melihat arah tuju perjalanan parti ini dikala ini. Ketika kita (Bersatu) menjadi komponen penting dalam PH dahulu. Identiti kita jelas, orang Melayu berlindung di rumah Bersatu dalam PH sementara kaum lain boleh berlindung di rumah lain dan kita cuba hidup seadil yang mungkin (walaupun kadangkala kita tergigit lidah).
Pergeseran dalaman adalah lumrah politik, persoalannya ialah bagaimanakah kita menguruskan konflik dan perbezaan.
Apabila Bersatu dibawa keluar dan menyertai PN lewat hujung Februari yang lalu, saya mula bertanya, masih relevan lagikah identiti yang Bersatu bawa, iaitu untuk menjadi parti alternatif orang Melayu dan menggantikan UMNO? Masih terpakaikah lagi idealisme yang diperjuangkan selama ini?
Jika Bersatu akhirnya hanya mengikut arus yang sama, mula bercampur dengan mereka yang membawa budaya politik yang dulu kita berikrar untuk perangi, apologetik dan merasa tak bersalah pula bersama dengan mereka yang pernah kita kalahkan kerana kerakusan wang dan kuasa yang jelas berlaku di depan mata, di manakah lagi rasionalnya keperluan parti kita untuk orang Melayu?
Akhirnya, orang Melayu, anak muda, generasi masa depan yang mempunyai harapan untuk melihat budaya politik baharu, seakan kelam dan hilang.
Impian pengundi-pengundi yang pulang mengundi 9 Mei 2018 dengan tekad untuk membentuk Malaysia Baharu, gugur dan retak.
Apakah masih masa hadapan untuk parti keramat kita ini?
Hal ini semakin merunsingkan saya terutamanya apabila UMNO dan BN hanya menerima kerajaan PN sehingga menjelang PRU15 sahaja.
Majlis Tertinggi UMNO telah memutuskan bahawa mereka melalui Muafakat Nasional akan menggempur semua kerusi-kerusi yang dipertandingkan oleh Bersatu dan sekutu Bersatu di dalam PRU 15 nanti. Perikatan Nasional hanyalah hubungan sementara bagi UMNO.
UMNO yang sepatutnya digantikan kewujudan mereka dengan Bersatu di dalam hati orang-orang Melayu tanah air ini.
Di kala itu, sekiranya kita tidak melakukan apa-apa, soalan saya, di manakah kedudukan Bersatu?
Ke PH tidak, ke Muafakat Nasional pun tidak. Kita menjadi pihak ketiga yang paling marginal berhadapan dengan dua blok PH dan Muafakat Nasional pada PRU15 nanti.
Apakah nasib Bersatu pada waktu itu nanti?
Apakah masih ada masa hadapan buat parti keramat ini?
YB Dr Maszlee Malik
Ahli MPT Bersatu
13 Mei 2020
———
IS THERE STILL A FUTURE FOR THIS PARTY?
Just something to share.
I can still remember how I had struggled with myself when I made the major life decision of joining politics and joining the party Bersatu.
I questioned many things at that time. Was I fit to be a politician? Would I be able to take off my academic robe and instead roll around with backstabbing, bargaining, and insults in the political world which promises more deceit than truth?
What drove me to be involved in politics and Bersatu was the political atmosphere of the country that was plagued by the chronic turmoil of the time.
As the world knew Malaysia for the misuse of power and financial mismanagement by certain individuals, the nation seemed to be calling on its citizens to wake up and change the situation.
As an academic trained to stand on facts, idealism and moral fastidiousness, I felt that it was time for me to begin actualising all the theories and idealisms that were frequently conveyed to the minds of students through lectures.
My soul-searching dilemma found its antidote when I met Tun Dr Mahathir, and then I met Tan Sri Muhyiddin Yassin next. Both figures continue to hold a special place in my heart to this day.
I happened to be the first moderator of Tun’s forum (who was no longer a UMNO member then) attended by the people in Pasir Gudang Johor.
After that, I was often invited to be the moderator of Tun’s forums organised by various parties circa 2016-2017. Holding a face-to-face conversation with Tun was truly a moment that I will never forget. I still remember Tun's sage words at that time,
“We have to save Malaysia from the kleptocrats. Malaysia used to be known for its progress and its glory, now only known for its corruption.
Besides, as Malays we must ensure the survival of the Malays. What will be the future of the Malays if the culture of corruption, abuse of power and money politics becomes the norm without anyone speaking out against it?"
It was clear that Tun, in the twilight of age, was fraught with worry and anxiety thinking about the political fate of the Malays.
Also, I could not forget Tan Sri's words when I met him (long ago, even before the 14th General Election). I was also the first moderator of his public forum in Johor Bahru immediately after his removal from UMNO.
A year after the event, I decided to join Bersatu, and was given the opportunity to meet Tan Sri. Among Tan Sri’s remarks that left a deep impact on me;
“We need new faces to shape a new political culture. We need to create a new culture of Bersatu politics.”
I scrutinised the establishment of Bersatu, bit by bit. Bersatu had a very solid foundation when it was set up.
In addition to upholding Islam, upholding the position of bumiputera and language, upholding democracy, Bersatu pledges to 'fight corruption and abuse of power to create good governance and a clean, trustworthy and integrity-based government.'
You may refer to Bersatu website for the party’s principles: https://www.pribumibersatu.org.my/prinsip.php
From then on, a substantial number of people had joined Bersatu. From Wang Kelian to abroad, the people placed their high hopes on Bersatu as the 'fresh start' to a new political culture.
Everyone was aware how damaging the system had been for so long, the major scandals and the outrageous cases of breach of trust, all slowly unfolding.
No need to go too far for examples. Within education itself, you can see the case of the Sarawak rural school solar energy project that is already on trial. Just observe how the persons in question are quarrelling with one another simply to save themselves from prosecution.
It is truly unfortunate that the trial could not be completed before PH fell. Today, the person who was directly involved in the solar energy project is getting the chairmanship of a GLC (which is also related to 'energy').
If a religious figure had once said, appoint clean cabinet ministers to be the strength of the established government,
now what about the appointment of these characters in GLCs? Is there another religious argument that will be brought forth to justify this action? If indeed there is, I'd love to read about it.
True. Bersatu is a very young party. But the establishment of Bersatu was very clear in its purpose and basis. Of course we are not a perfect party, we are a party that has weaknesses, but at least we have never slipped from the original purpose of this party’s establishment.
To uphold democracy, to defend religion, to strengthen the nation, and most importantly, our commitment to continue our fight against corruption, abuse of power, and the building of a new culture of governance, with integrity.
Now, how do we answer ourselves when the same culture is back in our country, before our very eyes?
Do we not feel anxious seeing the persons whose actions we had fought against in the past are now dominating the scene once again without any shame and guilt?
They are the raison d’etre Bersatu was formed. Bersatu was established to replace them, to provide an alternative to the old, corrupt politics, bringing about the new politics that was once envisaged as the Bersatu culture.
It was for this higher purpose that I had joined Bersatu and entered politics.
I would like to thank the Bersatu MPT, Dato Dr Rais Husin who had successfully finalised my registration as a member in this beloved party. March 2018 was the blessed day of my life when I officially joined Bersatu.
To be honest, at this juncture the direction of the party is still a blur to me. When we (Bersatu) were an important component of PH previously, our identity was clear, the Malays could take refuge in the home of Bersatu within PH while other ethnicities could take refuge in other homes and we tried to live together as fairly as possible (although sometimes we did bite our tongues).
Internal disputes are a norm in politics, the question is how do we handle conflicts and differences.
When Bersatu was taken out and had joined PN at the end of February, I started asking, is the identity that Bersatu carries still relevant, that is to become an alternative party for the Malays to replace UMNO? Is the idealism that we fought for still applicable?
If Bersatu eventually follows the same trend, begins to mix with those who bear the political culture we had once vowed to fight, becomes apologetic and guiltless to be with those we had defeated in the past simply because of greed for money and power clearly happening before our own eyes, then where is the rationale of the need for our party for the Malays?
In the end, the Malays, the youth, the future generation who had hopes to see a new political culture, seem to be in the dark and lost.
The dream of the voters who returned to vote on May 9, 2018 with the determination to build Malaysia Baharu, collapses and crashes.
Is there still a future for our beloved party?
I find it especially disturbing to know that UMNO and the BN have accepted the PN government only until the GE15.
The UMNO Supreme Council has decided that they, through Muafakat Nasional, will assail all the seats contested by Bersatu and allies of Bersatu in the coming GE15. Perikatan Nasional is only a temporary relationship for UMNO.
This is the same Umno whose existence in the hearts of Malays in this country should have been replaced by Bersatu.
So, if we do nothing, then my question is, where will Bersatu stand?
With PH we are not, with Muafakat Nasional we are not either. We will be the third most marginalised party to face the two blocks of PH and Muafakat Nasional in the GE15.
When that time comes, what would the fate of Bersatu be?
Is there any future for this party?
YB Dr Maszlee Malik
MPT member, Bersatu
13 May 2020
同時也有1部Youtube影片,追蹤數超過72萬的網紅Warner Music Malaysia,也在其Youtube影片中提到,iTunes: https://itun.es/my/MmfFeb KK Box: https://goo.gl/28L08q Spotify: https://goo.gl/lqYrea Follow Jessie Chung on: Facebook: https://www.facebook...
「age is just a number young at heart」的推薦目錄:
age is just a number young at heart 在 Roundfinger Facebook 八卦
สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านเมื่อเช้าครับ :)
1
ทันทีที่อ่านบทสัมภาษณ์พี่โน้ต-อุดม แต้พานิชใน The Cloud จบลง ผมก็ส่งข้อความไปหาพี่โน้ตทันทีว่าอ่านแล้วชอบมาก
ที่ชอบเพราะหลายคำตอบในนั้นทำให้เห็น "คำตอบ" ที่มาพร้อม "ความอาวุโส" ของชีวิต
พูดถึง "ความอาวุโส" นี้ผมไม่คิดว่าเกี่ยวกับ "อายุ" หากเกี่ยวกับความรู้สึก "อยู่มานาน" ซึ่งแต่ละคนมีไม่เท่ากัน ตามทฤษฎีด้านเวลา-หากชีวิตใครผ่านเหตุการณ์หรือประสบการณ์มามากจะรู้สึกว่าตัวเอง "ผ่านเวลา" มานานกว่าคนที่มีเหตุการณ์ในชีวิตน้อยกว่า
ชีวิตที่ "eventful" จึง "อาวุโส"
นอกจากนั้นผมยังแอบคิดอีกว่าการแบกรับภาระของ "ความดัง" ไว้บนบ่าก็ทำให้คนเรา "อาวุโส" ได้เช่นกัน เชื่อว่าน้องๆ BNK48 ทั้งหลายเมื่อผ่านไปสามปีก็จะมีความ "อาวุโส" ในหัวใจมากกว่าคนวัยเดียวกันทั่วๆ ไป
"อาวุโส" จึงไม่เท่ากับ "ชรา"
แต่อาจนำมาซึ่งความเข้าใจชีวิต
...
2
“แต่ก่อนผมไม่ค่อยระวังตัว ถ้าเป็นช่วง 30 เราพรั่งพรูออกไปแล้วเดี๋ยวเกิดอะไรก็เรื่องของมึง ทั้งที่ผมไม่ต้องพูดประโยคนั้นก็ได้ ไม่ต้องมีใครเดือดร้อน ตอนนี้ผมพยายามเลือกคำ มีความใจเขาใจเราอยู่”
นี่เป็นหนึ่งคำตอบธรรมดาๆ ที่แสดงให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงระหว่าง "วัยห่าม" กับ "วัยนิ่ง"
"ศูนย์กลาง" เปลี่ยนไปจากตัวเองไปอยู่ที่คนอื่น การก่นด่าโลกเปลี่ยนไปเป็นการทำงานกับตัวเองภายใน
...
3
ท่ามกลางโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับไวชวนปวดหัว หลายอาชีพล้มหายตายจาก โอกาสเหมือนมีให้ไขว่คว้าเต็มไปหมด แต่คว้ามาแล้วไม่นานก็หลุดมือไปอีก เจอคู่แข่งใหม่ๆ ผุดขึ้นเป็นดอกเห็น พี่โน้ตพบคำตอบของตัวเองว่า "ให้ทำเรื่องเล็กๆ อยู่ในที่เล็กๆ ของเราก็สามารถอยู่ได้"
เขายกตัวอย่าง "จิโร่" คุณลุงนักทำซูชิระดับเทพ ที่ทำซูชิเสียจนกลายเป็น "ศิลปะ" ผู้คนรอต่อคิวเป็นเดือนๆ ขายในราคาที่แพงกว่าซูชิทั่วไป
ส่วนตัวแล้วผมสนใจคำว่า "เล็กๆ" ที่ออกจากปากของคนระดับซูเปอร์สตาร์ ผมเดาว่าแต่ก่อนพี่โน้ตน่าจะเคยรู้สึกว่า "เดี่ยว" ของเขานั้นไม่ใช่งานเล็ก กระทั่งอาจมีบางช่วงวัยที่อยากขยายตัวเองให้ครอบคลุมพื้นที่ออกไปให้มากที่สุด
แต่ในโลกที่ขยายตัวออกทุกวินาที พี่โน้ตกลับเห็นสิ่งที่ตัวเองทำเป็นเพียง "เรื่องเล็กๆ" ซึ่งอยู่ใน "ที่เล็กๆ ของเรา"
...
4
คำว่า "ที่เล็กๆ ของเรา" ก็สำคัญ ในโลกทุกวันนี้เราต้องหา "ที่แห่งนั้น" ให้เจอ ซึ่งจะว่าไปอาจไม่ควรใช้คำว่า "หา" แต่ควรใช้คำว่า "สร้าง" ที่แห่งนั้นขึ้นมาเสียมากกว่า
ไม่ได้ "สร้าง" แบบเร่งรีบ ขอไปที แต่สร้างแบบพิถีพิถัน ค่อยเป็นค่อยไป ประณีตบรรจง ใส่ใจ ทุ่มเท แล้ว "ที่เล็กๆ ของเรา" จะค่อยๆ เกิดขึ้นมา และเปิดโอกาสให้เราได้หยัดยืนบนผืนโลกที่เต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลง
พี่โน้ตตอบข้อความกลับมาว่า "ผมเพิ่งเข้าไปอ่านบทสัมภาษณ์ของพี่บอยโกซึ่งอยู่ถัดจากบทสัมภาษณ์ของผม สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือว่าคล้ายคลึงกันในความคิดความรู้สึกอย่างมาก มันน่าจะเป็นเช่นนี้ใช่ไหมสำหรับคนอายุ 50"
ผมคลิกตามเข้าไปอ่านบทสัมภาษณ์พี่บอยใน The Cloud ซึ่งพูดถึงการละวางจากชื่อเสียง ความไม่เที่ยงของมัน แต่สิ่งที่คล้ายกันกับคำตอบของพี่โน้ตมากก็คือความรู้สึกอยากทำงานไปจนตาย ถึงขั้นพูดว่า "ตอนตายต้องตายในห้องอัด หรือกำลังทำเพลงแล้วก็หัวใจวายตาย พีกดี ถ้าเป็นแบบนี้สำหรับเรามันเป็น Happy Ending"
ขณะที่พี่โน้ตพูดถึงการทำงานว่าไม่ได้ทำเพื่อให้คนมายกย่องว่าสุดยอด ไม่ได้เปรียบเทียบกับตัวเองในครั้งที่ผ่านๆ มา แต่ทำเพื่อ "ดำเนินต่อไป" ทำเพราะรักที่จะทำ และกระบวนการที่เอาใจใส่ในการพูดการซ้อมเพื่อให้ได้ "ซูชิ" ที่ดีที่สุดนี่เองที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย
อีกจุดที่น่าสนใจคือ เนื้อแท้ของการทำงานนั้นไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแบบเดิมแล้ว แต่ทำเพื่อคนอื่น ตั้งใจทำเพื่อให้คนอื่นมีความสุข คล้ายกับพี่บอยโกที่อยากเขียนเพลงเพื่อชโลมหัวใจคน เมื่อทำงานด้วยทัศนคติแบบนี้ "ความเจ๋ง" ก็เป็นเรื่องเล็ก และ "น้ำหนัก" ของการเปรียบเทียบทั้งกับตัวเองและคนอื่นที่แบกไว้บนบ่าก็เบาลงทันที
เรา "คราฟต์" ผลงานของเราเพื่อรอยยิ้มของคนที่ได้สัมผัสผลงานนั้น
...
5
เมื่อคราฟต์ผลงาน ชีวิตเราจะคราฟต์ตามไปด้วย ประณีตตามไปด้วย เราไม่ได้ทำทุกสิ่งที่ทำได้ แต่เราจะทำเฉพาะสิ่งที่รักและตั้งใจทำให้ดีที่สุด
ชีวิตเช่นนี้ย่อม "คัดสรร" สิ่งที่เห็นแล้วว่ามีคุณค่าของตัวเองและคนอื่น มิใช่ทำทุกอย่างที่โอกาสเปิดกว้างให้ทำ
ไม่พยายามยืดแขนขาออกไปครอบครองอาณาจักรใหญ่โต แต่เข้มข้นที่สุด บรรจงที่สุดกับ "ที่เล็กๆ ของเรา" และตั้งใจทำ "สิ่งเล็กๆ" นั้นให้ดีที่สุด แล้ววันหนึ่ง "สิ่งเล็กๆ" นั้นจะผลิดอกออกผลทำให้เราอยู่ได้
ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ การตั้งใจทำ "หนึ่งสิ่ง" ให้ดีสุดฝีมือนั้นทำให้ทุกวันมีความหมายมากกว่าการทำ "ทุกสิ่ง" แล้วความสนใจ พลังงาน ความสามารถกระจัดกระจายเสียจนสัมผัสไม่ได้ถึงคุณค่าของสิ่งนั้นและคุณค่าของตัวเอง
เมื่อตั้งใจทำงาน เราจะรู้สึกทันทีว่าตัวเรามีคุณค่า
เมื่อทำแบบผ่านๆ ไป ขอไปที เราจะรู้สึกว่าชีวิตช่างไร้ความหมาย
...
6
ในหนังสือ "ฮารูกิ มูราคามิ ไปพบ ฮายาโอะ คาวาอิ" มีประเด็นหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นคือเรื่อง "คอมมิตเมนต์" หรือการทุ่มเทตน
คุณคาวาอิบอกว่า คนหนุ่มสาวเดี๋ยวนี้จะรู้สึกว่าสภาพ "ดีแทชเมนต์" (การไม่ยึดโยงเข้ากับอะไร/อิสรภาพ) เป็นเรื่องที่คูลและเท่ ส่วนมูราคามิบอกว่า เขาให้ความสำคัญกับคอมมิตเมนต์มากขึ้นเรื่อยๆ
ผมตั้งข้อสังเกตเอาเองว่า ด้วยความเร็วของเทคโนโลยีและข้อมูลข่าวสารล้นทะลักเช่นนี้ ผู้คน "จ่มตัวเอง" ลงไปในสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ยากขึ้นเรื่อยๆ เราหลงใหลคลั่งไคล้และให้เวลาด่ำดิ่งลงไปในสิ่งที่รัก สิ่งที่มุ่งมาดปรารถนากันอย่างยาวนานน้อยลงเรื่อยๆ ทำสิ่งหนึ่งได้แป๊บหนึ่งเดี๋ยวก็เปลี่ยนไปทำอีกอย่างหนึ่งแล้ว หรือไม่ก็ทำงานชิ้นเล็กๆ แบบรวดเร็วให้จบไปในแต่ละวัน จึงยากมากที่จะมีโอกาสได้สร้างสรรค์งานที่ประณีตบรรจงซึ่งต้องอาศัยการ "คอมมิต" ตัวเองกับสิ่งนั้นอย่างจ่มจ่อเนิ่นนาน
การที่เราทำงานแบบ "ผ่านไปวันๆ" นี่เองที่ทำให้เรารู้สึกว่างเปล่ากับชีวิต ความคิดอยาก "ดีแทช" ตัวเองจากทุกอย่างนี่เองที่ทำให้เรา "เหงา"
ชีวิตที่มีความหมายคือชีวิตที่ปักหลัก จมจ่อ ใส่ใจ ขัดเกลา ทำเกินร้อย สร้างงานที่ทำอยู่ให้เป็น "งานคราฟต์" ไม่ว่างานนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม
แทนที่จะใฝ่หา "อิสระ" ทางการงานหรือการเงิน สิ่งที่ทำให้ชีวิตมีความหมายกลับกลายเป็นการ "ผูกมัด" ตัวเองเข้ากับสิ่งที่เราเห็นว่ามีคุณค่าต่างหาก
แทนที่จะคิดถึงการ "ลาออก" สิ่งที่ทำให้ชีวิตเบิกบานอาจเป็นการ "ทุ่มเท" ให้งานที่ทำอยู่กลายเป็นสิ่งที่มีความหมายในชีวิตให้จงได้
...
7
กระนั้นคุณคาวาอิก็แนะนำว่า "คนเราควรใช้ชีวิตไปกับสิ่งที่สำคัญที่สุดของตน...อัตลักษณ์จะปรากฏชัดขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างมีชีวิตไป"
สิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งในโลกที่เต็มไปด้วยทางเลือกเช่นทุกวันนี้คือการตัด คัดทิ้ง และคอมมิตเฉพาะสิ่งที่สำคัญ
บังเอิญเหลือเกินที่หนังสือ "อิคิไก" ของเคน โมงิ ก็ยกตัวอย่างเรื่องซูชิของคุณลุงจิโร่ เริ่มเล็กๆ จดจ่อกับสิ่งนั้น ปั้นมันให้เป็นคราฟต์ ไปให้ไกลกว่าที่ตลาดต้องการ ทำให้มีคุณภาพยิ่งกว่าที่จำเป็น แล้วงานนั้นจะค่อยๆ พาเราเข้าไปอยู่ในภาวะลื่นไหล แล้วเราจะอยากตื่นขึ้นมาทำงานนั้น
"งานเล็กๆ" ใน "ที่เล็กๆ ของเรา"
คุณลุงจิโร่ก็พูดคล้ายพี่บอยโกว่า จะขอตายตอนปั้นซูชินี่แหละ
...
8
ชีวิตของผมเองตอนนี้ตัดเหลือสามสิ่งสำคัญ หนึ่งคือร่างกาย สองคือการงาน สามคือความสัมพันธ์
ร่างกาย-ผมคอมมิตกับตัวเองว่าจะวิ่งมาราธอนเป็นระยะ ทำให้ต้องซ้อมอย่างต่อเนื่อง อยากวิ่งให้ดีขึ้นเรื่อยๆ และพยายามจะ "คราฟต์" การวิ่งให้ค่อยๆ สวยงามขึ้นในแง่สถิติทั้งหลาย
การงาน-หลังจากเปลี่ยนวิธีการ ตัดการงานเล็กน้อยออกไป ใช้เวลาเขียนหนังสือเล่มหนาๆ ผมพบว่าตัวเองมีพลัง มีภาวะลื่นไหล และมีสมาธิกับงานแบบนี้อย่างมาก ที่สำคัญกว่านั้นผมรู้สึกมีความสุขกับงานที่ทำ และชอบผลงานที่สำเร็จออกมามากกว่าตอนทำงานชิ้นเล็กๆ ที่มีปริมาณมากแต่คุณภาพอาจไม่เข้มข้น
ความสัมพันธ์-เมื่อคัดสรรงานและกิจกรรมให้เหลือแต่สิ่งสำคัญ เวลาที่มากขึ้นจึงมอบให้คนใกล้ชิดและมิตรสหายได้มากขึ้น ซึ่งความสัมพันธ์ที่ดีย่อมทำให้ชีวิตมีพลังไปดูแลร่างกายและสร้างสรรค์ผลงานต่อไป
ช่วงสองปีที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ว่า ชีวิตที่ดีนั้นไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร กระทั่งเปรียบเทียบกับตัวเองในอดีต งานที่ดีคืองานที่เราพร้อมทุ่มเท จดจ่อ และอยากพัฒนาให้มันดีที่สุด จะทำแบบนั้นได้ต้องปล่อยมือจากงานที่ "อยากทำ" แต่ไม่ "อยากที่สุด" เสียบ้าง การทำเช่นนี้อย่างต่อเนื่องจะทำให้เรารู้สึกอยากตื่นขึ้นมาเพื่อ "ขัดเกลา" สิ่งนั้นให้ดีขึ้นเรื่อยๆ
ใช่แหละ, เราอาจยังทำได้ไม่ดีที่สุดในตอนต้น เหมือนการวิ่งที่ยังไม่ดีนัก แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ เราจะค่อยๆ เห็นผลในการงานที่ทำ ขอเพียงแค่อย่ารีบปล่อยมือจากมัน
"งานเล็กๆ" ในสายตาคนอื่น อาจมีคุณค่ามากสำหรับชีวิตเรา เพราะมันจะค่อยๆ ถางทางให้เกิด "ที่เล็กๆ ของเรา" ขึ้นมาได้
เราไม่ได้ต้องการคนทั้งโลกหรือทั้งประเทศ หรือมากมายอะไรเพื่อทำให้การงานที่เรารักนั้นดำเนินต่อไปได้ เราต้องการแค่ "จำนวนหนึ่ง" ซึ่งมากพอ
"จำนวนหนึ่ง" ที่ต่อแถวรอเข้าร้านซูชิร้านเล็กๆ ของเรา
แต่สิ่งนั้นมิได้เกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืน มันอาศัยการยืนระยะ กัดไม่ปล่อย และทำสุดหัวใจและฝีมือ จนกว่าจะได้ "ซูชิ" ที่อร่อยที่สุด
แต่มันคุ้มที่จะ "คอมมิต" กับอะไรสักอย่าง เพราะชีวิตที่ไม่คอมมิตกับอะไรอย่างจริงจังนั้นช่างว่างเปล่าและไร้ความหมาย
หาสิ่งที่จะประณีตกับมัน ทำสุดหัวใจ
แล้วชีวิตเราจะมีความหมาย
แล้วชีวิตจะกลายเป็น "ศิลปะ" ในตัวมันเอง
1
As soon as I read the interview, brother note-udomtae panich in the cloud ended, I sent a message to brother note that I like it very much.
I like it because many answers in it makes me see the " answer " that comes with " Seniority " of life.
Speaking of this " Seniority " I don't think it's about " age " if it's about feeling " for a long time " that each person has not equal in theory - if someone's life has been through many events or experiences, you will feel like they are " through time " With less life events
" eventful " life is " Senior "
Besides, I secretly think that carrying the burden of " famous " on my shoulder can also make people " Senior " too. I believe that bnk48 sisters, there will be more " Senior " in the heart than the same age.
" Senior " is not equal to " old age "
But may bring understanding life
...
2
"before I wasn't careful. If it's 30, we were out. Whatever happens, it's your business. Even if I don't have to say that sentence. No one needs to be in trouble. Now I'm trying to choose a word to have his heart."
This is one normal answer that shows the change between " age " and " young age
"Center" has changed from yourself to other people. Cursing the world has changed to work with yourself within.
...
3
In the midst of a world that changes quickly, many careers fall away from opportunities. It seems like there are plenty of them. But I have snatched it. Soon, I found a new rival. I see brother note found his answer, " to do small things in Our small place can live "
For example, " Jiro " Uncle, a great sushi maker who made sushi to become " Art people have been waiting for months to sell at more expensive than normal sushi.
Personally, I am interested in the word " small " that comes out of superstar's mouth. I guess brother note should have felt that his " solo " is not a small job, even some ages that I want to extend himself to cover. Space out as much as possible
But in a world that expands every second, brother note sees what he does is just " small things " that are in our " small place "
...
4
The Word " our small place " is important in the world. Nowadays, we need to find " that place " that we should not use the word " find " but we should use the word " build " place to lose.
I don't " build " in a hustle, but it's a meticulously, gradually, delicately. We are dedicated. " our little place " will slowly happen and open the opportunity for us to stand on a world full of change.
Brother note replied, " I just read brother boy ko's interview next to my interview. The surprise thing is that it's very similar in my thoughts. It should be like this for a 50 year old
I clicked to read the interview of brother boy in the cloud, which talks about his reputation, but the similar thing with brother note's answer is that I want to work until he said " when I die, I die in the room. Recording or making music and having a heart attack. If it's like this for me, it's happy ending "
While brother note talks about working that he didn't do it to make people say that it's awesome. It doesn't compare to himself in the past time, but he does it to " continue " do it because he loves to do it and the best " process of speaking rehearsal to get the best " Sushi " that makes it Life has meaning
Another interesting point is that the real texture of work is not doing it for yourself, but do it for others. Focus on doing it to make others happy. Similar to brother boy who wants to write a song to help people's heart when working with this kind of attitude " cool " it's a small thing and the " weight " of comparing both myself and others who carry on the shoulder is lighter immediately.
We "Craft" our work for the smile of those who have touched that work.
...
5
When craft our life will craft followed by exquisite. We do not do everything we can, but we will do only what we love and focus on doing our best.
Life like this will "choose" what you see that you have value for yourself and others, not doing everything that you have an open opportunity to do.
Not trying to stretch out limbs to possess the biggest kingdom, but the most intense with " our little place " and focus on doing our best " small things " and one day " small things " will be bloomed to make us live.
More importantly, it is to do your best " one thing " makes every day more meaningful than doing " everything " and attention, energy, ability is scattered that you can't feel the value of that and your own value.
When we focus on working, we will immediately feel that we are valuable.
When I do it through, please ask for it. I will feel that life is meaningless.
...
6
In the book " Haruki Murami to meet hayao kawai there is one point about it. is " commissioned " or dedication.
Mr. Kawaii said that young people will now feel "Dtachmentum" (Non-connected to anything / freedom) is cool and cool. Murami says he values the commissions. More and more and more.
I have noticed that with the speed of technology and information overflow like this, people "dipping themselves" into something. We are passionate, crazy and give time to go down to what they love what you are focused. Let's wish for less and less. Do one thing. You will change. Do another thing or work quickly. Each day. It's very difficult to have a chance to create exquisite work that requires " commit. " myself with that for a long time.
The way we work like " through day " makes us feel empty with our life. I want to " Dtash " from everything that makes us " lonely "
A meaningful life is a life that settles down, purify, do more than a hundred. Create a "Craft" whatever the work is.
Instead of seeking " freedom " in work or finance, what makes life meaningful becomes " binding " to what we see valuable.
Instead of thinking about " quitting " what makes life cheerful, it may be " dedicated " to the work that you do become meaningful in life.
...
7
Mr. Kawaii also suggested that " people should live with their most important things... identity will become clearer while living...
What is absolutely necessary in a world full of choices such as these days is to cut off and commissions only what matters.
It's a coincidence that keni's "Ikikai" book. For example, Uncle Jiro's sushi started small. Focus on it into a craft further than the market wants to make it even more quality than necessary. And that job will slowly take us into slippery and we will want to wake up to that job
" small job " in our " little place "
Uncle Jiro said it's like brother boy ko that he would want to die when she made sushi.
...
8
My life is now cut down to three important things. One is the body. Two is work. Three is relationship.
My body - I commissioned myself that I would run a marathon periodically. I have to practice continuously. I want to run better and try to "Craft" running slowly getting more beautiful in terms of statistics.
Work - after changing the way to cut off a little work out to write a thick book, I found myself powerful, fluidity and focused on this kind of work. More importantly, I feel happy with the work and prefer the work done more than working. Small pieces with large quantities but quality may not be intense.
Relationships - when selecting jobs and activities are important, more time gives more people closer and friends. Good relationships make life powerful to take care of your body and create the work.
In the past two years, I have learned that a good life doesn't have to compare to anyone. Even compare to myself in the past. Good work is a job that we are ready to focus on and want to develop the best. We can do that. We have to let go of the work that I want to do " but I don't want to do the most doing this continuously will make us feel like waking up to " purify " that thing better.
Yes, we may not do our best at the beginning. It's like a bad run. But if we keep doing it, we will gradually see the result in the work that we do. Just don't rush to let go of it.
" small work " in other people's eyes may be very valuable for our lives because it will slowly squatter the way to " our small place "
We don't need the whole world or the whole country or anything to make our loved work continue. We only need "a number" which is enough.
"a number" in line waiting to enter our little sushi shop
But that doesn't happen overnight. It lives standing, biting, not letting go and doing all my heart and skill until the most delicious "Sushi"
But it's worth "commissioned" with something because life that doesn't commissioned with anything seriously is empty and meaningless.
Find something to be exquisite with it. Do with all my heart.
And our lives will have meaning.
Then life will become "Art" in itself.Translated
age is just a number young at heart 在 Patchai Pakdeesusuk Facebook 八卦
1
ผมไม่เชื่อว่ามนุษย์จะทำได้ทุกอย่าง
แม้เชื่อว่าถ้ามีวินัยและความพยายาม มนุษย์สามารถทำในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้กระทั่งสำเร็จ แต่ก็ไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำทุกอย่างได้ดีในเวลาเดียวกัน
หนึ่งเรื่องที่ทุ่มเท เรากำลังแลกกับหนึ่งเรื่องที่ปล่อยมือไป
งานจึงช่วงชิงเวลาจากความสัมพันธ์ การหาความรู้จึงยื้อยุดเวลากับการออกกำลังกาย เฮฮากับเพื่อนฝูงจึงแย่งเวลากับห้วงสงบเมื่ออยู่ตามลำพัง
เรามัก 'เห็น' คนที่ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ดี เพราะเมื่อทำได้ดีแสงสปอร์ตไลท์จะจับจ้องไปที่ตัวเขา ผู้คนในสื่อจำนวนมากคือคนที่ประสบความสำเร็จ แต่ที่จริงมีวงเล็บต่อท้ายว่า (ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง) สำหรับบางคนอาจสำเร็จหลายเรื่อง กระนั้นก็มีวงเล็บอยู่ดีว่า (แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องในชีวิตหรอก)
เพราะหนึ่งความสำเร็จนั้นแลกมาด้วยการยอมเสียอะไรไปบางอย่าง สิ่งที่เขาเสียไปเราอาจไม่เห็นและไม่รู้
ขณะที่คนที่จัดสมดุลชีวิตได้ดีอาจไม่ใช่คนโดดเด่น เพราะเขาอาจไม่เก่งเป็นที่หนึ่ง แต่เก่งพอประมาณ มีความสุขกับชีวิต และมีเวลากับเรื่องที่ตัวเองอยากทำ รักษาสัมพันธ์ได้กลมกล่อม คนแบบนี้ถ้าให้คะแนนในด้านต่างๆ อาจประมาณ 7 คะแนน แต่ทุกช่องไม่มีต่ำกว่า 7 จึงไม่ค่อยมีใครสนใจเขา
ท่ามกลางการรับรู้ผ่านสื่อ เรามักให้ความสนใจกับคนที่ได้คะแนนเต็ม 10 หรือทะลุไปถึง 15 ในด้านใดด้านหนึ่ง แต่เราไม่มีวันรู้เลยว่าถ้าต้องกรอกคะแนนให้ตัวเองในช่องอื่น เขาจะกรอกคะแนนเท่าไร เป็นไปได้ว่าบางช่องอาจได้แค่ 2 คะแนนจากเต็มสิบ
...
2
เป็นไปได้ไหมว่าการรับรู้เช่นนี้ทำให้เราอาจเป็นคนที่มีคะแนนเต็มสิบอยู่ตลอดเวลา และถ้าเป็นไปได้เราก็อยากเต็มสิบในทุกช่องของชีวิต
งานดี กีฬาเด่น ครอบครัวสุขสันต์ จิตใจสดใส เที่ยวก็ได้ไป หนังก็ได้ดู ดนตรีได้เล่น ดำน้ำลึก ฝึกปีนผา เป็นอาสาเพื่อชุมชน อ่านหนังสือร้อยเล่มต่อปี พูดบาลีคล่อง อ่านสเปนออก จัดดอกไม้เป็น คิดเห็นเป็นนวัตกรรม ก้าวทันเทคโนโลยี มีสตาร์ทอัพยูนิคอร์น สอนลูกให้เก่งกว่าลูกข้างบ้าน เบิกบานเป็นอิสระทางการเงิน ฯลฯ อีกมากมาย
เรานำเอาคุณสมบัติ 'เต็มสิบ' ของทุกคนทุกเรื่องราวที่เสพมาวางไว้บนบ่าตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แรงปรารถนานั้นบอกว่าฉันอยากเป็นให้ได้
ความคาดหวังมากมายกับตัวเองอาจนำพาความคาดคั้นเพื่อดึงศักยภาพสูงสุดของเราออกมาในทุกมิติโดยเชื่อว่ายังมีอีก 'หลายก๊อก' ซุกซ่อนอยู่ในตัวเรา ราวน้ำพุไม่มีวันเหือด
...
3
กระนั้น, ความจริงมีอยู่ว่า พลังและเวลาของมนุษย์มีจำกัด
เมื่อทุ่มให้กับอะไรสักอย่างย่อมมีบางอย่างถูกปล่อยปละไป-\-\นี่คือสัจธรรมอันมิอาจเลี่ยง
การพยายามประคับประคองทุกอย่างเอาไว้ด้วยสองมือกับยี่สิบสี่ชั่วโมงที่มีเท่าเดิมมีโอกาสที่จะสร้างบาดแผลในใจให้เกิดขึ้น ยิ่งนานก็ยิ่งบอบช้ำและลงลึก
ผมค่อยๆ เข้าใจผ่านประสบการณ์ปรารถนาฉวยคว้าทุกอย่างไว้และทำให้เต็มที่ที่สุดด้วยคำตอบง่ายๆ กับตัวเองว่า-\-\มึงทำไม่ได้หรอก
ประหลาดแท้! ทันทีที่ยอมรับว่าเราทำทุกอย่างให้เต็มสิบไม่ได้หรอก ทันใดนั้นภูเขายักษ์นาม 'ความคาดหวัง' ก็ไหลหล่นลงจากบ่าหายวับไปกลายเป็น 'ที่ว่าง' ให้ผมเลือกสิ่งที่อยากนำมาวางไว้บนบ่าของตัวเองใหม่
ไม่ใช่ 'ทุกอย่าง' อีกต่อไป แต่เป็นเพียง 'บางอย่าง' ที่สำคัญในช่วงเวลานี้
บางอย่างที่ยังไม่ต้องทำให้สำเร็จตอนนี้ ผมเลื่อนเวลาออกไปก่อน หากต้องกรอกคะแนนมันอาจจะเป็น 0 ในตอนนี้ เช่น หนังสือบางเล่มที่ตั้งใจเขียนให้เสร็จภายในปลายปีนี้ ผมลองพักวางไว้และจะใช้สมาธิตั้งใจเขียนให้จบภายในปีหน้าแทน เมื่อคิดได้ก็เบาใจไปเยอะ
...
4
"ค่อยๆ สำเร็จทีละเรื่อง" คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ เพราะสำเร็จพร้อมกันทุกเรื่องนั้นกดดันตัวเองเกินไป เรามีชีวิตยืนยาวพอที่จะให้เรา "ค่อยๆ ทำ" ระหว่างน้ันจะได้ใช้เวลาไปกับมิติอื่นในชีวิตไปพร้อมกันด้วย
เมื่อเลือกน้อยสิ่งเราจะใส่ใจและใส่พลังลงไปกับมันได้มากขึ้น สำคัญกว่านั้น, เราจะมองเห็นตัวเองตามความเป็นจริงมากขึ้นว่า "มึงไม่ใช่ซูเปอร์แมน" และที่สำคัญที่สุดคือ-\-\เราไม่ต้องเป็นซูเปอร์แมน
เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ที่เกลี่ยคะแนนชีวิตในช่องต่างๆ ให้มีค่าเฉลี่ยที่น่าพอใจ จากเคยมีช่องที่ได้ 15 เต็มสิบ ก็เกลี่ยมาให้กลายเป็น 7 คะแนน แล้วแบ่งคะแนนไปใส่ช่องที่เคยเป็น 0 หรือ 2 ให้กลายเป็น 7 แทน
คนอาจไม่ปรบมือให้เราหรอก เพราะช่องที่คะแนนเพิ่มขึ้นนั้นอาจไม่มีใครเห็นหรือรับรู้ แต่ตัวเรารับรู้อยู่ด้วยหัวใจที่เป็นสุขขึ้น เสียงหัวเราะของคนรอบตัวที่เรามีเวลาได้ฟังบ่อยขึ้น มิตรภาพที่แน่นแฟ้นกว่าเดิม
ที่สำคัญ, เราไม่รู้สึกกดดันตลอดเวลา ซึ่งจะว่าไปอาจไม่มีใครกดดันเราเลย แต่เป็นตัวเรานั่นเองที่กดดันให้ตัวเองต้องเก่งทุกด้าน ทำทุกสิ่ง และสำเร็จทุกอย่างมากเกินไป
...
5
กระนั้นก็ใช่ว่าการทำเช่นนี้จะไม่ต้องแลกกับอะไรเลย แลกสิครับ แลกเหมือนกัน มันแลกกับการที่กลายเป็นคนที่ไม่สำเร็จมากมาย ไม่โดดเด่นนัก ไม่เป็นซูเปอร์แมน
เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องช่วงเวลาของชีวิต บางช่วงของชีวิตเราอาจไม่พร้อมแลก แต่บางช่วงเราก็อาจอยากแลก และไม่อยากเป็นซูเปอร์แมนอีกต่อไปแล้ว
สำหรับผม, ซึ่งผ่านช่วงวัยหนุ่มอันร้อนแรงลุกโชนมาแล้ว, ข้อดีที่สุดของวัยสี่สิบปีคือการยอมให้ตัวเอง 'ไม่ทำ' หรือ 'ไม่สำเร็จ' หรือ 'ไม่เก่ง' บ้างในบางเรื่อง เพื่อใช้เวลาไปกับสิ่งอื่นที่สำคัญไม่น้อยกว่ากัน เช่น ความสงบในใจ การใช้เวลากับพ่อแม่ที่แก่ชราลง และเสียงหัวเราะของเพื่อนเก่าที่เข้าใจกัน
ในวัยหนุ่มกว่านี้ผมชอบตัวเลข 10 และอยากดันตัวเองให้ทะลุไปถึง 11 หรือมากกว่านั้น แต่ในวัยนี้ผมชอบตัวเลข 7 ซึ่งถ้าเป็นคะแนนสอบก็คือ ผ่านมาได้แบบกำลังดี และเมื่อทุกวิชาได้ 7 แล้ว เราก็ไปเน้นในบางวิชาในบางเทอมให้ได้ 10 สักครั้ง ทีละเรื่องก็พอ เท่านี้ก็เป็นชีวิตที่น่าพอใจ
ผมทบทวนเรื่องนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ ว่า สิ่งที่เรากำลังทุ่มพลังและเวลาให้นั้น เราแลกมันกับอะไร
และมันคุ้มหรือไม่ที่เราจะแลก
1
I don't believe humans can do anything.
Even though I believe that if discipline and effort, human beings can do what seems impossible, even succeed, but they don't think one person will do everything well at the same
One dedicated story. We are in exchange for one that let go.
So the job takes time from the relationship. Finding knowledge, so I hold on time with exercise. Fun with friends. So I steal time with peace when they are alone.
We always 'see' people who do something well because when we do well, spotlight will stare at him. Many people in the media are successful people, but in fact, there is a parence (in something) for Some people may accomplish many things. There is a bracket (but not everything in life)
Because one success comes by losing something. What he lost, we may not see and not know.
While a person who balances life well may not be outstanding because he may not be good at first, but moderately, happy with life and have time with what he wants to do. Keep relationship. This kind of person. If you rate in different aspects, it may be approx. 7 POINTS BUT EVERY CHANNEL IS NOT LESS THAN 7 so nobody cares about him.
In the midst of media awareness, we often pay attention to people who score 10 or through 15 on one side. But we never know how much points to fill in other fields, they will fill in other points. It's possible. The channel may only get 2 points out of ten.
...
2
Is it possible that perception like this makes us to be the one with a full ten score all the time? and if possible, we want to be full ten in every channel of
Good work, Sports, happy family, bright mind, you can travel, go to movies, watch music, play scuba diving, practice climbing, volunteer for the community, read a hundred books a year, speak bali fluently, read Spain, arrange flowers as an innovation, move in time for technology Cuddle unicorns teach kids to be better than the kids next door. Cheerful, financially independent, etc.
We bring the 'full ten' qualities of everyone. Every story that I use on my shoulder unintentionally, but the desire says I want to be.
Many expectation with ourselves may bring out our highest potential in every dimension, believing that there are 'many taps' hidden in us. The Fountain will never be seen.
...
3
However, the truth is that human power and time are limited.
When you give to something, something will be released -\-\ this is the cuddle truth that cannot avoid.
Trying to hold everything with two hands and twenty-four hours with the same. There is a chance to create wounds in your heart. The longer it takes, the more traumatized and deep.
I slowly understand through experience, desire, seize everything and do my best with a simple answer to myself -\-\ you can't do it.
So weird! As soon as I admit that we can't do everything to the full ten, suddenly a giant mountain named ' expectation ' fell from my shoulder. Cuddle baht to become ' space '. Let me choose what I want to put on my shoulder.
NOT ' everything ' anymore, but just ' something ' that matters in the moment.
Something that hasn't had to be accomplished. Now I have to postpone the time. If I have to fill out the score, it may be 0 now. Such as some books that I intended to finish writing by the end of this year. I tried cuddle put it and I End of next year instead. When I think about it, it's too light.
...
4
" gradually successful one by one " is what I learned because everything is done together. It's too pressure on ourselves. We live long enough to " slowly do " between cuddle am so that we can spend time with other dimensions in life together.
When we choose less, we will pay more power and put more energy. More important, we will see ourselves in fact that "you are not superman" and the most important thing is -\-\ we don't have to be superman.
I am a normal human being who spreads life in various channels to have a satisfying average. There was a channel that got 15 full of ten, it into 7 points and then divided the points to the channel that used to be 0 OR 2 Let's become 7 instead
People may not applaud us because the channel where the score may not see or know, but we know with a happier heart. The laughter of those around us have more often. Stronger friendship.
Most importantly, we don't feel pressure all the time. No one may pressure us, but it's me who pressure ourselves to be good at all aspects. Do everything and accomplish everything too much.
...
5
It's not that doing this doesn't have to exchange for anything. It's the same. It's in exchange for becoming a lot of unsuccessful. Not outstanding, not superman.
This is a moment of life. Some of our lives may not be ready to exchange, but sometimes we may want to trade and don't want to be superman anymore.
For me, who has passed the hot young age, the best thing of forty years old is to allow myself to ' not do ' or ' unsuccessful ' or ' not good ' in some things to spend time with other things that matter. Less, such as peace in mind, spending time with older parents and laughter of old friends who understand each other.
At a younger age, I like the number 10 and I want to push myself through 11 or more. But at this age, I like the number 7 which if it's a test score, it's good and when all subjects are fine. 7 and we go to focus on some subjects in some semester. 10 once at a time. This is enough. This is a satisfying life.
I review this more and more often what we are giving power and time we trade it for.
And is it worth us to tradeTranslated
age is just a number young at heart 在 Warner Music Malaysia Youtube 的評價
iTunes: https://itun.es/my/MmfFeb
KK Box: https://goo.gl/28L08q
Spotify: https://goo.gl/lqYrea
Follow Jessie Chung on:
Facebook: https://www.facebook.com/jessiechung.official
Instagram: https://www.instagram.com/jessiechung.offical
www.jessiechung.com
Jessie Chung is an international recording artist and actress based in Australia, currently under the management of Future Entertainment & Music Group. True to her multitalented status, she is also a doctor of medicine in oncology, naturopathic doctor (US), certified nutritional consultant (US), homeopathic doctor, certified iridologist, biotech researcher, accomplished entrepreneur, author, martial arts coach, and philanthropist from Malaysia. Besides holding a doctor of medicine degree (M.D.) in Clinical Chinese and Western Integrative Medicine—Oncology from Guangzhou University of TCM, China, she also possesses a MBA from The University of South Australia and a BSc. in Acupuncture and Oriental Medicine from Oriental Medical Institute, Hawaii, USA. In recent years, she was the only naturopathic oncologist selected as one of the Hummingbird Cancer Centre leading members to head their natural therapy department.
Her passion for music was evident at a young age as she racked up numerous singing competition awards. In junior high school, Jessie was the only youth representative in the entire district selected to sing at the National Day Celebration. She then proceeded to perform on many TV programmes in subsequent years. Her high school years in Canada was highlighted by her participation in an international talent contest held by TVB, and she successfully entered into the finals at the ripe age of sixteen. Besides singing, Jessie also has a gift for musical instruments, passing grade 8 organ at a young age with distinction, under the examination of Japanese auditors.
After her studies, she devoted herself into the entertainment industry and charity; so far, she has released eight albums and starred in three feature films. In 2013, she took on lead actress in the Chinese film Faces and Malaysian film Unchanging Love. She also appeared in the 2014 film Kungfu Taboo.
She is known for her ebullient and enigmatic concert performances in countries all around the world, including the United States, Canada, China, Taiwan, and Malaysia. With experience in dozens of concerts in five different languages, Jessie yielded huge responses from fans around the world during her 2015 Love Unity Concert, leaving barely any space in the arena. Building on her success from the previous year, she proceeded to perform in the Jessie Chung Exquisite Chinese Orchestra Concert in 2016, selling out all ten performances. Besides touring and performing in concerts, she has also starred in several stage plays, tackling lead roles in Malaysia, Singapore and Canada. Her recent stage production Moonlight was also well received by the visual arts community, and the organizer has brought Moonlight to numerous locations around the country.
By now, she has released six Chinese albums and two English albums. Her single Love in You was selected as the theme song for the Korean TV series My Secret Garden in Taiwan, whereas her album of the same name topped Malaysia’s aiFM Top Hits Chart, staying at number 1 for many consecutive weeks. In China, her album Loving You charted among the top 10. Her recent album Tearless Sky rose to 4th place on the I Radio Top Hits Chart and 6th place on the Pop Radio Top Ten Music Chart just within two weeks of initial release in Taiwan. The album was well received by the public and has received appraisal from music journalists. She has appeared on numerous TV shows in Taiwan, and her album was strongly recommended by the TV hosts of the programmes, one of them being Kevin Tsai (Cai Kang Yong), in his legendary TV show Kangsi Coming. Exhibiting a strong presence on TV shows, Jessie has recently been invited to host TV shows in both China and Australia.
Although she spends a great deal of time releasing albums and performing on stage, Jessie also enjoys a retreat from the hectic world once in a while to recharge and ponder upon her life. During these quiet times squeezed out of her schedule, she authored Stay Away from Cancer, Stay Away from Diseases, and the Jessie Diary series, informing the world with her medical experiences while also giving them a peek into her soul. She has authored more than ten literary and medical works to date, most of them in English and Chinese, with translations in Malay.
As an accomplished martial arts practitioner, Jessie has successfully achieved the 5th Duan of Chinese Wushu Duanwei; she is also a certified Wushu coach, referee, and instructor. She has won a total of 12 gold medals and 5 silver medals in various international Wushu competitions.
Jessie has been honoured with countless awards received from various ministers of Malaysia for her achievements, particularly two awards from the prime ministers of Malaysia.