make it believe的八卦，Yahoo名人娛樂都在討論

" เป็นขนาดนี้..ยังต้องไปสอนหนังสือ "

สวัสดีครับเพื่อนๆ..ผมอยากให้เพื่อนๆให้กำลังใจครูที่มี
ความอดทนและต่อสู้กับโชคชะตาอย่างทรมานที่สุด..
คุณครู วัชระ นาดี หรือครูเล็ก ที่สอนวิชาช่างยนต์อยู่ที่
วิทยาลัยเทคโนโลยี ที่ภาคเหนือนครสวรรค์ ทุกวันนี้ก็ยัง
คงทำหน้าที่เป็นครูต่อไป แม้ว่าตัวเองจะต้องรับภาระที่
ต้องแบกก้อนเนื้อที่หนักกว่า10กิโลมาเกือบปีแล้ว..
ครูเล็กมาตรวจพบว่าเป็นมะเร็งที่ไหล่เมื่อปีที่แล้วแต่อา
การก็ไม่หนักมาก จนมาเมื่อต้นปีอาการบวมของหัวไหล่
ก็บวมขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ครูเล็กก็ได้พยายามรักษามา
ตลอด โดยมีเงินกองทุนสงเคราะห์ครูเอกชนซึ่งเบิกได้
ไม่เกินปีละ100,000บาท แต่อาการของครูเล็กผมคิดว่า
ต้องใช้เงินมากกว่า300,000บาท ทำให้ครูเล็กต้องรักษา
แบบชาวบ้านเพราะตอนนี้ยอดรักษาก็เกือบครบ1แสน
แล้ว ทุกวันนี้ครูเล็กมีคุณแม่วัย74ปีที่เป็นอัมพาตที่ต้องดู
แลอยู่ทุกวัน แต่เชื่อมั้ยครับว่า แม่ครูเล็กไม่รู้ว่าลูกชาย
เป็นมะเร็งที่ไหล่ เวลาครูเล็กเข้าไปหาแม่ ครูเล็กก็จะใช้
ผ้าคุมไหล่โดยที่แม่ไม่เห็น ครูเล็กไม่อยากให้แม่เป็นกัง
วลกับครูเล็กสงสารแม่..แม่ครูเล็กพอพูดได้แต่พูดไม่ชัด
ทุกวันนี้ก็มีครูมีลูกศิษย์ที่คอยมาเป็นกำลังใจ ครูเล็กไม่
มีครอบครัว จึงใช้ชีวิตส่วนมากอยู่กับโรงเรียน..ผมและ
รายการ มิตรรัก บรรลือฤทธิ์ ได้มอบความช่วยเหลือครู
เล็กไว้ในเบื้องต้นแล้ว ผมมอบให้20,000บาท ทางราย
การ10,000บาท หวังว่าคงช่วยให้ครูเล็กนำเงินนี้ไปช่วย
รักษาตัวได้ช่วงระยะเวลานึง ถ้าเพื่อนๆอยากจะช่วยครู
เล็กก็โอนให้ครูโดยตรงเลยนะครับ....
ชื่อ บัญชี นาย วัชระ นาดี ธนาคาร กรุงไทย สาขา นคร
สวรรค์ เลขที่ บัญชี 6 0 5 1 8 3 5 5 3 9 ออมทรัพย์

ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้กับเพื่อนๆที่รอความ
ช่วยเหลือจากพวกเราทุกคนครับ..ขอให้ทุกท่านโชคดี
มีความสุขครับ..
"It's like this.. still have to teach"

Hello friends.. I want friends to encourage teachers.
Patience and fight against destiny..
Teacher Wor cuddle Charanadi or teacher who teaches the mechanic class at
College of technology in northern nakhon sawan nowadays.
I will continue to serve as a teacher even if I have to take the burden.
I have to carry 10 kilos of meat for almost a year..
Teacher Lek came to detected that there was a shoulder cancer last year, but ah
Not so heavy at the beginning of the year. Shoulder swelling.
It's getting swollen, but teacher lek is trying to heal.
All the time with money for private teacher's fund which can be paid.
Not more than 100,000 baht per year, but the symptom of the teacher is small. I
Need to spend more than 300,000 baht to make a small teacher heal.
It's like villagers because now the treatment is almost 1 hundred thousand.
And these days, little teacher has a paralyzed 74 year old mother to watch.
I live every day, but can you believe that mother, teacher, small doesn't know that my son
I have cancer on the shoulder. When teacher lek goes to see mother, teacher lek will use it
Shoulder control cloth without seeing teacher lek. She doesn't want mom to be a kang
I feel pity for teacher lek. I feel pity for mother. Teacher Lek. I can talk but I
Nowadays, there are teachers who are students who are rooting for small teachers.
So I have family. Most of them are with school.. me and
The list of friends have helped the teacher.
Small in preliminary. I will give it to 20,000 baht.
10,000 baht. I hope it helps teacher lek to help you.
Healing for a while if friends want to help me
If you are small, transfer directly to the teacher....
Account name, Mr. Wor cuddle Charanadi, Krungthai Bank, Nakhon Bran
Heaven account number 6

Thank you for all the encouragement that you give to friends who wait.
Help from all of us.. Good luck to all of you.
Be happy..Translated

📝酈英傑處長給台灣人民的道別信

「隨著我擔任美國在台協會處長的日子即將畫下句點，我也即將離開台灣，我想藉這個機會和大家分享，這一番歷練對我來說的意義是什麼。當我說擔任AIT處長其實是我這輩子的榮幸，也讓我得以實現長期職業生涯中的抱負與理想，這麼說一點也不為過。

我19歲時第一次離開家鄉，就是來台灣。對年輕的我來說，從那時起，台灣就成了交流與理解、探索與冒險的同義詞。台灣不僅有著讓人眼花撩亂的異鄉風情，也代表著意想不到的嶄新機會。我在這裡嘗試新奇的食物，像是水餃和臭豆腐，並且學習如何在擠滿單車和機車的大街小巷穿梭自如。一方面，我努力用我粗淺的中文，讓別人聽懂我說的話；但同時我也發現，無論走到哪裡，迎接我的都是滿滿的親切友善與熱情好客。

因此，在成為美國外交官後，能夠以台灣作為我派駐海外的第一站，真是再適合不過了。畢竟，是台灣首先點燃了我對亞洲、尤其是台灣的畢生興趣，也激發了我對跨文化理解和共享目標——也就是外交工作——的終身熱忱。此後，我也曾派駐其他地點，多數是在大中華區域，但我的台灣經歷與回憶始終常存我心。最終我能以美國駐台最高層級外交官的身分回來這裡，可說是我多年職涯的高峰。顯然，我這一生注定與台灣有著深刻的連結，或者也叫作「緣分」吧，才會讓我一次又一次不斷地回到台灣。

常有人問我，為什麼我這麼喜歡台灣。我總覺得：「答案不是很明顯嗎？」不過如果一定要我從個人與專業的角度，解釋我對台灣的喜愛與敬佩之情，我通常會提到以下幾個領域：

首先，台灣兼具活力與穩定、進步與延承、還有創新與傳統。每次回到這裡，我都對台灣社會在各個方面日新月異的進步感到驚艷不已。台灣的民主更臻成熟，經濟益加蓬勃，環境保護更受關注，藝術文化發展也生生不息。

台灣在許多最先進的科技產業上持續為全球創新樹立標竿，但與此同時，台灣的社會穩定和文化傳承依舊令人欽羨佩服。儘管生活充裕且形象良好，台灣人民卻依然謙虛樸實、平易近人。在台灣，最古老的傳統薪火相傳、歷久彌新。文化和歷史古蹟受到妥善的修復與保護；年輕人也可以學習代代相傳的書法技巧，接著再把作品秀在Instagram上。

再者，對美國來說，台灣正是共享利益與共享價值交集的典範。美台夥伴關係的重點在於確保科技發展能夠嘉惠、而非傷害我們雙方的經濟，科技突破則應被用於鞏固、而不是破壞我們的原則。美台之間自由、多元、平等及透明等共享價值，時時激勵我們努力在世界各地打造民主社會的韌性。而我們也持續尋求新的方式，為解決全球問題做出貢獻，這麼做不僅是因為能夠造福我們自己的人民，也是因為我們相信，身為21世紀敦親睦鄰的好夥伴，就是該這麼做。

最後，每當我想到台灣、以及整體美台關係，我總會想到希望、光明和成長。美台的情誼在過去40年來不斷拓展與茁壯。我相信每任處長都會同意，他們離開台灣時的美台夥伴關係，比起他們剛上任時都更上一層樓。同樣的，當我向AIT告別的那一天，我的心中將充滿肯定與成就感，因為我知道，美台夥伴關係比以往都更加深刻和強健，我也對自己能為美台關係今天亮眼的進展小有貢獻，而深感驕傲。

但是，比起這些事情，我想我更難忘的是台灣在我生命中所留下的深刻印記。我永遠會記得我在台灣度過的第一個聖誕節，還有第一個農曆新年。我永遠會記得台灣朋友的真摯與溫暖、教會同伴堅定的信仰、炎炎夏日來一碗芒果冰的沁涼、資源回收車沿街播放《給愛麗絲》的回音，還有巷弄中撲鼻而來的茉莉花香，這些都會是我畢生珍藏的美好回憶之一。我也會記得好友間的餐聚、充滿歡笑和故事的夜晚、以及一路以來我受到過的無數的善意與關懷。我更會永遠記得，是各位台灣朋友們，你們以各種不同的方式，讓我和我家人的生命更加地豐盛美好。對此，我要衷心地謝謝大家。

雖然我將離開台灣，但台灣不會離開我。」

— 美國在台協會處長 酈英傑

✅信件全文亦可至AIT官網查看：https://bit.ly/2TSkLDF

📝A Farewell Letter from AIT Director W. Brent Christensen

"As my time as AIT Director draws to a close and I prepare to leave Taiwan, I want to take this opportunity to tell you what this experience has meant to me. It is not an exaggeration to say that this has been the honor of my life and the fulfillment of a career-long aspiration.

The first time I left my hometown at age 19, it was to come to Taiwan. From that early age, Taiwan became synonymous for me with the ideas of exchange and understanding, exploration and adventure. Taiwan represented both disorienting foreignness and unexpected opportunity, as I tried new food – like shuijiaos and qiu doufu – and learned to navigate my way through streets crowded with bicycles and scooters. And struggled to make myself understood with my rudimentary Mandarin. But all the while discovering the kindness and generosity that welcomed me wherever I went.

It felt appropriate for me to serve my first tour as a U.S. diplomat in the place that first sparked in me a lifelong interest in Asia – and in Taiwan in particular – and in cross-cultural understanding and shared purpose, or in other words, diplomacy. After that, my career took me to other places, but mostly still in the China region. But the memories of my experiences in Taiwan stayed with me. And finally having the opportunity to serve as the top U.S. diplomat to Taiwan was the culmination of all the years that came before. It is clear that I have a lifelong connection to Taiwan, or “yuanfen,” that has led me to return again and again.

People often ask me why I have such a fondness for Taiwan. “Isn’t it obvious?!” I always think. But when forced to explain my affection for and professional fascination with Taiwan, I usually come back to a few themes.

First, dynamism and constancy; progress and preservation; innovation and tradition. Every time I return to Taiwan, I am immediately struck by the many ways Taiwan has advanced as a society. Taiwan’s democracy grows more mature, its economy more prosperous, its environment more cared-for, and its arts and culture more vibrant.

Taiwan’s industry continues to set the benchmark for global innovation in some of the most sophisticated technologies, but at the same time, Taiwan society is remarkable for its stability and cultural continuity. Taiwan’s people, despite their relative wealth and stature, continue to be modest and unassuming. Taiwan’s most ancient traditions are alive and well. Cultural and historic sites are restored and preserved. Young people may learn calligraphy techniques handed down for generations, but then share their work on Instagram.

Second, for the United States, Taiwan exemplifies the intersection of shared interests and shared values. Our partnership is about making sure our economies are beneficiaries rather than casualties of technological development and ensuring that technological development advances rather than undermines our principles. Our shared values of freedom, diversity, equality, and transparency inspire our efforts to build the resilience of democracies around the world. And we continue to find new ways to contribute to global problem solving, both because it benefits our own peoples and because we share the belief that this is what it means to be a good neighbor in the 21st century.

Finally, I associate Taiwan – and the broader U.S.-Taiwan relationship – with hope, promise, and growth. This friendship has expanded and flourished over the past 40 years; I believe every person who has done this job walked away knowing they left this partnership better than they found it. I will similarly leave AIT with a sense of accomplishment and success, knowing that the U.S.-Taiwan partnership is deeper and stronger than ever, and feeling immensely proud of my small role in getting us there.

But more than any of these things, I will remember the ways that Taiwan has touched me personally. I will always remember my first Christmas in Taiwan – and my first Chinese New Year. I will remember the warmth of Taiwan friendship, the faith of my fellow church members, the taste of a mango bing on a hot summer day, the echo of “Fur Elise” from the recycling truck, the fragrance of jasmine blossoms in village alleyways – these are just some of the memories I will treasure. I will remember the long dinners with dear friends, full of laughter and stories. And I will remember their many kindnesses. I will remember all the ways big and small that you, the people of Taiwan, touched my life and the lives of my family. And for that, I thank you.

I may be leaving Taiwan, but Taiwan will never leave me. "

-- AIT Director William Brent Christensen

✅Read the letter: https://bit.ly/3hUrsgw

" ผมจะปล่อยให้เธออยู่แบบนี้ไม่ได้.."

สวัสดีครับเพื่อนๆ..เมื่อวานผมได้เข้าไปช่วยเหลือ น.ส.สรงชล
คอนทอง อายุ 55ปี อยู่กับพี่สาวที่สติไม่ค่อยดี อายุ 58ปี 2พี่น้องอยู่กันแบบพึ่งอะไรกันไม่ได้เลย ทำไมผมถึงบอกว่า ผมจะ
ปล่อยให้เธออยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว..คือ เธอไม่มีครอบครัวที่ไหน
มาก่อน ไม่เคยมีสามี อยู่กับป้ามาตั้งแต่เล็กๆ จนป้าเธอเสียชีวิต
เธอก็เลี้ยงดูพี่สาวเธอมาตลอด โดยเก็บของเก่าขายเลี้ยงชีพไป
วันๆ ชาวบ้าวแถวนั้นบอกผมว่า ก่อนที่เธอจะป่วย เธอมีจิตใจที่ดี
มาก เธอจะเก็บเศษอาหารตามร้านค้าแล้วเข็นรถเข็นเอาอาหาร
ไปเลี้ยงสุนัขจรจัดเป็นประจำทุกวัน บางวันเดินไกลถึง4กิโล เธอ
ทำแบบนี้มาตลอด ไม่เคยขอเงินใคร บางวันไม่มีก็รับจ้างขนขยะ
ตามร้านอาหารเพื่อได้เงินมาซื้ออาหารให้พี่สาวและสุนัขจรจัด
ซึ่งมากกว่า30ตัว แต่ตอนนี้เมื่อเดือน พฤษภาคม เธอได้ล้มลง
กับพื้นทำให้ศรีษะของเธอฟาดลงกับพื้นจนหัวแตกเลือดออกเยอะมาก ก่อนหน้านี้ชาวบ้านแถวนั้นก็เตือนเธอแล้วว่าให้พัก
ผ่อนบ้างเพราะเห็นเธอผอมและดูไม่แข็งแรง แต่เธอก็บอกว่าไม่
เป็นไร ถ้าเธอพัก สุนัขหลายตัวก็ไม่มีอะไรกิน จนกระทั้งเธอหมดแรงล้มลง เธอถูกกู้ภัยส่งตัวมาที่โรงพยาบาลศิริราช เธอถูก
ผ่าตัดอย่างเร่งด่วนเพราะมีเลือดคลั่งในสมอง เธอนอนอยู่โรง
พยาบาลศิริราช 10 กว่าวัน จากนั้นเธอก็มารักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลตากสิน อีกเกือบเดือน แต่เธอเป็นห่วงพี่สาวเธอมาก จึงขอออกจากโรงพยาบาลก่อนทั้งที่เธอยังไม่หายดี วันแรกที่
เธอออกมา เธอก็ไปดูพี่สาวเธอ แต่พี่สาวเธอจำเธอไม่ได้ และ
พยายามไล่เธอออกไปจากบ้าน แต่เธอก็เข้าใจว่าพี่สาวเธอป่วย
เธอพยายามอดทนและทำทุกอย่างเหมือนเดิมคือ ไปหาอาหารให้สุนัขและอาหารมาให้พี่สาว แต่ช่วงพี่เธอป่วยอยู่ ก็มีชาวบ้านเอาอาหารน้ำไปให้เพราะสงสาร แต่เมื่อกลางเดือน มิถุนา เธอ
เกิดเป็นอัมพฤกษ์ ไม่สามารถเดินได้ ซีกซ้ายของเธอไม่มีเรี่ยวแรง ทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานมาก พี่สาวก็ไล่เธอทุก
วัน..เมื่อวานผมไปหาเธอ ผมเจอพี่สาวเธอ ผมก็ถามว่านี่คือพี่
สาวใช่มั้ย พี่สาวได้ยินกระโกนด่ามาอย่างเสียหาย เธอก็บอก
ผมว่าอย่าถามเขาจะไม่รับรู้อะไร จำอะไรไม่ได้ ก็น่าสงสารพี่สาว
เธอนะครับ ตัวผอมๆหลังค่อมลงมาขนานลงมาถึงเอว..เมื่อวาน
ผมดูสภาพห้องแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนอาศัยอยู่ได้ ถ้าเพื่อนๆ
เห็นก็ต้องตกใจ พื้นห้องที่มีทั้งฉี่สุนัข(สุนัข4-5ตัว)อยู่ในห้อง
และขยะต่างๆชนิด ภายในห้องน่าจะไม่เคยทำความสะอาดมา
เลยน่าจะเป็นปี ชีวิตเธอเหมือนถูกให้ทดลองสภาพจิตใจเธอว่า
เธอจะทนได้สักแค่ไหน ผมจะให้เงินแต่เธอปฏิเสธ เธอบอกว่า
ขอให้ช่วยพาเธอไปรักษาอัมพฤกษ์ให้หายดีกว่า เพราะครั้งที่
แล้วเธอเกือบจะปกติอยู่แล้วแต่ด้วยความเป็นห่วงทั้งคนและสัตว์
จึงต้องออกมาก่อน ผมได้ยินเธอขอร้อง ผมก็จัดให้ทันที จึงโทร
เรียกรถพยาบาลกู้ชีพร่วมกตัญญูมารับตัวเธอไปส่งที่โรงพยา
บาลตากสินทันที ระหว่างรอรถรถพยาบาล ผมถามเธอว่าใคร
อาบน้ำให้ เธอนิ่งและบอกกับผมว่า เธอไม่ได้อาบน้ำมา1เดือน
แล้วตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ผมก็เลยจัดการอาบน้ำสระผม
ให้เธออย่างสะอาดที่สุด ขอเสื้อผ้าจากชาวบ้านมาใส่ให้เธอ เอา
แป้งมาทาหน้าให้ เธอนั่งร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจ..
ตอนนี้เธอนอนอยู่ที่โรงพยาบาลตากสินรอผลเลือดและนอนให้
น้ำเกลืออยู่ ถ้าเธอต้องทำกายภาพบำบัดผมจะเอาเธอมาอยู่ดูแลที่บ้านมุฑิตา เพราะที่นั้นมีเจ้าหน้าทำกายภาพบำบัด ต่อจากนี้ไปชีวิตเธอต้องมีคนดูแลอย่างดี เพราะเธอคือนางฟ้าผู้มีจิตใจงดงามมากเหลือเกิน..ผมจะทำให้เธอเดินได้ครับ..
" I can't let her live like this.."

Hello friends.. yesterday I went to help. Congressman. Sanchon
Conthong, 55 years old with a bad conscious sister, 58 years old, 2 brothers and sisters can't rely on anything. Why did I say I would
Can't let her live like this anymore.. Well she has no family anywhere
Never had a husband with aunt since she was small until her aunt passed away.
She always raised your sister by keeping old stuff, selling her living.
Day crazy people around there told me that before she got sick she had a good heart.
So much she will collect food scraps in the store and push the cart and get food.
Going to treat cuddle stray dogs regularly every day. Some days walk up to 4 Kilograms.
I have been doing this all the time. I never ask for money. Some days I don't have it,
Follow the restaurant to get money to buy food for my sister and dog cuddle stray dogs.
Which is more than 30 but now in may she has fallen.
On the ground, making her head hit the ground until her head broke a lot of bleeding. Earlier, the villagers warned her to rest.
Pay some installments because I see you slim and don't look strong but she said no
What's wrong if you rest many dogs, there is nothing to eat until she is exhausted. She was rescued. Sent to siriraj hospital. She was right.
Urgent surgery because there is a crazy blood in her brain lying in the shed.
Siriraj Nurse for over 10 days. Then she came to heal the wasp at taksin hospital for almost a month, but she was very worried about her sister. So she asked to leave the hospital first day she hadn't recovered
She came out she went to see her sister but her sister didn't recognize her and
Trying to kick her out of the house but she understands that your sister is sick.
She tried to be patient and did everything the same thing. She went to get food for the dog and food for her sister. But when she was sick, there was sick, someone brought food and water because she felt pity. But in mid-June.
Born As Palsy, can't walk. Her left side has no strength. It makes her suffer so much. Sister chases her every time.
Day.. yesterday I went to see her. I met her sister. I asked if this is brother.
Is it a girl? Sis heard a damaged shave. She said.
I don't think so ask. He won't know anything. I don't remember anything. Poor sis.
You, slim, back, down to your waist.. yesterday.
I look at the room condition. I can't believe people live if my friends
I have to be shocked when I see it. The floor of the room with dog pee (4-5 dogs) in the room.
And all kinds of trash inside the room should have never been cleaned
It should be a year of your life. It's like being tried to her mind.
No matter how much she can endure, I will give money but she refused. She said
Let's take her to heal palsy because of the last time
And she's almost normal, but with concern for both people and animals.
So I had to come out. I heard her begging. I made it right away so I called.
Calling a grateful rescue ambulance to pick her up to the hospital.
Baltaksin immediately while waiting for the ambulance. I asked her who.
Shower her still and tell me she hasn't had a shower in 1 months
And since I left the hospital, I took a shower and washed my hair.
Give her the cleanest. Ask for clothes from the villagers to wear for you to take.
Powder comes to apply your face to cry with joy..
Now she's sleeping at taksin hospital waiting for blood results and sleeping.
Salt water. If she has to do physical therapy, I will take care of muthita's house. Because there is a physical therapy officer from now on, her life must be a good care of because she is an angel with a beautiful heart.. I will Make her walk sir..Translated

Crushing Crunchy & Soft Things by Car! EXPERIMENT: Car vs Coca Cola, Fanta, Mirinda Balloons
caveat! Dangerous crash test, please don't try it yourself!

Our goal is to make sure you, our viewers are relaxed and content watching our ASMR videos. We only run over expired food that is inedible because we don't believe in wasting good food when people over the world are starving. Thank you.

ジャムおじさんのパン工場【前編】
➡　http://youtu.be/YTJLIbGxb_Q
ジャムおじさんのパン工場【NG編】
➡　http://youtu.be/qa0JktMRsZk
アンパンマンコンビニ【前編】はこちら！
➡　http://youtu.be/4H9GfXZAM0Q

前編で上手に組み立てたジャムおじさんのパン工場
後編では、ごっこ遊びを楽しみつつ、詳しい音声紹介をしています。
たくさんの音が収録されているので
音声遊びだけでもかなり楽しめそうですよ！
Bread factory of Uncle Jam assembled well in the first part
In the sequel, while enjoying a game of make-believe, we have a detailed voice introduction.
Only sound play even seem to be able to enjoy quite a lot of sound because it is recorded!
―――――――――――――――――――――――――――
【チャンネル登録／Subscribe】
http://www.youtube.com/channel/UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw/featured?view_as=public&sub_confirmation=1
【ベイビーチャンネルTOP／BabyChannelTop】
https://www.youtube.com/channel/UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw
【アンパンマン】
https://www.youtube.com/channel/UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw/videos?shelf_id=12&view=46&sort=dd&tag_id=UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw.3.%E3%82%A2%E3%83%B3%E3%83%91%E3%83%B3%E3%83%9E%E3%83%B3
【知育菓子／DIYおやつ】
https://www.youtube.com/channel/UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw/videos?shelf_id=4&view=46&sort=dd&tag_id=UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw.3.diy
【特撮ヒーロー】
https://www.youtube.com/channel/UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw/videos?shelf_id=6&view=46&sort=dd&tag_id=UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw.3.%E3%83%92%E3%83%BC%E3%83%AD%E3%83%BC
【アイカツ！】
https://www.youtube.com/channel/UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw/videos?shelf_id=10&view=46&sort=dd&tag_id=UCcpgOnD67R6ILSIy5HBU9rw.3.%E3%82%A2%E3%82%A4%E3%82%AB%E3%83%84
―――――――――――――――――――――――――――
BGM：ムズムズさん
http://musmus.main.jp/

Crushing Crunchy & Soft Things by Car! EXPERIMENT: Car vs Coca Cola, Fanta, Mirinda Balloons
caveat! Dangerous crash test, please don't try it yourself!

Our goal is to make sure you, our viewers are relaxed and content watching our ASMR videos. We only run over expired food that is inedible because we don't believe in wasting good food when people over the world are starving. Thank you.