beamstoryเรื่องของบีมและญี่ปุ่น的八卦，Yahoo名人娛樂都在討論

Beam’s Story เรื่องของบีมและญี่ปุ่น (EP29) ⛩🌸
【เพื่อนๆเอกภาษาญี่ปุ่นตอนเรียนมหาลัย】 🇯🇵

เล่าเรื่องการเรียนไปเยอะแล้ว วันนี้ขอเล่าเรื่องเพื่อน และสังคมตอนเรียนมหาลัยของบีมบ้าง
ความเดิมตอนที่แล้วก็คือบีมเล่าถึงว่าตอนนี้บีมสอบเข้าติดเอกภาษาญี่ปุ่น คณะศิลปศาสตร์ ธรรมศาสตร์นะ
ตอนแรกค่อนข้างกังวลนิดนึง เพราะว่าเราจบสายวิทย์มา กลัวไม่มีเพื่อน
แต่เพื่อนๆส่วนใหญ่ก็คือมาจากต่างๆโรงเรียนทั้งนั้น เราก็ต้องเริ่มใหม่กันทั้งหมด

แต่โชคดีที่เราได้เพื่อนๆที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลุ่มบีมมีประมาณ 5-6 คน
บีมอยู่หอข้างในม. กับเพื่อนๆในกลุ่มเกือบทุกคนก็อยู่เหมือนกัน
เราก็เลยสนิทกันมาก ไปขี่จักรยานบ่อยๆ กินข้าวด้วยกันทุกวัน มื้อกลางวัน มื้อเย็น
เจอทุกคนวนเวียนอยู่แบบนี้

เพื่อนแต่ละคนเรียนโคดดดดดเก่ง
บางคนเทพคันจิ บางคนเทพไวยากรณ์ บางคนพูดเก่งมากไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นมา
เลยทำให้เป็นแรงผลักให้เราต้องพยายามมากขึ้นอีก
สิ่งที่ดีมากๆสำหรับบีมคือ ไม่ได้มีใครอิจฉากันหรือว่าอะไรเลย
แต่เราใช้ระบบช่วยกันเรียน และมันมีความสุขมาก
มันคือการเรียนในฝัน ที่แบบ เออทุกคนช่วยกัน

ส่วนใหญ่วิชาจำๆบีมจะเป็นคนติวให้เพื่อน เพราะบีมจำเก่ง และค่อนข้างละเอียด
(แต่คือพอสอบปุ๊บก็ลืมนะ555)
ส่วนวิชาไวยากรณ์ก็คือช่วยๆกัน ใครมีคำถามอะไรก็ช่วยกันวิเคราะห์
ว่าอันนี้ต้องตอบแบบไหน อันนี้ทำไมเป็นแบบนั้น อันนั้นทำไมเป็นแบบนี้

บางทีติวกันเป็น 10 คนเลยนะ เปิดห้องติวเลย

เออคือมันดีจริงๆนะ บีมนึกถึงวันแบบนั้นอ่ะ
เพื่อนก็แอบอ่านบันทึกบีมแหละเนี่ย เห็นชอบมาคอมเม้นต์กัน 555

ตอนนั้นมันเป็นโมเม้นต์การเรียนภาษาที่แบบ ไม่ได้ไปนั่งอ่านกันเอง ต่างคนต่างอยู่อะ
แต่เราอ่านทำความเข้าใจกันเองก่อน แล้วเราก็มานั่งคุยกัน ในส่วนที่เราไม่เข้าใจ
พยายามหาข้อสรุป รู้สึกจะเป็นลูปนี้จนถึงเกือบเรียนจบเลยนะ

อ่านที่ห้องสมุดบ้าง โรงอาหารบ้าง เถียงกันบ้าง

แต่พอมองย้อนกลับไป มันคือสังคมที่ดีมากๆในการเรียนภาษานะ เพราะเราได้มีการเถียงกันมีการวิเคราะห์
บีมคิดว่าเพื่อนที่ช่วยกันเรียนตอนมหาลัยคืออะไรที่ดีที่สุดสำหรับบีมเลย

ใครที่เรียนภาษาอยู่ ถ้ามีเพื่อนที่เรียนเหมือนกัน ลองจับกลุ่มคุยกับเพื่อนๆดูนะคะ
น่าจะได้เห็นความคิดเห็นที่แตกต่างๆ อาจจะทำให้เราได้วิธีใช้ใหม่ๆ ได้มุมมองใหม่ๆ

แต่อย่าทะเลาะกันน้า

และนี่ก็คือเพื่อนๆของบีมตอนเรียนมหาลัยค่ะ

ต่อตอนหน้านะ
อัพทุกวันศุกร์

ครั้งหน้าเล่าอะไรดี อยากรู้อะไรกันอีก

#BeamStoryเรื่องของบีมและญี่ปุ่น

Beam’s Story เรื่องของบีมและญี่ปุ่น (EP43) 🇯🇵⛩
【ทำงานพิเศษร้านอาหารที่ญี่ปุ่นครั้งแรกในชีวิต โดนดุเยอะมาก555】
ไปอ่านกันประสบการณ์ของบีมกันเลยยย
ปล.รูปตอนทำงานมีแค่นี้ง่ะ

ความเดิมตอนที่แล้วคือ เพิ่งไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น อยู่ญี่ปุ่นยาวๆครั้งแรกในชีวิต (1ปี)
เนื่องจากอยู่นานก็เลยตั้งใจว่าจะทำงานพิเศษ เพื่อช่วยที่บ้าน (แต่จริงๆไม่ได้ช่วย 555)

ตอนบีมไปแลกเปลี่ยน 1 ปี เป็นการแลกเปลี่ยนแบบมหาลัยคู่สัญญา ดังนั้นเราจะได้ลดแค่ค่าเทอมที่จ่ายเท่าที่ธรรมศาสตร์ แต่ว่าค่าอื่นๆค่ากินอยู่ต่างๆต้องให้ที่บ้านส่ง
คุณพ่อส่งให้บีมประมาณเดือนละ 15000-20000 บาท (ถ้าจำไม่ผิดนะ)
ซึ่งบีมคิดว่ามันเป็นเงินจำนวนไม่น้อย และบีมเป็นคนที่ปกติประหยัดอยู่แล้ว

ก็รู้สึกว่าเราน่าจะต้องทำอะไรสักอย่าง พอไปถึงญี่ปุ่นไม่กี่วัน
รุ่นพี่คนไทยที่มหาลัยที่ญี่ปุ่น ก็พาไปร้านอาหารไทยที่เขาทำงานอยู่ค่ะ

เป็นร้านที่ห่างออกไปจากหอประมาณ 5 สถานีได้ ใช้เวลาเดินทาง 20-30 นาที
พอไปถึงที่ร้านก็เลี้ยงข้าวค่ะ ยังจำบรรยากาศวันนั้นได้ดี
อาหารอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกก กินไปหลายจาน จนเชฟคนไทยตกใจ
เหมือนอดอยากอะ 555

คุยๆกันแล้วก็ตกลงว่าจะทำงานที่ร้านนี้ ในช่วงระยะเวลาที่เราเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนค่ะ
โดยมีกะกลางวัน กับกะเย็น สัปดาห์นึงทำอย่างน้อย 2 กะ

เรียนรู้งานกับรุ่นพี่อยู่เดือนนึง ก่อนทำเต็มๆตัวค่ะ
บีมไม่เคยทำงานร้านอาหารเลย งานอื่นๆที่เคยทำมีแค่สอนพิเศษ
ต้องปรับตัวเยอะมากๆ
ช่วงแรกๆบีมโดนดุเยอะมากๆเลยค่ะ เพราะว่าบีมจำไม่ได้ว่าต้องทำอะไรบ้าง

ถามว่าทำอะไรที่ร้านบ้าง เรียงตามลำดับให้นะ
1. เข้ามาก่อนเปิดร้าน ทำความสะอาด กวาด ถู พับทิชชู่ในห้องน้ำ เรียงจาน เช็ดโต๊ะ จัดโต๊ะ เช็คเครื่องปรุง
2. เปิดร้าน
3. รับออเดอร์
4. เสิร์ฟ
5. ทอดไข่ดาว ทำขนมหวาน
6. ผสมเครื่องดื่ม ชงเหล้า
7. เก็บตังค์
8. เก็บโต๊ะ
9. ล้างจาน เก็บจาน
10. เก็บร้าน ล้างส้วม ปิดร้าน

เรียกได้ว่าทำทุกอย่างที่ไม่ใช่ทำอาหารค่ะ
เพราะในร้านมีแค่เรากับเชฟ เชฟก็ทำอาหารไป
เราก็คือทำอะไรที่ไม่ใช่เชฟทำ ทั้งหมดเลยยย

ปัญหาของบีมคือ
จำหมายเลขอาหารไม่ได้ เพราะว่าเมนูเยอะมาก
จำไม่ได้ว่าแต่ละเครื่องดื่มผสมยังไง เช่นจะเอามะนาวโซดา ต้องใส่สัดส่วนเท่าไหร่ ใส่แก้วไหน คือเราต้องทำหมดเลย
เสิร์ฟเมนูนี้ต้องใช้ช้อนแบบไหน วางบนจานไหน
คือทุกอย่างต่างกันตามแต่ละเมนูหมดเลย
น้ำแข็งต้องใส่กี่ก้อน ไวน์เปิดยังไง ไวน์ขาวแก้วไหน ไวน์แดงยังไง ต้องวางฝาอะไรยังไง เบียร์รินยังไง
อีกอย่างที่ลำบากคือ บีมตัวเล็ก แล้วเครื่องถ้วยชามหนักมาก ก็กลัวหก 555

แต่สิ่งที่ดีของบีมคือ บีมไม่เคยทำจานแตกสักใบเลยในปีนึงที่ทำงาน 555555555

จำได้ว่าช่วงแรกๆบีมโดนดุค่อนข้างเยอะ แต่ไม่ได้ดุโหดขนาดนั้นนะ ฮ่าๆ
เรื่องที่โดนดุนอกจาก จำเบอร์เมนูกับวิธีผสมเครื่องดื่มไม่ได้ ก็เรื่องไปทำงานช้าช่วงแรกๆ
(จริงๆบีมไปถึงก่อนร้านเปิดครึ่งชั่วโมงตลอดนะคะ แต่ว่าทางร้านต้องการให้ไปเร็วกว่านั้นอีก ให้ไปถึงคนแรก เพราะเขาบอกว่าเราอายุน้อยสุด ควรทำแบบนี้ตามสไตล์ญี่ปุ่น)
แต่ก็เป็นเพราะเรายังปรับตัวไม่ได้ค่ะ หลังจากนั้นพอเราชินมันก็ดีขึ้น

ปล.อยู่ในร้านห้ามนั่งนะคะ ต้องยืนตลอด กะละ 4 ชั่วโมงนิดๆ
ห้ามเล่นมือถือ
ก็ยืนอยู่ตรงแคชเชียร์มองลูกค้ากินไป
บางวันงานก็สนุกมาก แต่บางวันที่ทำพลาดเยอะก็ไม่สนุกค่ะ

กว่าจะชินกับงาน บีมใช้เวลาประมาณครึ่งปีได้
พอทำงานเริ่มคล่องสุดๆ อ้าว จะกลับไทยแล้ว แป่ว
แต่เพราะว่าทำงานพิเศษและได้พี่ๆที่ร้าน ได้รู้จักวิธีการทำงานแบบญี่ปุ่น วิธีพูดคุยกับลูกค้า
เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก และทำให้เป็นคนมีระเบียบมากขึ้นด้วยค่ะ
ที่ร้านนอกจากทำงานแล้ว ก็ยังพาบีมไปเที่ยวหลายๆที่ด้วยค่ะ

ช่วงปิดเทอมสัปดาห์ที่ไม่ได้ไปไหน ก็ไปทำงานที่ร้านทุกวันเลยค่ะ บางวันทำสองกะก็มี
สรุปคือไม่ได้ใช้เงินที่ทำงานได้มาช่วยพ่อเลย 5555 เก็บกลับมาใช้เอง ไปแลกเปลี่ยนปีนึง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเก็บเงินได้เป็นแสนเพราะงานพิเศษนี่แหละค่ะ แต่ว่าเรื่องเรียนบีมก็ตั้งใจทุกวิชา ไม่ได้โดดเรียนไปทำงานนะคะ

มาแชร์ประสบการณ์ให้ทุกคนอ่านกันค่ะ
สงสัยตรงไหน หรืออยากให้เล่าอะไรเพิ่มเติมถามได้น้า

BeamSensei

*อยากอ่านตอนเก่าคลิกที่แฮชแทก หรือ search ในเพจเอานะ 555
อัพทุกวันศุกร์

#BeamStoryเรื่องของบีมและญี่ปุ่น

Beam’s Story เรื่องของบีมและญี่ปุ่น (EP47) 🇯🇵⛩
【งานไทยเฟสครั้งแรกของบีม】
初めての日本のタイフェスティバル

ใช่ค่ะ นี่คือไทยเฟสครั้งแรกของบีม ย้อนกลับไปเมื่อปี 2010 ค่ะ 11 ปีผ่านไปแล้วค่ะ
ทุกคนยังจำชุดนี้กันได้มั้ยคะ บีมใส่ชุดนี้ทำคลิปห้าหกปีเลยนะ
เรียกว่าเป็นชุดแจ้งเกิดเลย สาวไทยในชุดไทยสีชมพูเดินสัมภาษณ์คนญี่ปุ่น

ความเดิมตอนที่แล้วคือ เพิ่งไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น อยู่ญี่ปุ่นยาวๆครั้งแรกในชีวิต (1ปี)
และนี่ก็คือการไปไทยเฟสครั้งแรก

บีมไม่ถ่ายคลิปนะคะวันนั้น เพราะยังไม่ได้ทำคลิปยูทูป ยังไม่มีบีมเซนเซอะไรงี้เลยอ่า 555
แค่รู้ว่ามีงานเทศกาลไทย ก็เลยนัดกันไปกับเพื่อนสนิท ซึ่งเพื่อนก็ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว เราค่อนข้างเหมือนกัน (เพื่อนผู้ชายนะ) เลยนัดกันไปเที่ยวโดยที่ใส่ชุดไทยไปกันทั้งคู่เลยค่ะ เพื่อนใส่ราชปะแตน

ตกใจมากกกกกกกกกกกก
ตกใจที่คนเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฮ้ยยยยยยยย งานยิ่งใหญ่ขนาดดดด

แล้วพอเราใส่ชุดไทย ก็มีคนญี่ปุ่นมาขอถ่ายรูปกันเต็มเลย
อาจจะเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจในภายหลัง ที่ทำให้เราคิดทำคลิปไทยเฟสด้วยแหละมั้ง

พอได้เห็นคนญี่ปุ่นที่ชื่นชอบเมืองไทยมาเดินงานกันร่วมแสน
วันนั้นประทับใจมากเลยค่ะ

พอได้เห็นอาหารไทยได้รับความนิยม
แถมราคาแพงมากๆจานนึงก็ 200 บาทอัพ
ก็รู้สึกว่าอาหารไทยมีคุณค่ามากจริงๆค่ะ
ไอเลิฟอาหารไทย

หลังจากวันนั้น
บีมก็ไม่คิดว่าบีมจะมีโอกาสได้ไปไทยเฟสอีกค่ะ
แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ก็ทำให้บีมได้กลับไปไทยเฟสทุกปี ตั้งแต่ปี 2013
ไม่คิดเลยว่าชุดไทยสีสมพูที่ซื้อจากพาหุรัด จะใส่ได้คุ้มค่ามาก
ใส่จนขาด และทำให้กลายเป็นคนที่ถูกจดจำว่าไปถ่ายคลิปที่ไทยเฟสทุกปี 555

ผู้อ่านเคยไปงานเทศกาลไทยที่ญี่ปุ่นกันมั้ยคะ
เป็นยังไงบ้าง มาเล่าให้ฟังบ้างนะ

*อยากอ่านตอนเก่าคลิกที่แฮชแทก หรือ search ในเพจเอานะค้าาา แง 555
อัพทุกวันศุกร์
#BeamStoryเรื่องของบีมและญี่ปุ่น

BeamSensei